Η LACTA μάς έχει συνηθίσει να συνδυάζει το όνομά της με κινηματογραφικές ιστορίες έρωτα. Τα «Μια φορά κι έναν καιρό» παραμύθια του. Σήμερα όμως μοιάζει να έχουμε ξυπνήσει, όλοι μαζί, σε μια άλλη πραγματικότητα. Για αυτό και η νέα καμπάνια θέλει να μιλήσει για κάτι άλλο. Να μιλήσει για κάποιους «παθιασμένους έρωτες». Για αυτό το «πάθος» που ακούγαμε επί δεκαετίες να μασκαρεύει στυγερά εγκλήματα. Αντρες που σε στιγμές καχυποψίας, ζήλειας, κτητικότητας, αντιμέτωποι με έναν χωρισμό, επέτρεψαν στα πιο σκοτεινά συμπλέγματά τους να πάρουν το τιμόνι. Ή το όπλο. Ή το μαχαίρι. Σήμερα τα εγκλήματα «ερωτικού πάθους» έχουν επιτέλους γυμνό όνομα: γυναικοκτονίες.
Σε συνεργασία με το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα», η LACTA ανέθεσε στον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο («Μοnday», «Suntan», «Wasted Youth») να πει μια τέτοια ιστορία. Και εκείνος την παρέδωσε όπως ξέρει καλύτερα: βουτώντας από το φως, με το κεφάλι, στο σκοτάδι της ανθρώπινης φύσης.
Με πρωταγωνιστές τους Χριστίνα Χειλά Φαμέλη και Εκτορα Λιάτσο, το 4λεπτο φιλμάκι αναπτύσσει αφηγηματικά και συναισθηματικά πώς κάτι που μοιάζει με αφοσίωση («επιτέλους κάποιος με είδε») είναι στην ουσία ένα κόκκινο φως συναγερμού. Το «Μη με Αφήσεις Ποτέ» δεν είναι παράκληση. Είναι προειδοποίηση.
Σφίχτηκε το στομάχι μας. Συνήθως στο σινεμά σφίγγεται το στομάχι μας από απεχθείς εικόνες. Εδώ γίνεται κάτι χειρότερο. Σφίγγεται από οικειότητα. Γιατί όσα σκηνοθετεί ο Παπαδημητρόπουλος τα έχουμε διαβάσει, ακούσει (κι εύχομαι όχι ζήσει) στην πραγματική ζωή.
Την Πέμπτη 25 Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας Κατά των Γυναικών.
Πατήστε το play κι ας αρχίσουμε το διάλογο. Εναν δυνατό, ηχηρό διάλογο.
Αφιερωμένο σε κάθε Eλένη. Γαρυφαλλιά. Καρολάιν. Κωνσταντίνα. Σούζαν. Αννα. Βασιλική. Ντόρα. Νεκταρία.
Διαβάστε περισσότερα:
