Αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, τότε σίγουρα γιατί το αισθητικά συναρπαστικό και καλογυρισμένο αυτό φιλμ θα γκρεμίσει όλα τα στερεότυπα και τις προκατασκευασμένες ιδέες που μπορεί να έχετε για τους καλλιτέχνες του τσίρκο.
Θα πρέπει πρώτα βεβαίως να ξεχάσετε την παραδοσιακή ερμηνεία της λέξης, αφού το σύγχρονο τσίρκο όπως αυτό απεικονίζεται στο «Ακουμπώντας τον Ουρανό» («Grazing the Sky»), κι όπως πιθανότατα το γνωρίζετε από ομάδες όπως το «Cirque du Soleil» (στο οποίο ο Αλκαλά έχει δουλέψει για πέντε χρόνια στην παραγωγή), δεν έχει την παραμικρή σχέση με την εικόνα μιας τέντας που περιοδεύει με κλόουν και άγρια ζώα.
Αντίθετα όσα υπέροχα βλέπεις να κάνουν οι καλλιτέχνες που ακολουθεί στην οθόνη, έχουν πολύ περισσότερη σχέση με τον σύγχρονο χορό και την ενόργανη γυμναστική, την θεατρική έκφραση παρά με το τυπικό θέαμα του τσίρκου. Και το φιλμ του Αλκαλά, πηγαίνει πιο πέρα από το ίδιο το θέαμα, κοιτάζοντας πιο βαθιά στους ίδιους του καλλιτέχνες: την αποφασιστικότητα και την επιμονή τους, την δύναμη που τους οδηγεί, τους αγώνες που έδωσαν για να φτάσουν ως εκεί,
Το φιλμ ακολουθεί οκτώ από αυτούς, σε διαφορετικές γωνιές του πλανήτη και σε διαφορετικές φάσεις της καριέρας τους, σε μια διάρκεια αρκετών χρόνων και σε στιγμές αληθινά σημαντικές: ένα ζευγάρι ακροβατών που προσπαθούν να ξεπεράσουν ένα σοβαρό ατύχημα που έφερε τον έναν στα όρια της παράλυσης, ένας πρώην κορυφαίος αθλητής που τώρα μετά από χρόνια στο τσίρκο ετοιμάζεται να το εγκαταλείψει, ένας καλλιτέχνης του τσίρκο από την Παλαιστίνη που αποφοιτεί από την σχολή κι επιστρέφει στην πατρίδα του.
Κινούμενο ανάμεσα σε προσωπικές στιγμές κι εξομολογήσεις, στην ζωή τους εκτός του τσίρκο και σε υπέροχα κινηματογραφημένα κομμάτια ακροβατικών – τα περισσότερα εκτός του χώρου των παραστάσεων τους και σε εντελώς απρόβλεπτα μέρη - το φιλμ του Αλκαλά είναι αληθινά μαγευτικό, μια σχεδον ποιητική καταγραφή της δυνατότητας του ανθρώπινου μυαλού και του σώματος γεμάτη από στιγμές που κόβουν την ανάσα,
Ενα φιλμ που δεν μπορείς να μην χειροκροτήσεις, ακόμη κι αν μερικές φορές προσπαθεί λίγο παραπάνω απ' ότι θα χρειαζόταν να περάσει τα «μηνύματα» του, ιδέες και σκέψεις που ούτως ή άλλως μοιάζουν ξεκάθαρα μέσα από τις ίδιες τις ιστορίες των χαρακτήρων του.
Και που κατορθώνει να κάνει κάτι που μοιάζει σκοπός κάθε ντοκιμαντέρ, να σε πείσει να εγκαταλείψεις τα στερεότυπα σου και να δεις τον κόσμο, ακόμη κι αυτόν του τσίρκου με μια διαφορετική ματιά.
To «Ακουμπώντας τον Ουρανό» προβάλλεται ξανά τη Δευτέρα 17 Μαρτίου στις 15.00 στην αίθουσα Παύλος Ζάννας.
