Η τρίτη μέρα του SeaNema Open Air Film Festival 2018 τα είχε όλα: προβολές διαγωνιστικού τμήματος στον Πλατύ Γυαλό, έμφαση στο LGBTQ αφιέρωμα με δύο βραβευμένες ταινίες να προβάλλονται ταυτόχρονα σε δύο γωνιές του νησιού, παρουσιάσεις και ομιλίες με τους επίτιμους καλεσμένους, masterclass σκηνοθεσίας σ' έναν παραδοσιακό κήπο, soul συναυλία μέσα στα αμπέλια.
Για έναν σινεφίλ, αυτό είναι η Κεφαλονιά κατά τη διάρκεια του SeaNema: του Θεού η χώρα.
Διαβάστε επίσης: SeaNema Open Air Film Festival 2018: Η 2η μέρα μάς... άλλαξε τα φώτα!
Φωτογραφίες: Εβαν Μαραγκουδάκης & Αλέξανδρος Μασμανίδης
Ο Φράνσις Λι παρουσιάζει το «God's Own Country»
Στη μαρίνα Αργοστολίου (Δράπανο) έγινε χθες βράδυ η προβολή της βραβευμένης ταινίας του Φράνσις Λι, «Του Θεού η Χώρα». Προλόγισε ο Γιώργος Σαμπατακάκης, επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, κι ο βρετανός σκηνοθέτης ήταν εκεί για να την παρουσιάσει και να μιλήσει με το κοινό.
Συνεσταλμένος, γλυκός, χαμηλών τόνων, ο Λι πήρε τη σκηνή μετά το τέλος της ταινίας για να απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού, και του Βιμ Βάνακερ (διευθυντή του script department της NISI MASA και μέλους της κριτικής επιτροπής του φετινού SeaNema) που τελούσε χρέη συντονιστή της συζήτησης.
Διαβάστε επίσης: «Για μένα η μεγάλη οθόνη σημαίνει μεγάλη καρδιά»: Ο Φράνσις Λι μιλάει στο Flix για το «Του Θεού η Χώρα»
Πρώτα από όλα, ο Λι διευκρίνησε ότι δεν θέλησε ποτέ να κάνει μία πολιτική ταινία. Για εκείνον ήταν μία προσωπική κατάθεση, μία απλή ερωτική ιστορία.
«Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος απόψε που η ταινία προβάλλεται στην Κεφαλονιά. Γιατί η καρδιά της ιστορίας μου χτυπά στους μικρούς τόπους κι όχι στα αστικά κέντρα. Κι εγώ σ' έναν μικρό τόπο γεννήθηκα και ζω, οπότε το ότι τη φέρνω απόψε να τη δουν κάτοικοι επαρχίας, ότι μπορεί εδώ ανάμεσά μας να έχει έρθει κάποιος από ένα μικρό χωριό, με συγκινεί ιδιαίτερα...»
Διαβάστε κι αυτό: SeaNema Open Air Film Festival 2018: Ενα LGBTQ αφιέρωμα δηλώνει ότι «Χωρίς την αγάπη σου, θα ήμουνα μόνος»
Kτήμα Χαριτάτου: Η Μπέτυ Βακαλίδου έβαλε την ψυχή, η Cookie τη soul
Εμείς χθες βράδυ πήραμε το φέρι για την απέναντι μεριά του νησιού. Στο Ληξούρι, στο Κτήμα Χαριτάτου, έναν υπέροχο παραδοσιακό πέτρινο αρχοντικό που περιβάλλεται από τον οικογενειακό αμπελώνα, δοκιμάσαμε τη λευκή και κόκκινη σοδειά του κτήματος και καθίσαμε στα γρασίδια για την προβολή του «Obscuro Barroco» της Ευαγγελίας Κρανιώτη - μία ακόμα ταινία του LGBTQ αφιερώματος, που φέτος ανοίγει ένα πολύ σημαντικό διάλογο με τους κατοίκους της Κεφαλονιάς - αυτόν της διαφορετικότητας, της ενσυναίσθησης, της αποδοχής.
