Αμέσως μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979 που ανέτρεψε τον σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί, το σινεμά, ή τουλάχιστον το σινεμά που γυριζόταν στο δυτικότροπο, μοντέρνο Ιράν, διώχθηκε με επιμονή. Το «Filmfarsi», το εμπορικό σινεμά της χώρας που δανειζόταν την φόρμα και την αφήγηση του από το Χόλιγουντ και το Μπόλιγουντ που πόνταρε στη δράση, τον αισθησιασμό, το δράμα, το γέλιο την περιπέτεια, κρατώντας φυσικά στην ούγια την υπογραφή της ηθικής μιας ισλαμικής κοινωνίας, έγινε κόκκινο πανί για το καθεστώς του Αγιοταλάχ Χομεϊνι.
Δείτε ακόμη: «Where are you João Gilberto?». Ενα ντοκιμαντέρ αναζητά τον σπουδαίο μουσικό που πέθανε πριν λίγες μέρες
Ολοι oi σκηνοθέτες, παραγωγοί, ηθοποιοί που δούλευαν στο σινεμά τις δεκαετίες του 60 και του 70 βρέθηκαν στα δικαστήρια, χιλιάδες ταινίες εξαφανίστηκαν δίχως να αφήσουν ίχνη, μια ανθηρή κινηματογραφική βιομηχανία εξαφανίστηκε σχεδόν εν μια νυκτί.
Μπορεί η πλειοψηφία των ταινιών εκείνων να ήταν φτηνές, λαϊκές παραγωγές, συχνά αντιγραφές αμερικάνικων επιτυχιών (υπήρχε ακόμη και ένα ιρανικό «ρημέικ» του «Vertigo»), όμως εκτός του ότι αντανακλούσαν ξεκάθαρα την εικόνα μιας κοινωνίας που αναζητούσε εναγωνίως μια καινούργια ταυτότητα, περιλάμβανε ανάμεσα σε όχι και τόσο σπουδαίες ταινίες μερικά φιλμ που θα μπορούσαν σήμερα να είναι κλασσικά- όπως το «The Deer» του Μασούντ Κιμιάι, ένα πολιτικό δράμα γυρισμένο το 1974, το οποίο με τον τρόπο του προέβλεψε το ταραχώδες μέλλον της iρανικής κοινωνίας.
Ο Εχσάν Κοσμπάχτ, στο ντοκιμαντέρ του «Filmfarsi» αναζητά τα ίχνη αυτού του εξαφανισμένου σινεμά σε φθαρμένες βιντεοκασέτες και μισο-κατεστραμμένες κόπιες και μαζί την ταυτότητα μιας χώρας σε μια κυριολεκτικά σχιζοφρενική περίοδο όπως λέει ο ίδιος, με απόλυτη ανάγκη να αγκαλιάσει με το ένα χέρι οτιδήποτε δυτικό και με το άλλο να το απορρίψει συλλήβδην.
Δείτε το τρέιλερ του «Filmfarsi» στο βίντεο.
Δείτε ακόμη: «The Pianist and the Lobster»: Το νέο «ντοκιμαντέρ» του Ερολ Μόρις, διαβάζεται στους New York Times
Tags: Ντοκιμαντέρ
