Επαιξε σε περισσότερες από 110 ταινίες, διεκδικεί τον τίτλο της ηθοποιού με μια από τις μακροβιότερες καριέρες στην ιστορία του σινεμά, έφτασε τα 100 χρόνια της το Μάιο του 2017 και πέθανε ακριβώς τη στιγμή που οι γυναίκες ηθοποιοί σε όλον τον πλανήτη αναζητούν ταυτότητα, δύναμη, ισχύ και ένα μοντέλο για το πώς μπορείς να είσαι σούπερ σταρ, σπουδαία ηθοποιός και μια γυναίκα για όλες τις εποχές.
«Στα χρόνια που ήμουν ηθοποιός, έχω πει την ιστορία της ζωής μου πολλές φορές και έχω βαρεθεί, οπότε μερικές φορές αλλάζω τις λεπτομέρειες. Αλλάζω τη διάθεση. Οταν νιώθω θλίψη, τότε θυμάμαι μόνο τα θλιβερά πράγματα. Αν νιώθω χαρούμενη τότε θυμάμαι και λέω μόνο τα χαρούμενα πράγματα.»
H Ντανιέλ Νταριέ έχει να διηγηθεί πολλές θλιβερές και χαρούμενες στιγμές. Στιγμές από την ίδια την ιστορία της γαλλίας, του γαλλικού σινεμά, των πιο διάσημων πλατό και μαζί της ίδιας της ζωής που έναν αιώνα μετά κοίταζε πάντα πίσω χωρίς ίχνος νοσταλγίας ή αναπόλησης. Γεννήθηκε στο Μπορντό της Γαλλίας, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και στα επτά της χρόνια έχασε τον πατέρα της στον πόλεμο. Μεγάλωσε στο Παρίσι και ήδη γοητευμένη από τις τέχνες και δεινή τσελίστρια, κέρδισε το 1931, στα 13 της χρόνια, ένα ρόλο στο μιούζικαλ «Le Bal» του Βίλχελμ Τίλε και λίγα χρόνια αργότερα, μετά από πολλούς μικρούς ρόλους, τον πρωταγωνιστικό στο «Mayerling» του Ανατόλ Λίτβακ το 1936 όπου την έκανε και διάσημη.
Σκηνή από το «Le Bal» του 1931
Με τον Σαρλ Μπουαγιέ στο «Mayerling»
Το 1935, η Ντανιέλ Νταριέ παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο Ανρί Ντεκουάν και ξεκινάει καριέρα και στο Χόλιγουντ, η οποία θα διακοπεί από τον πόλεμο, την επιστροφή της στη Γαλλία, την αντιφατική επιλογή της να συνεχίσει να δουλεύει στην υπό κατοχή χώρα, το διαζύγιό της και το δεύτερο της γάμο το 1942 με τον διπλωμάτη και κοσμοπολίτη Πορφίριο Ρουμπιρόσα. Μαζί του η Ντανιέλ Νταριέ έζησε στην Ελβετία μέχρι το τέλος του πολέμου και το 1947 χώρισε ξανά για να παντρευτεί τον σεναριογράφο Ζορζ Μιτισκίντες, με τον οποίο έζησε μαζί μέχρι και το θανατό του, το 1991.
Στην Αμερική η Ντανιέλ Νταριέ έπαιξε στο πλευρό του Ντάγκλας Φέρμπανκς Τζούνιορ στο «The Rage of Paris» του Χένρι Κόστερ το 1938 και θα ξανάπαιζε στο «Rich, Young and Pretty» του Νόρμαν Τόρογκ το 1951, στο «5 Fingers» του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς το 1952 και ένα μικρό ρόλο στο «Alexander the Great» του Ρόμπερτ Ρόσεν το 1956.
Αφίσα της εποχής για το «The Rage of Paris»
Με τον Τζέιμς Μέισον στο «5 Fingers» του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς
Ενδιάμεσα, το 1953, θα έπαιζε έναν από τους σημαντικότερους ρόλους της καριέρας της, στο αριστουργηματικό «Madame de...» του Μαξ Οφίλς, πάλι στο πλευρό του Σαρλ Μπουαγιέ. Είχαν προηγηθεί και μικρότεροι ρόλοι στο «Le Plaisir» και το «La Ronde», πάλι του Μαξ Οφίλς, αλλά και θα ακολουθούσαν συνεργασίες με τον Σασά Γκιτρί («Napoléon» του 1955, «Si Paris nous était Conté» του 1956), τον Κλοντ Σαμπρόλ («Landru» του 1963 σε σενάριο της Φρανσουάζ Σαγκάν), τον Αντρέ Τεσινέ στο «Le Lieu du Crime» του 1982 και τον Ζακ Ντεμί με τον οποίο πρωτοσυνεργάστηκε στις «Δεσποινίδες του Ροσφόρ» το 1967 αλλά και στο υπέροχο «Une chambre en Ville» το 1982 (η Νταριέ υπήρξε και η μόνη ηθοποιός στα μιούζικαλ του δημιουργού που ερμήνευσε μόνη της τα τραγούδια της).
Σκηνή από το «La Ronde»
Σκηνή από το «Madame De...»
Με τον Τσαρλς Ντένερ στο «Landru» του Κλοντ Σαμπρόλ
Η Ντανιέλ Νταριέ με τον Ζακ Ντεμί (κέντρο) και τον Μισέλ Πικολί στα γυρίσματα του «Une Chambre en Ville»
H νέα γενιά του γαλλικού σινεμά, από το 2000 και μετά βρήκε την Ντανιέλ Νταριέ πρόθυμη να πει το ναι στον Φρανσουά Οζόν για τις «8 Γυναίκες» του 2001, στην Αν Φοντέν για το «Nouvelle Chance», τον Πασκάλ Τομά για το «L'Heure zéro» και τη φωνή της μητέρας στο «Persepolis» που σήμανε και την πέμπτη και τελευταία φορά που η Ντανιέλ Νταριέ υποδύθηκε τη μητέρα της Κατρίν Ντενέβ - αυτές ήταν το 1960 το «L'Homme à femmes», το «Les Demoiselles de Rochefort», το «Le Lieu du Crime», οι «8 Γυναίκες» και το «Persepolis».
Με την Κατρίν Ντενέβ στο «Le Lieu du Crime» του Αντρέ Τεσινέ
Οι «8 Γυναίκες» του Φρανσουά Οζόν
Η Ντανιέλ Νταριέ το 2015
To 1985, η Γαλλική Ακαδημία Κινηματογράφου τη βράβευσε με τιμητικό Σεζάρ για το σύνολο της καριέρας της. Στην πραγματικότητα για το γεγονός ότι διέσχισε ακόμη και μετά από αυτό συνολικά 100 χρόνια σινεμά, δείχνοντας πως μπορείς να είσαι μια ώριμη, χειραφετημένη, ρομαντική, δυναμική, όμορφη, αγέραστη γυναίκα ακριβώς την ίδια στιγμή για πάρα πάρα πάρα πολλά χρόνια.
Το 2006 είχε μιλήσει στο ραδιόφωνο του France Inter και είχε θεωρήσει το γεγονός ότι μεγαλώνει ένα δώρο της ζωής. Είχε ευχηθεί να ζήσει μέχρι τα 100 της χρόνια και να πεθάνει όταν φτάσει εκεί. Ακούστε εδώ το απόσπασμα:
Δείτε παρακάτω μερικές στιγμές από τη μεγάλη καριέρα της Ντανιέλ Νταριέ:
