19:49 Ο κόσμος ήδη μαζεύεται στο παρκάκι του Σταύρος Νιάρχος. Τα ρούχα κολλάνε πάνω στο δέρμα μου. Κουβαλώ ένα πορτοκαλί μικρό ψυγειάκι και αναρωτιέμαι αν με περνάνε για τουρίστα στη χώρα μου. Είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, έχουμε φτάσει μέσα στον κινητήρα του, ατόφια τετρακόσια καθαρόαιμα καλοκαιρινά άλογα περιμένουν να τρέξουν, να ξαμοληθούν, να μας διαλύσουν με τη ζέστη τους.
19:53 Φτάσαμε νωρίς, απλώσαμε ένα τραπεζομάντιλο με μικρά κίτρινα λεμονάκια που βρίσκεις σε κάτι ξεχασμένα εξοχικά στη μέση του πουθενά. Έχουμε μαζί μας ένα μικρό ψυγειάκι και φωτογραφικές μηχανές. Οι λίγες παρέες γύρω μας είχαν παρόμοιες ιδέες. Ο λαμπερός ήλιος του Ιούλη δεν μας καίει την πέτσα, το γρασίδι κάπως μας δροσίζει και μας προετοιμάζει για την μεταμορφωτική επιρροή της σελήνης στο δέρμα μας. Κάτι νύχτες σαν κι αυτήν, που ο δίσκος της σελήνης πλησιάζει τη γη σε όλο του το μεγαλείο και στην ύψιστη λαμπρότητα, καταλαβαίνει κανείς την καταγωγή διαφόρων γοητευτικών μύθων, σχετικών με νεράιδες, με ιέρειες, με μάγισσες που μαγειρεύουν φίλτρα και λυκάνθρωπους που στοιχειώνουν τα δάση.
20:05 Το πανί φούσκωσε μέσα σε ένα λεπτό με τρόπο απίστευτα απολαυστικό, σαν κάποιος αόρατος γίγαντας να λειτουργούσε μια γιγαντιαία τρόμπα ποδιού.
20:10 Θα προβληθούν πέντε ταινίες κατά τη διάρκεια της νύχτας, από τις 21:00 μέχρι και το πρώτο φως της αυγής. Το πρόγραμμα, με τη σφραγίδα της ομάδας του Athens Open Air Film Festival έχει ως εξής:
- 𝟐𝟏.𝟎𝟎 𝚨𝚲𝚨𝚴𝚻𝚰𝚴 (𝐀𝐋𝐋𝐀𝐃𝐈𝐍)
- 𝟐𝟐.𝟒𝟎 𝚱𝚨𝚻𝛀 𝚨𝚷𝚶 𝚻𝚮 𝚲𝚨𝚳𝚿𝚮 𝚻𝚶𝚼 𝚽𝚬𝚪𝚪𝚨𝚸𝚰𝚶𝚼 (𝐌𝐎𝐎𝐍𝐒𝐓𝐑𝐔𝐂𝐊) του Νόρμαν Τζούισον
- 𝟎𝟎.𝟐𝟎 𝚻𝚶 𝚷𝚴𝚬𝚼𝚳𝚨 𝚻𝚶𝚼 𝚱𝚨𝚱𝚶𝚼 (𝐏𝐎𝐋𝐓𝐄𝐑𝐆𝐄𝐈𝐒𝐓) του Τόμπι Χούπερ
- 𝟎𝟐.𝟐𝟎 𝚨𝚷𝚶𝚫𝚸𝚨𝚺𝚮 𝚨𝚷𝚶 𝚻𝚮 𝚴𝚬𝚨 𝚼𝚶𝚸𝚱𝚮 (𝐄𝐒𝐂𝐀𝐏𝐄 𝐅𝐑𝐎𝐌 𝐍𝐄𝐖 𝐘𝐎𝐑𝐊) του Τζον Καρπεντερ
- 𝟎𝟒:𝟏𝟎 𝚶𝚰 𝚳𝚨𝚾𝚮𝚻𝚬𝚺 (𝐓𝐇𝐄 𝐖𝐀𝐑𝐑𝐈𝐎𝐑𝐒) του Γουόλτερ Χιλ
20:35 Τα γρασίδια έχουν ήδη γεμίσει. Δεν πέφτει καρφίτσα. Παρέες χορεύουν αλλόκοτους απαιτητικούς χορούς, προσπαθώντας να διασχίσουν τα δαιδαλώδη μονοπάτια που δημιουργούνται ανάμεσα στα τραπεζομάντιλα, τα ψυγεία και τους υπνόσακους. Μαρτυρίες από τον έξω κόσμο μας πληροφορούν πως το πάρκινγκ του Νιάρχος είναι ήδη υπερπλήρες. Όπως λέει και η παροιμία, όποιος πρόλαβε, τον Κύριο είδε. Αυτός που πρόλαβε ήμουν εγώ, και ο Κύριος, καταπώς φαίνεται, είναι ο Αλαντίν.
