Το «Copa-Loca» του Χρήστου Μασσαλά είναι μια ταινία βγαλμένη από το χαρτάκι τσιχλόφουσκας του '80 - με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γυρισμένη σ' ένα θέρετρο, όταν ο κόσμος δεν είναι εκεί, σ' ένα εγκαταλελειμμένο λούνα παρκ, με την αμηχανία και τη μελαγχολία που αυτό πάντα εκφράζει, παρακολουθεί της μέρες της Πωλίνας. Εφηβη, ένα κοκκινομάλλικο αλητάκι, φροντίζει να δίνει ενδιαφέρον στους κατοίκους της μικρής περιοχής, δηλαδή κατά κύριο λόγο να τούς προσφέρει σεξ, για να μην βαριέται κανείς, ούτε εκείνοι, ούτε κι αυτή, ώσπου να ξανάρθει το καλοκαίρι.
Γυρισμένο σε academy, στο τετράγωνο κάδρο του το «Copa-Loca» υιοθετεί και απογειώνει την αισθητική των παιδικών μας φωτογραφιών, ενός απόντος καλοκαιριού, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Οι φοίνικες, τα ξεθωριασμένα πλαστικά παιχνίδια, τα ζεστά, παστέλ χρώματα με τα όρια που χάνονται, μιλούν από μόνα τους για όσα δεν δείχνει η δράση, ή δεν διατυπώνει το περιγραφικό voice over. Κι ας πιάνει μόνο το φινάλε, με μια πικρούτσικη ανατροπή, το νήμα της αληθινής ζωής και των πραγματικών συνθηκών της Πωλίνας: το «Copa-Loca» δεν φεύγει, την ιστορία θα τη συναντήσουμε σίγουρα στο σινεμά του Χρήστου Μασσαλά που έρχεται.
Ο Χρήστος Μασσαλάς βρίσκεται στις Κάννες για την ατόφια ελληνική συμμετοχή στο 70ό Φεστιβάλ Καννών με τη μικρού μήκους ταινία του «Copa-Loca» που τον βρίσκει πλέον εγκατεστημένο στην Ελλάδα, μετά από χρόνια παραμονής στο Λονδίνο, να θυμάται τα περασμένα καλοκαίρια της παιδικής του ζωής.
«Το "Copa-Loca" ξεκίνησε από κάποιες αναμνήσεις παιδικές από την υπέροχη δεκαετία του '90. Αλλά όχι αναμνήσεις - βιώματα, πολύ περισσότερο εικόνες που εισέπραττα από την τηλεόραση, τα βίντεο κλιπ, τις σαπουνόπερες που έβλεπα. Αποτέλεσμα ήταν αυτή η καλοκαιρινή αίσθηση κάτω από τους φοίνικες, το οποίο για χρόνια φάνταζε σαν μια υπόσχεση μιας ενήλικης ζωής. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα πόσο με είχαν κυριεύσει αυτές οι εικόνες και πως καθόριζαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τα πράγματα, τις προσδοκίες που είχα και για τους ανθρώπους και για τις ανθρώπινες σχέσεις και για τη ζωή...»
Διαβάστε ακόμη: Ο Χρήστος Μασσαλάς στους 15 πιο υποσχόμενους νέους σκηνοθέτες του 69ου Φεστιβάλ του Λοκάρνο
«Εφυγα από την Ελλάδα στα 18 μου για το Λονδίνο και επέστρεψα μια δεκαετία αργότερα. Εφυγα με τους Ολυμπιακούς και δεν έζησα τα πρώτα πολύ δύσκολα χρόνια της κρίσης. Είδα την κατάσταση στη χώρα λίγο σαν εξωτερικός παρατηρητής. Τώρα ξεκινάω να συνειδητοποιώ τι ακριβώς συνέβη και να αντιλαμβάνομαι την κατάσταση γύρω μου. Δεν θα έλεγα ότι στην ταινία υπάρχει κριτική για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, αλλά μια αποτύπωση πιο πολύ του σήμερα μέσα από τη μυθοπλασία. Η πολιτική θέση της ταινίας είναι η επιλογή αυτού του συγκεκριμένου σκηνικού και αυτής της ιστορίας για μια ταινία σήμερα», συμπληρώνει ο Χρήστος Μασσαλάς.
«Σιγά σιγά με τις ταινίες μου άρχισα να ταξιδεύω σε Φεστιβάλ και άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως το σινεμά μου είχε κάποιον ενδιαφέρον. Το γεγονός ότι η ταινία αυτή βρίσκεται στις Κάννες είναι μια επιβράβευση του προσωπικού κόστους με τις οποίες έγιναν όλες οι προηγούμενες ταινίες μου. Τις έκανα σχεδόν όλες μόνος μου σε επίπεδο παραγωγής. Και ελπίζω αυτό να δώσει μια ώθηση σε εμένα και τους συνεργάτες μου για να γίνουν τα πράγματα λίγο πιο εύκολα στο μέλλον.»
