Μια φορά κι έναν καιρό, μία ιδιαίτερη σκηνοθέτης με ξεχωριστό στιλ και φαντασία, κατέθεσε μία ιδέα για την μιούζικαλ βερσιόν της ιστορίας του Spiderman. Το όνομά της Τζούλι Τέιμορ και η κινηματογραφική υπογραφή της έχει καθορίσει ταινίες όπως τα «Titus», «Frida», «Across the Universe». Η Τέιμορ έγραψε το θεατρικό «Spider-Man: Turn Off the Dark» λοιπόν ως πρόζα και στο δημιουργικό της team μπήκαν, για να ενισχύσουν το κείμενο με μουσική και στίχους, δύο από τους μεγαλύτερους rock stars στον κόσμο: ο Bono και ο The Edge, των U2. Κεφάλαια επενδύθηκαν, team παραγωγών στήριξε (;), πρόβες ξεκίνησαν και... όλα πήγαν στραβά.
Καθυστερήσεις, εκνευρισμοί, δημόσιες διαμάχες μεταξύ παραγωγών και δημιουργικής ομάδας, ατυχήματα στην σκηνή που πήραν διαστάσεις ανέκδοτου στα αμερικανικά media, ακόμα περισσότερες καθυστερήσεις, εκατομμύρια δολάρια χαμένα για την πιο ακριβή παραγωγή που έχει ποτέ φιλοξενήσει το Μπρόντγουεϊ.
Μέχρι που τον Μάρτιο του 2011, 3 μήνες πριν ξεκινήσουν οι παραστάσεις για το κοινό, διαβάζουμε ότι η Τζούλι Τέιμορ απολύθηκε. Κι όχι μόνο αυτό: το έργο (καθώς ήταν δικό της) υποτίθεται ότι διασκευάστηκε, άλλαξε και παρουσιάστηκε εντελώς διαφορετικό στο νεοϋορκέζικο κοινό.
Οι παραγωγοί μάλιστα προχώρησαν ακόμα πιο επιθετικά - κάνοντας μήνυση στην Τέιμορ ότι εκείνη ευθύνεται για όλες τις καθυστερήσεις και την ταλαιπωρία μηνών και κατηγορώντας την ότι «σαμποτάρισε την παράσταση».
Σήμερα λοιπόν η Τέιμορ απάντησε - αναλυτικά, διεξοδικά και μέσω μία δικής της μήνυσης που κατέθεσε στο δικαστήριο της Νέας Υόρκης. Εκεί η 60χρονη σκηνοθέτης κατηγορεί τους παραγωγούς για αθέτηση συμβολαίων, μη στήριξη σε κομβικές για το μέλλον της παράστασης στιγμές και συνωμοτικές πράξεις: την άφησαν να παλεύει ως το τέλος με λιγοστά μέσα, ενώ δούλευαν ταυτόχρονα και παράλληλα με άλλο σκηνοθέτη για τη διασκευή του έργου. Μόλις ένιωσαν ασφαλείς, την απέλυσαν.
Η Τέιμορ όμως δεν σταματά τις κατηγορίες της απέναντι στους παραγωγούς. Ονομάζει ξεκάθαρα ως μέρος του προβλήματος τα μέλη των U2. Σύμφωνα με τη σκηνοθέτη, ο Bono και ο The Edge δεν στήριξαν όσο έπρεπε την προετοιμασία της παράστασης. Εχει κρατήσει όλη την αλληλογραφία που τους προσκαλούσε να ξαναγράψουν κομμάτια και να πάρουν μέρος στις πρόβες ώστε να λυθούν επί τόπου προβλήματα, αλλά εκείνη ήταν άφαντοι. «Οι U2 βρισκόντουσαν σε περιοδεία την εποχή της πιο κρίσιμης προετοιμασίας, κι αυτό έβλαψε την προετοιμασία του έργου» δηλώνει η Τέιμορ στην μήνυσή της.
Ταυτόχρονα κατονομάζει και την ήδη υπάρχουσα παράσταση ως δική της, καθώς «το έργο ήταν ήδη στημένο και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι 2-3 αλλαγές μέσα σε 2 μήνες το έκαναν τόσο διαφορετικό από αυτό που είχα καταθέσει εγώ. Απλά, θέλουν να μην με αποζημιώσουν - πράγμα απαράδεκτο» λέει η Τέιμορ.
Για τα πρακτικά πάντως, η εμπορική επιτυχία του έργου είναι δεδομένη: είναι sold out από τον Ιούνιο του 2011. Δεν αμφιβάλουμε όμως σε κάτι: το όραμα της Τέιμορ, αν είχε λειτουργήσει, θα ήταν κάτι που δε είχε ξαναδεί το κοινό του Μπρόντγουεϊ.
Μία λεπτομέρεια στην έγγραφη καταγγελία της μας το διαβεβαιώνει: «Τόσο οι παραγωγοί, όσο και οι Bono & The Edge, είχαν δει το κείμενο και το είχαν εγκρίνει. Το τέλος ήθελε ένα πανάκριβο ειδικό εφέ να σκεπάζει όλο το θέατρο με έναν ιστό που θα απελευθερωνόταν από την οροφή και θα έπεφτε στο κοινό. Κόστιζε ένα εκατομμύριο δολάρια και οι παραγωγοί τελευταία στιγμή το έκοψαν. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, και χωρίς καμία εξήγηση στο πρόσωπό μου, οι παραγωγοί έπαιρναν αποφάσεις που μείωναν την ποιότητα του τελικού αποτελέσματος. Το έργο μου άρχιζε να γίνεται κάτι άλλο από αυτό που είχα φανταστεί,,,»
Ιστός αράχνης που σκεπάζει όλο το θέατρο. Ε, ναι θα θέλαμε να ήμασταν εκεί.
