Η τρίτη μέρα του 67ου Φεστιβάλ Καννών ήταν γεμάτη υποσχέσεις.
Κι όπως συμβαίνει συχνά σε αυτή τη ζωή κι εξίσου γεμάτη διαψεύσεις. Κάτι που φάνηκε από νωρίς. Το τρέιλερ για το «The Captive» του Ατομ Εγκογιάν μας είχε προετοιμάσει για μια σκοτεινή, δυνατή ταινία που θύμιζε (ίσως λιγο παραπάνω απ ότι θα έμοιαζε λογικό) το «Prisoners» του Ντενί Βιλνέβ. Το παγωμένο τοπίο του χειμωνιάτικου Καναδά, ένα κορίτσι που εξαφανίζεται, ο Ράιαν Ρέινολντς να κοιτάζει την κάμερα με τα μάτια κουταβιού που το έχεις μόλις μαλώσει.
Το φιλμ είχε άφθονο χιόνι, μια εξαφάνιση και τον Ράιαν-πληγωμένο κουτάβι, αλλά ξέχασε να προσθέσει στο μείγμα μια αληθινά πειστική ιστορία ένα σενάριο που θα σε πείσει για το δράμα των ηρώων κι οποιοδήποτε συναισθηματικό αντίκτυπο ή βάθος.
Μιλώντας για την ταινία του στην συνέντευξη τύπου, ο Ατόμ Εγκογιάν εξήγησε πως η αφορμή προέκυψε από ένα αληθινό γεγονός: «Υπήρχε μια πολύ γνωστή ιστορία στην πόλη απ όπου κατάγομαι, στην οποία μερικά χρόνια πριν ένα αγόρι που εξαφανίστηκε πολύ κοντά στο σπίτι μου σε ένα πάρκο, Η μητέρα του γύρισε την πλάτη της για ένα λεπτό και το παιδί είχε ήδη χαθεί. Κάθε φορά που επιστρέφω σπίτι και περνάω από εκείνο το πάρκο, βλέπω ακόμη αφίσες που ψάχνουν το παιδί. ΟΙ γονείς του προφανώς δεν έχουν ακόμη σταματήσει να ελπίζουν και πιστεύουν ότι θα επιστρέψει πίσω σε αυτούς. Από εκεί ξεκίνησε η ιστορία, αλλά θέλησα να την προχωρήσω και να εξερευνήσω τις σχέσεις του ζευγαριού που χάνει την κόρη του, αλλά κι όλους του ανθρώπους που εμπλέκονται, από το ίδιο το θύμα και τον απαγωγέα του, αλλά και το ζευγάρι των αστυνομικών που εμπλέκονται στην ιστορία».
Ακόμη πιο κρίμα λοιπόν που ελάχιστα πράγματα μοιάζουν αληθοφανή ή ενδιαφέροντα στο «The Captive».
Διαβάστε την κριτική του Flix για το «The Captive» του Ατομ Εγκογιάν.
Η δεύτερη όχι ακριβώς απογοήτευση, αλλά όχι ακριβώς και λόγος να ενθουσιαστείς, ήταν η πιο αναμενόμενη ίσως ταινία του φετινού φεστιβάλ, το «Winter Sleep» του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν. Μετά το «Κάποτε στην Ανατολία», ο Τούρκος σκηνοθέτης επέστρεψε σε ένα φεστιβάλ όπου όλοι είχαν αποφασίσει πως η ταινία του θα είναι αυτή που θα κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα, πριν ακόμη δουν έστω κι ένα πλάνο. Τρεις ώρες κι δεκαέξι λεπτά απ΄όταν ξεκίνησε το «Winter Sleep» (μια διάρκεια που έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς στην αίθουσα να πάρουν μια μικρή σιέστα) δεν ήμασταν τόσο σίγουροι. Οχι γιατί το φιλμ του Τσεϊλάν είναι κακό, μα γιατί δεν μοιάζει με κάτι αληθινά σπουδαίο, όντας φλύαρο, επαναλαμβανόμενο, συχνά προφανές και με λίγες αληθινά σπουδαίες στιγμές.
Διαβάστε τη γνώμη του Flix για το «Winter Sleep» του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν.