20:56 Ακούγεται μια απίστευτη οχλαγωγία. Αναρωτιέμαι αν μπορούμε να δούμε ταινία έτσι και θυμήθηκα ένα απόσπασμα από τις «Εξι Νύχτες στην Ακρόπολη» του Σεφέρη: Κάθε προσάναμμα κουβέντας έσβηνε μέσα σε προσωπικά επιφωνήματα. Το έγραψε για την αστική συγκοινωνία της Αθήνας, αλλά ταιριάζει και στην αποψινή πανσέληνο. Χρησιμεύει ως μια υπενθύμιση πως τα περισσότερα προβλήματα είναι στον πυρήνα τους προβλήματα επικοινωνίας.
20:59 Η αγωνία μου σχετικά με το αν η προβολή θα καθυστερήσει φοβερά ήταν βραχύβια, καθώς το Open Air Festival με αποστόμωσε και ξεκίνησε 21:00 ακριβώς, με μια αξιοζήλευτη τυπικότητα.
21:03 Μια μητέρα δύο μικρών κοριτσιών έντρομη με ρώτησε αν η ταινία προβολής είναι όντως ο Αλαντίν, γιατί έβλεπε κόσμο μεγάλης ηλικίας στα γρασίδια του Νιάρχος. Την καθησύχασα. Τα δίχρονα παιδιά της δε θα αντίκριζαν το eye-patch του Κερτ Ράσελ στην «Απόδραση από τη Νέα Υόρκη», εκτός φυσικά αν είχαν σκοπό να κάτσουν μέχρι και τις 02:20. Σε λίγα λεπτά, ο κατεργάρης Αλαντίν με τον αγαπημένο του Αμπου, έκοβε βόλτες και πηδούσε από ταράτσα σε ταράτσα στο σουλτανάτο της Αγκραμπα.
21:17 Παλιότερα που έκανα μανιωδώς νυχτερινή φωτογραφία, ταξίδευα κάθε μήνα σε περιοχές κοντά στη Θεσσαλονίκη τη νύχτα της πανσελήνου. Το φως της είναι τόσο δυνατό που, αν κάτσεις ήρεμα μακριά από τα φώτα της πόλης σε μια καθαρή βραδιά, μπορείς να διαβάσεις εφημερίδα. Έτσι και σήμερα, κοιτώντας πίσω, μπορώ να διαβάσω την έκπληξη, την αγωνία, τον τρόμο και την άγρια χαρά στα δεκάδες πρόσωπα των μικρών παιδιών που κοιτούν μαγεμένα την φουσκωτή οθόνη. Κάπου ανάμεσα στα 5 και στα 35 αλλά και όλα τα πολλαπλάσιά του, χάνουμε αυτήν την πολύτιμη αθωότητα με την οποία προσεγγίζουν τα παιδιά το σινεμά. Αφήνονται ολότελα στην μεταμορφωτική του μαγεία. Πετάνε κι αυτά μαζί με τον Αλαντίν πάνω στο μαγικό του χαλί. Κρατιούνται γερά από τα γρασίδια του εδάφους για να μην πέσουν. Πιστεύουν στα αλήθεια ότι ο Αλαντίν ζει με την Γιασμίν ευτυχισμένος σε μια μαγική χώρα. Παρακαλώ πολύ, να μιλάτε ψιθυριστά. Τίποτα δεν πρέπει να χαλάσει αυτήν τους την ψευδαίσθηση. Τουλάχιστον μέχρι να έρθει κάποιο άλλο φριχτό πολλαπλάσιο του 5, τα τραβήξει από το μαγικό χαλί και τα προσγειώσει στην πραγματικότητα.
21:29 Η Γιασμίν λέει έντρομη στον πατέρα της πως ο Αλαντίν «καταδικάστηκε σε θάνατο και δε ξέρω ούτε καν το όνομα του». Θυμήθηκα τον στίχο του Παυλίδη από το «Τώρα Αρχίζω και Θυμάμαι», που λέει: σ’ αγαπώ κι ας μη ξέρω ούτε καν το όνομα σου. Πολλοί θα βιαστούν να πουν ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια, όπως ο Αλαντίν, αλλά η ζωή, αργά η γρήγορα, θα τους διαψεύσει όταν λιγότερο το περιμένουν.
21:55 Ηρθα να αγοράσω νάτσος και μια σεβαστή ποσότητα αλκοόλ από το πλησιέστερο κιόσκι και έχασα το πρώτο φιλί Αλαντίν και Γιασμίν. Το κατάλαβα από την ομοβροντία χειροκροτημάτων. Δεσμεύομαι να έχω πληρώσει πριν το happy ending.