Στο τέλος της προβολής, η διεμφυλική συγγραφέας και ηθοποιός Μπέττυ Βακαλίδου («Στρέλλα») απάντησε σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων Φιλίππα Δημητριάδη και Ζωή Παρασίδη για την πορεία και τους αγώνες της τρανς κοινότητας στην Ελλάδα, από τα ηλεκτρισμένα 70ς (και το διαβόητο νομοσχέδιο Καραμανλή) μέχρι σήμερα.
«Η κυβέρνηση Καραμανλή είχε σκοπό να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα εξόριζε τους γκέι και τους τρανς στη Μακρόνησο. Εκεί ξεσηκωθήκαμε και παλέψαμε, έχοντας στο πλευρό μας ανθρώπους που είχαν έρθει από την Ευρώπη με άλλες σπουδές και πολιτισμό. Ηταν όμως αδιανόητο να εμφανιστεί δημόσια κάποιος και να στηρίξει τους τρανς. Το στίγμα ήταν καθοριστικό. Οπότε το πρόσωπο του αγώνα έγινα εγώ. Εγώ δέχθηκα να μιλάω δημόσια. Δεν είχα τίποτα να χάσω. Από τα 15 μου που με πέταξε έξω η οικογένειά μου, δεν είχα τίποτα πια να χάσω...»
Αυτή η τελευταία δήλωση της Μπέττυς βρήκε κατευθείαν στην καρδιά του αφιερώματος «Χωρίς την Αγάπη σου θα ήμουν μόνος», κι ήταν κάτι παραπάνω από ο κεντρικός άξονας της συζήτησης: τόνισε γιατί υπάρχει η ανάγκη για να γίνονται και περισσότερες τέτοιες προσπάθεις για αυτό το διάλογο - σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, όχι μόνο στα αστικά κέντρα.
«Οι άνθρωποι θέλουν αγάπη. Ολοι οι άνθρωποι θέλουμε αγάπη. Αυτό είναι το ζητούμενο. Κι αγάπη παίρνεις αρχικά από την οικογένειά σου. Αυτή η αγάπη μεταφράζεται σε δύναμη που σε στηρίζει σε όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Σε κάνει να πατάς γεράς. Εχεις πάρει αγάπη. Οι τρανς δεν την εισπράξαμε. Μάς πέταξαν έξω από το σπίτι. Αυτό μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Και ή πεισμώνουμε κι επιβιώνουμε ή έχουμε τραγική κατάληξη. Αποδεχθείτε τα παιδιά σας. Αγαπήστε τα....»
Αμέσως μετά τη σκηνή πήρε ο Φώτης Βαλλάτος, διοργανωτής του Saristra - του διάσημου μουσικού φεστιβάλ του νησιού που παραδοσιακά ξεκινά αμέσως μετά το κινηματογραφικό. Για πρώτη φορά φέτος τα δύο φεστιβάλ συνεργάστηκαν και έστησαν τη χθεσινή βραδιά μαζί. Ετσι ώστε μετά το σινεμά, να έρχεται μουσική. Μετά την ηλεκτρισμένη προβολή, ένα ζεστό live.
Πήραμε στο χέρι τα σανδάλια και τα κρασιά μας, κατηφορίσαμε μέσα στα αμπέλια ακολουθώντας τα μικρά φωτάκια που μας οδηγούσαν στην μικρή ξύλινη αυτοσχέδια σκηνή και απολαύσαμε την Cookie, το χαμογελαστό κορίτσι με την soulful φωνή και την all star μπάντα κορυφαίων μουσικών της, η βάση των οποίων βρίσκεται στο jazz κουαρτέτο TFATFY.