Ο ίδιος ο Τσειλάν πάντως, δέχτηκε μια αληθινά εντυπωσιακή υποδοχή από την στιγμή που περπάτησε στο κόκκινο χαλί μαζί με τους πρωταγωνιστές του - φορώντας όλοι μαύρες κορδέλες στο πέτο σε συμπαράσταση για τα θύματα της πρόσφατης τραγωδίας σε ορυχείο τη Τουρκίας- μέχρι το τέλος του φιλμ. Το χειροκρότημα ήταν θερμό και παρατεταμένο, αλλά όλοι ξέρουμε ότι το χειροκρότημα στις προβολές των Καννών δεν έχει πάντα αντίκρυσμα στα βραβεία.
Η άλλη μεγάλη προβολή της ημέρας ήταν φυσικά αυτή του «Πως να Εκπαιδεύσετε τον Δράκο σας 2», στην οποία σπάζοντας το πρωτόκολλο που θέλει σε κάθε επίσημη προβολή να μην προηγείται καμιά παρουσίαση, ο Τιερί Φρεμό, ανέβηκε στην σκηνή για να χαιρετήσει τον φίλο του Τζέφρι Κάτζενμπεργκ. Και για να θυμηθεί μαζί με τον κοινό στην αίθουσα, πως όταν ανέλαβε την πρώτη του χρονιά καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, ο Κάτζενμπεργκ ήταν εκείνος που του πρότεινε να προβάλουν στα πλαίσια του φεστιβάλ το «Σρεκ» κάτι που τότε έμοιαζε πρωτάκουστο, μα που ήταν η αρχή για μια εξαιρετική σχέση του φεστιβάλ με τα αμερικάνικα κινούμενα σχέδια.
Πως να εκπαιδεύσετε το Δρακο σας και πως να περπατήσετε με στιλ στο κόκκινο χαλί: Η Κέιτ Μπλάνσετ με κοσμήματα Chopard
Λίγο νωρίτερα, καθώς οι παραγωγοί και οι σταρ που δανείζουν τις φωνές τους στους ήρωες της ταινίας, περπατούσαν στο κόκκινο χαλί, ένας άντρας που αργότερα αποκαλύφθηκε πως είναι ένας Ουκρανός δημοσιογράφος σεσημασμένος για ανάλογα «αστεία» περιστατικά, μπήκε κάτω από το φόρεμα της Αμέρικα Φερέιρα, όσο εκείνη, μη έχοντας καταλάβει τίποτα, συνέχιζε να φωτογραφίζεται. Φυσικά χρειάστηκαν μόνο λίγο δευτερόλεπτα μέχρις ότου οι άντρες με τα μάυρα της ασφάλειας του φεστιβάλ, τον πέταξαν έξω, αλλά το περιστατικό μας δίδαξε ένα ενδιαφέρον μάθημα: το μεγάλο φουρό σε ένα βραδινό φόρεμα, μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο μέρος.
Στις υπόλοιπες ταινίες της ημέρας, το «Le Chambre Bleu» του Ματιέ Αμαλρίκ υποσχόταν κάτι σαν ένα καυτό ερωτικό θρίλερ, αλλά τελικά παρέδωσε μια μάλλον εστέτ άσκηση αισθητικής, το «The Salvation» ήταν μια χαριτωμένη απόπειρα για ένα παλιομοδίτικο γουέστερν με μια σύγχρονη ματιά (που όμως τελικά είναι αξιομνημόνευτο μόνο για τον πρωταγωνιστή του Μαντς Μίκελσεν) ενώ το τρίτο φιλμ του διαγωνιστικού «Wild Tales» ήταν αναμφίβολα το καλύτερο αντίδοτο μετά την αργόσυρτη χειμερία νάρκη του φιλμ του Τσειλάν, αλλά όχι απαραίτητα μια ταινία για το διαγωνιστικό.
Το φιλμ του Νταμιάν Ζιφρόν έχει τον Πέδρο Αλμοδοβάρ ανάμεσα στους παραγωγούς του, κάτι που εξηγεί το πως βρέθηκε ως το διαγωνιστικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτή η σπονδυλωτή, κοινωνική σάτιρα για την σύγχρονη Αργεντινή αλλά και για οποιαδήποτε δυτική κοινωνία δεν έχει ένα συχνά ξεκαρδιστικό χιούμορ ή αναγνωρίσιμες κι επώδυνες αιχμές.
Κάπως έτσι κύλησαν τα πράγματα στις Κάννες χτες. Δίχως να ξεχνάμε φυσικά αυτό - μια ταινία από αυτές που ενδέχεται να ξεπουλήσουν στο Market του Φεστιβάλ:
Διαβάστε ακόμη:
Tags: κάννες 2014
