Ο Σεμπαστιάν είναι ένας 35χρονος άνεργος σύζυγος στο χτυπημένο από την κρίση σύγχρονο Μπουένος Αϊρες. Αστείος, γοητευτικός κι ανώριμος σαν αιώνιο παιδί βρίσκει μία εύκολη λύση για να βοηθήσει την κατάσταση στο σπίτι, όταν η γυναίκα του χάνει την υπομονή της μαζί του. Καθώς το τηλεφωνικό τους νούμερο μπερδεύεται συχνά με μία εταιρία μίσθωσης οδηγών, ο Σεμπαστιάν αποφασίζει να προσποιηθεί ότι εργάζεται κι ο ίδιος εκεί και να αποδέχεται τις κλήσεις πελατών για τη μεταφορά τους μέσα στην πόλη. Αυτό όμως σημαίνει ότι το 80ς Peugeot του θα γίνει ταξί, κάτι που τον στεναχωρεί: δεν είναι απλώς το μοναδικό περουσιακό του στοιχείο, αλλά και η μόνη κληρονομιά από τον, απογοητευμένο μαζί του, μακαρίτη πατέρα του. Οταν ένας ηλικιωμένος μουσουλμάνος μισθώνει τον Σεμπαστιάν για να τον οδηγήσει στο Λα Πας της Βολιβίας, ένα ιερό ταξίδι προσκύνημα για αυτόν, ο νεαρός άντρας θα ιχνηλατίσει άγνωστες για αυτόν διαδρομές και θα τρέξει πολλά χιλιόμετρα, μέσα του: θα ωριμάσει με τρόπους που δεν περίμενε και θα αποφασίσει συνειδητά να αλλάξει πορεία στη ζωή του.
Ο Αργεντινός Φρανσίσκο Βαρόνε αποφάσισε να κάνει κι ο ίδιος το μεγάλο ταξίδι που ονομάζεται σκηνοθετικό ντεμπούτο. Κι αποφάσισε να το κάνει κυριολεκτικά: φόρτωσε ηθοποιούς, συνεργείο, εξοπλισμό και δύο εκπαιδευμένους σκύλους σε αυτοκίνητα που διένυσαν την πραγματική διαδρομή 3000 χιλιομέτρων από το Μπουένος Αϊρες της Αργεντινής στο Λα Πας της Βολιβίας. Ετσι η κινηματογράφηση είναι φρέσκια, ειλικρινής, τα τοπία πραγματικά, η σκηνογραφία αυθεντική. Κυρίως, η αληθινή ζωή εμποτίζει την ταινία με μικρές στιγμές και λεπτομέρειες που πρώτα αισθάνεσαι και μετά παρατηρείς.
Το σενάριο του Βαρόνε είναι το μεγάλο του χαρτί. Εχει γράψει μία τόσο απλή, χιουμοριστική, ανθρώπινη δραμεντί, μία γλυκόπικρη προσωπική και πολιτική ιστορία που το μεγαλύτερό της μήνυμα (της θρησκευτικής, κοινωνικής, ηλικιακής διαφορετικότητας) δε χρειάζεται καν να στο ψελλίσει. Γιατί απορρέει από τη χημεία των ηρώων του, από το πώς τους έχει σκεφτεί, σκιαγραφήσει κι αντιπαραθέσει στον κλειστό χώρο ενός αυτοκινήτου και, ταυτόχρονα, απέναντι στο μεγάλο δρόμο της ζωής.
Ο Ερνέστο Σουάρεζ ερμηνεύει τον γέροντα άρρωστο, αλλά γεμάτο πίστη ήρωά του, απλά και σοφά - σαν ήρεμη δύναμη. Ο Ροντρίγκο Ντε Λα Σέρνα όμως είναι η ενέργεια, το γκάζι, η ψυχή της ταινίας. Θα τον θυμάστε 11 χρόνια πριν στα «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» ως φίλο του Ερνέστο Γκεβάρα, να κλέβει την παράσταση από τον πρωταγωνιστή Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ. Το ίδιο κάνει κι εδώ. Πλάθει έναν ήρωα που αλλάζει, μεταμορφώνεται, μεγαλώνει μπροστά στα μάτια σου. Ο «Σεμπαστιάν» του θυμίζει τον μέσο Ελληνα: γοητευτικός, αστείος, τυχοδιωκτάκος, χτυπημένος από την κρίση, λίγο κακομαθημένος, με αυθορμητισμό, φιλότιμο και μεγάλη καρδιά.
Η Αργεντινή, άλλωστε, όπως και η Ελλάδα του σήμερα έχει βρεθεί μπροστά από αυτό το σταυροδρόμι ενηλικίωσης. Ή θα σοβαρευτεί και θα παρουσιαστεί στην αφετηρία (πάντα με τις αποσκευές της ιστορίας και της μνήμης της) έτοιμη να αλλάξει, να ανοίξει τα μάτια και την αγκαλιά της, να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα και να μάθει από αυτή, ή θα μείνει κολλημένη στο πουθενά, οργισμένη και πικραμένη για ένα παρελθόν που δεν θα επιστρέψει ποτέ.
Βάλτε βενζίνη. Θα τη χρειαστείτε.
Περισσότερες κριτικές από το 56ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- Η Γη και η Σκιά του Σέσαρ Ασεβέδο
- Silent του Γιώργου Γκικαπέππα
- Cemetery of Splendour του Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν
- Εύα Νόβα του Μάρκο Σκοπ
- Interruption του Γιώργου Ζώη
- Diary of a Teenage Girl της Μάριελ Χέλερ
- Ορκισμένη Παρθένα της Λάουρα Μπισπούρι
- Φρενίτιδα του Εμίν Αλπέρ
- Box του Φλορίν Σερμπάν
- Κισσός του Τόλγκα Καρατσελίκ
- Το Ξύπνημα της Ανοιξης του Κωνσταντίνου Γιάνναρη
- Rams του Γκριμούρ Χακόναρσον
- Mustang της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν
- Chronic του Μισέλ Φράνκο
- Καυτός Ηλιος του Ντάλιμπορ Μάτανιτς
- 600 Μίλια του Γκάμπριελ Ριπστάιν
- «Απο Μακριά» του Λορένσο Βίγας
- «Ο Γιος του Σαούλ» του Λάζλο Νέμες