22:28 Η ιστορία αγάπης του Αλαντίν και της Γιασμίν είναι τόσο αγαπημένη και πάντα τόσο επίκαιρη, διότι όλοι βλέπουμε στον εαυτό μας στοιχεία του Αλαντίν: όλοι πιστεύουμε πως έχουμε σε έναν βαθμό αδικηθεί σε αυτήν τη ζωή και όλοι ελπίζουμε να μας ερωτευτεί μια πριγκίπισσα. Μακάρι στη ζωή να κέρδιζε πάντα ο καλός και να μπορούσαμε να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και την μαϊμού μας χορτάτη. Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν, λένε, μόνο στις ταινίες.
22:35 Μικρό διάλειμμα για αποχώρηση των εκατοντάδων οικογενειών που έφυγαν έντρομες για να μην αντικρίσουν τα παιδιά τους τον Νίκολας Κέιτζ σε νεαρή ηλικία. Σύντομα θα ξεκινήσει η προβολή του «Κάτω από τη Λάμψη του Φεγγαριού», μια υπέροχη και βαθιά ανθρώπινη ερωτική ιστορία σε σκηνοθεσία Νόρμαν Τζούισον με τη Σερ και τον Νίκολας Κέιτζ σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της Λορέτα Καστορίνι και του Ρόνι Καμαρέρι αντιστοίχως.
22:48 Δεν έχει ούτε μία εβδομάδα που είδα το Longlegs. Θα είμαι κόσμιος και θα πω απλώς ότι ο Νίκολας Κέιτζ δεν είναι ο αγαπημένος μου ηθοποιός. Προσπαθώ επίμονα να θυμηθώ πόσα χρόνια έχω να δω ταινία στην οποία μου άρεσε πραγματικά. Φτάνω στο συμπέρασμα πως στο Moonstruck του λείπει ένα δόντι και ένα χέρι, αλλά ο τρόπος που κοιτάει τη Λορέτα και τα πράγματα που της λέει τον κάνουν μεθυστικά γοητευτικό. Είναι η Πανσέληνος του Κόκκινου Ελαφιού τόσο πανίσχυρη που έκανε τον Νίκολας Κέιτζ να μου αρέσει;
23:00 Ο λατρεμένος Ιταλός παππούς της Λορέτα που βγάζει βόλτα τα πέντε σκυλιά του για να τα λούσει το φεγγαρόφωτο, λέει στην κάμερα μερικές από τις πάμπολλες απολαυστικές φιλοσοφίες της ταινίας. Μας ενημερώνει πως το φεγγάρι τραβάει τη γυναίκα προς τον άντρα. Έχει μια δύναμη οριακά μαγνητική. Μοιραία, θυμήθηκα την δέκατη-έβδομη ραψωδία του Οδυσσέα του Τζέημς Τζόυς, γραμμένη ολόκληρη σε μορφή ερωταπαντήσεων. Εκεί, στην ερώτηση ποιες είναι οι ομοιότητες ανάμεσα στη Σελήνη και στη γυναίκα, ο Τζόυς γράφει αυτά που ο Ρόνι παλεύει να πει στη Λορέτα, με όλη την άγρια γοητεία της νιότης του: «την δύναμη της να κάνει να αγαπήσουν, να θανατώσουν, να επενδύει με ωραιότητα, να οδηγεί στην τρέλα, να προκαλεί και να βοηθά την εγκληματικότητα. Τους οιωνούς της για θύελλα και γαλήνη. Τη λαμπρότητά της, όταν είναι ορατή. Την ελκυστικότητά της, όταν είναι αόρατη».
23:21 Ο θείος της Λορέτα διηγείται μια φοβερά γοητευτική ιστορία. Ξύπνησε λέει ένα βράδυ πριν πολλά χρόνια και είδε μια δέσμη φωτός να τον χτυπάει στο πρόσωπο. Κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ένα φεγγάρι τόσο μεγάλο όσο ένα σπίτι. Τόσο μεγάλο όσο και η σημερινή πανσέληνος του Κόκκινου Ελαφιού. Το ίδιο βράδυ που είπε την ιστορία, το είδε πάλι. Η Σελήνη, τόσο μεγάλη όσο μια χιονόμπαλα, του φανερώθηκε και τον έκανε να θέλει να κάνει έρωτα με τη γυναίκα του. Την ποθούσε όσο ποθεί ένα σκυλί ένα ζουμερό κόκαλο. Δε μπορούσε να πάρει τα χέρια του από πάνω της. Αυτή ακριβώς είναι η ανανεωτική δύναμη της σελήνης. Μας συναρπάζει. Μας τρώει ζωντανούς. Μας κάνει 40 χρόνια νεότερους. Μας ζωντανεύει ξανά. Μας μετατρέπει σε νιόπαντρους, σε αλλοπαρμένους. Μας κάνει να χορεύουμε κάτω από το φως της, σαν μαριονέτες που μας ελέγχει κάποιος από ψηλά, παραδομένοι στις επιθυμίες μας.