Διαγωνιστικό τμήμα δίπλα στο κύμα για ένα αξέχαστο καλοκαίρι
Στον Πλατύ Γυαλό, το κεντρικό ραντεβού του SeaNema, συνεχίστηκε η παρουσίαση των ταινιών μικρού μήκους που διαγωνίζονται. Χθες προβλήθηκε το «Ουρανία» της Δέσποινας Κούρτη, που είχε κερδίσει πέρσι στη Δράμα το Βραβείο Τώνια Μαρκετάκη για την καλύτερη γυναίκα σκηνοθέτη, και το «Copa Loca» του Χρήστου Μασσαλά (Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους Ιρις 2017, ανάμεσα σε πολλά άλλες διεθνείς διακρίσεις).
Ακολούθησε η προβολή του «Ενα Αξέχαστο Καλοκαίρι» της Κάρλα Σιμόν, το γλυκόπικρο δράμα που κέρδισε δικαιωματικά το βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου και αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Ισπανίας για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας.
Ελίνα Ψύκου: masterclass και η σημασία της προετοιμασίας
Στις παράλληλες δράσεις του φεστιβάλ όμως, σημαντική ήταν μία συνάντηση στην αυλή του παραδοσιακού Θαλασσόμυλου. Η συνεύρεση ανθρώπων του χώρου (νέων κινηματογραφιστών που αυτή τη στιγμή δουλεύουν τα σενάριά τους για να υλοποιήσουν τις ταινίες τους) με το απλό κοινό που παρακολούθησε με ενδιαφέρον την κατασκευή μίας ταινίας - από την αρχική ιδέα, μέχρι την προβολή της στη μεγάλη οθόνη. Αυτός ήταν ο άξονας του masterclass της Ελίνας Ψύκου, μίας γυναίκας σκηνοθέτη που ανήκει στη γενιά των νέων ελλήνων δημιουργών που έχουν γυρίσει τις ταινίες τους μέσα στην κρίση, με δυσκολίες, αλλά με παράλληλο πείσμα, σκληρή δουλειά και στόχο. Και το αποτελεσμα τους έχει ανταμείψει: φεύγουν με διακρίσεις από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου.
Η Ελίνα Ψύκου («Ο Γιος της Σοφίας», «Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά») τόνισε ότι θα μιλήσει για τις δικές της προσωπικές εμπειρίες, το δικό της στιλ, δε θα δώσει το τυπικό «masterclass».
Το κλειδί μιας ταινίας: προετοιμασία, προετοιμασία, προετοιμασία. Δίνει έμφαση στην προπαραγωγή - το location scouting, το στήσιμο, τις πρόβες και τη δουλειά με τους ηθοποιούς. «Προτιμώ να έχω περισσότερο χρόνο προετοιμασίας, κι ας μου κόψουν μετά δυο μέρες γύρισμα» είπε σε σχέση με το μπάτζετ παραγωγής.
Τα σενάρια γράφονται για να ξαναγράφονται (και να ξαναγράφονται). Η Ψύκου ομολόγησε ότι δουλεύει πάρα πολύ το σενάριό της - κάνει άπειρα drafts, μέχρι να πάρει τη μορφή που θα της δώσει την ασφάλεια να πάει για γύρισμα. Ανάμεσα στις διαφορετικές version κάνει μεγάλα διαλείμματα. Οταν αισθάνεται έτοιμη τα δίνει σε ανθρώπους που εμπιστεύεται. Και τους ακούει προσεχτικά, «γιατί εμπιστεύεται δύσκολα».
Ολα πρέπει να είναι έτοιμα. Πολλές πρόβες πριν το γύρισμα. Δεν της αρέσει καθόλου η ανασφάλεια του «τα πράγματα να στήνονται και να φτιάχνονται και να αλλάζουν στο γύρισμα». Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αν συμβεί κάτι στο γύρισμα δε θα το παρατηρήσει, δε θα το εκτιμήσει και δε θα το εντάξει στην ταινία.
Συνεδείτε με το SeaNema Open Air Film Festival 2018 στο επίσημο site του φεστιβάλ, αλλά και κρατήστε ανοιχτή την επικοινωνία με το τι συμβαίνει καθημερινά μέσως της σελίδας του στο Facebook
Διαβάστε περισσότερα:
