Ιστορικά θέατρα, παλιά ναυπηγεία, εγκαταλελειμμένα βυρσοδεψεία, χειμερινοί και θερινοί κινηματογράφοι... Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου μοιάζει να έχει βαλθεί να επιστρατεύσει κάθε πιθανό και απίθανο χώρο του νησιού για να φιλοξενήσει τις avant-garde προβολές του.
Και τι έλειπε άραγε για να ολοκληρωθεί αυτή η εντυπωσιακή επιλογή χώρων; Μα φυσικά, ένας drive-in κινηματογράφος, όπως αυτοί που έκαναν θραύση στην Αμερική της δεκαετίας του ’50 και του ’60, και τους οποίους το ίδιο το σινεμά καθιέρωσε στο συλλογικό ασυνείδητο ως ένα χαρακτηριστικό σύμβολο της αμερικανικής ποπ κουλτούρας της εποχής.
Διαβάστε ακόμη: 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου: Οταν το νησί γίνεται συμπρωταγωνιστής
Φυσικά, το αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (1968) μάλλον δεν θα αποτελούσε τότε μια εύλογη επιλογή για αυτό το είδος κινηματογράφων, οι οποίοι προτιμούσαν συνήθως σχετικά πιο εύπεπτες παραγωγές από τη φιλοσοφημένη και εγκεφαλική sci-fi δημιουργία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ.
Οχι όμως το Φεστιβάλ Σύρου και ο δικός του drive-in κινηματογράφος τον οποίο έστησε ειδικά για τις ανάγκες της διοργάνωσης, για δεύτερη συνεχή χρονιά, στην Ντελαγκράτσια της Ποσειδωνίας, αγαπημένο τόπο διακοπών κάποτε των εύπορων κατοίκων του νησιού, σε μια μεγάλη αλάνα δίπλα σε μια μεγαλοπρεπή, νεοκλασική αρχοντική έπαυλη.
Η προβολή του «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» εντάχθηκε στο πρόγραμμα «Τας Θύρας!» («Open the Doors!»), που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Πέτερ Λίχτερ και το οποίο εξερευνά τη σχέση και τις εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ Χόλιγουντ και underground σκηνής, αφηγηματικού και πειραματικού κινηματογράφου, μέινιστριμ και avant-garde σινεμά, με οδηγό εν προκειμένω το είδος της επιστημονικής φαντασίας.
Η αξέχαστη τριπαρισμένη σκηνή προς το τέλος του «2001» αποτελεί, άλλωστε, μια από τις πρώτες (και σίγουρα την πιο εκτενή) περίπτωση ενσωμάτωσης αφαιρετικών/πειραματικών σκηνών στον μέινστριμ κινηματογράφο. Και ο Πέτερ Λίχτερ επέλεξε να κάνει τους απαραίτητους παραλληλισμούς συνοδεύοντας την ταινία του Κιούμπρικ με την προβολή του ψυχεδελικού αραβουργήματος του Τζέιμς Γουίτνεϊ, «Lapis» (1966), αλλά και του ιδιόμορφου φόρου τιμής στο «2001» που σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Λίχτερ , με το «Non-Places: Beyond the Infinite» (2016).
«Lapis»
Οσο για τους θεατές, όσοι δεν είχαν δικά τους αυτοκίνητα σκαρφάλωσαν σε γειτονικά στέγαστρα και οροφές αυτοκινήτων ή κάθισαν αναπαυτικά στα καθίσματα που είχαν μεταφέρει στον χώρο οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης και απόλαυσαν το πολυεπίπεδο αυτό κινηματογραφικό τριπάκι με συνοδεία από ντόπια κρασιά, μπύρες και παγωτά, όλα τους κεράσματα του Φεστιβάλ.
Οι τίτλοι τέλους της ταινίας βρήκαν ένα ζευγάρι να χορεύει βαλς μπροστά στην οθόνη και τους οδηγούς των αυτοκινήτων να κορνάρουν στο ρυθμό του «Γαλάζιου Δούναβη». Κι αυτό είναι κάτι που ακόμα κι ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει φανταστεί...
Διαβάστε ακόμη
- 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου: Βουτιά στο υποσυνείδητο
- Avant-garde στη θάλασσα: Το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου ξεκινά
- Το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου τη... βλέπει αλλιώς (την οθόνη!), με Cellule d’Intervention Metamkine και Τόνι Κόνραντ
- Ταξίδι στο Φεστιβάλ Σύρου; Ταξίδι στο Φεγγάρι!
- «Open the Doors!» Ο Πέτερ Λίκτερ έρχεται στο Φεστιβάλ Σύρου
- Ο Νεριτάν Ζιντζιρία σκηνοθετεί μικρού μήκους ταινία για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σύρου. Δείτε την εδώ