23:35 Η ομορφιά της Σερ ξεπερνάει τις δεκαετίες. Είναι συγκλονιστική. Θα έπρεπε να στείλουμε μια φωτογραφία της σε μια κάψουλα στο διάστημα, μαζί με τη λακ που χρησιμοποιεί ο κομμωτής της. Μαζί μου συμφωνεί και ο Νικόλας Κέιτζ ο οποίος την είδε και του έπεσε το σαγόνι μέσα στο σιντριβάνι του Met της Νέας Υόρκης. Η πραγματική ομορφιά είναι πασιφανής. Την συντροφεύει μια αναντίρρητη αυτοπεποίθηση, κάτι παρόμοιο με τη σιγουριά πως ξέρεις τη σωστή απάντηση σε μια ερώτηση.
23:44 Ένας καθηγητής πανεπιστημίου (ο αξιολάτρευτος Τζον Μαλόουν, μετέπειτα μπαμπάς του «Frasier») δειπνεί συγκυριακά με την μητέρα της Λορέτα -τη μοναδική Ολυμπία Δουκάκης η οποία δικαίως τιμήθηκε με Oσκαρ B’ Γυναικείου Ρόλου, για μια συγκλονιστική ερμηνεία που καταφέρνει να περικλείσει όλη την αγάπη και φροντίδα του γάμου, πίσω από ένα σκληρό περίβλημα. Ο καθηγητής στη διάρκεια της ταινίας δέχεται ψυχρολουσίες από νεαρές που του πετάνε ποτά στο πρόσωπο. Μας ενημερώνει πως συχνά τις κυνηγά γιατί βλέπει μια νεανική υπόσχεση στο βλέμμα τους. Όλα είναι καινούρια γι’ αυτές. Βλέπει τον εαυτό του στα μάτια τους. Όλα αυτά που κάποτε ήταν ή ονειρεύτηκε. Γρήγορα καταλαβαίνουν όμως πως αυτός είναι ένας ξοφλημένος γέρος και αυτές είναι νέες, δροσερές και γεμάτες υπόσχεση -σαν το φεγγαρόφωτο μέσα σε ένα μαρτίνι.
23:57 Ο Ρόνι λέει στη Λορέτα το αμίμητο: «το παρόν και το μέλλον για μένα είναι μια φάρσα αυτή τη στιγμή, τώρα υπάρχεις μόνο εσύ» και ξαφνικά ξέχασα όλες τις απαίσιες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε ο Νίκολας Κέιτζ τα τελευταία 25 χρόνια.
00:00 Τα μεσάνυχτα στα γρασίδια σε συνδυασμό με την πανσέληνο έκαναν το θαύμα τους και ανέστησαν τη μητέρα του Τζόνι Καμαρέρι, διέλυσαν τον αρραβώνα του με τη Λορέτα και άνοιξαν το δρόμο στον έρωτά της με τον Ρόνι. Η σελήνη είναι η αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια της ταινίας αυτής. Τη βλέπουμε συνέχεια να οδηγεί τους ανθρώπους σε ηθικά αμφίβολες πράξεις, να τους υποδουλώνει και να τους κάνει να αλυχτούν κάτω από την απόλυτη κυριαρχία της.
00:25 Μαζεύω τον υπνόσακο, διπλώνω όπως-όπως το τραπεζομάντιλο και φεύγω με ελαφρά βήματα. Η παρέα από πίσω ξεφυσά ανακουφισμένη γιατί τους άνοιξα χώρο να απλωθούν. Το «Πνεύμα του Κακού» έχει ήδη ξεκινήσει. Ακούω το λιοντάρι της MGM να βρυχάται. Δυστυχώς η πτήση μου φεύγει σε λίγες ώρες και η δίκη μου διανυκτέρευση τελειώνει νωρίς. Νομίζω πως δεν υπάρχει καταλληλότερη συνθήκη για να δει κανείς μια ταινία από εδώ. Μια νύχτα σαν κι αυτήν, όπου η μεταμορφωτική δύναμη του σινεμά συνδυάζεται με την ανανεωτική ισχύ της σελήνης, μπορεί πραγματικά να σου αλλάξει τη ζωή. Αυτή η βραδιά με έκανε να νιώσω πως έτυχα εξάρες στο τάβλι ή άσσους στο πόκερ. Σαν να βρήκα εκατό ευρώ στο πάτωμα. Iσως στο δρόμο για το αεροδρόμιο να μεταμορφωθώ σε λυκάνθρωπο, πράγμα φοβερά ατυχές γιατί δε θα μοιάζω ούτε λίγο με τη φωτογραφία ταυτότητας.
