Το φεστιβάλ μάς αποχαιρέτησε με βαριά γκρι συννεφιά. Τα τελευταία χρόνια η βροχή είναι η μεγάλη πρωταγωνίστρια του Φεστιβάλ Καννών. Ο μύθος της ηλιόλουστης Κρουαζέτ που, παράλληλα με τις καλλιτεχνικές προτάσεις μέσα στις σκοτεινές αίθουσες, ημίγυμνες στάρλετ κάνουν ηλιοθεραπεία έχει καταντήσει ακριβως αυτό: μύθος.
Υπάρχουν όμως στιγμές με τέτοια δυνατή λάμψη, τέτοια θρυλική δύναμη, που φωτίζουν ακόμα και μέσα από τα σύννεφα. Κάτι τέτοιο έκανε χθες ο Σιλβέστερ Σταλόνε που ήρθε καλεσμένος του φεστιβάλ για να παρουσιάσει την αποκατεστημένη ψηφιακά κόπια του «Ράμπο» και να συναντήσει το κοινό σ' ένα μοναδικό masterclass.
O «Rambo» στο κόκκινο χαλί, δίπλα στον Δήμαρχο των Καννών
Ναι, μισούσα τον Αρνολντ θανάσιμα, πικράθηκα που έχασα το Οσκαρ, έκανα ένα σωρό φόλες στα 90ς
Το masterclass του Σταλόνε ήταν απίστευτα διασκεδαστικό, ειλικρινές και γενναιόδωρα αποκαλυπτικό.
«Με το Ρόκι 4 – παραλίγο να πεθάνω. Για να γυρίσουμε τη σκηνή του τελικού αγώνα προπονηθήκαμε για 4 μήνες. Το γύρισμα πήρε 2 μέρες, αλλά είχαμε κάνει 4 μήνες προπόνηση. Στο τέλος του είπα “ΟΚ ξέρουμε τα βήματα, αλλά ας τα ξεχάσουμε. Πάμε να μπούμε κανονικά. Χτύπα.” Ηταν το μεγαλύτερο λάθος μου. Του είχα πει όμως να χτυπήσει κανονικά. Και τα γάντια που χρησιμοποιούσαν τότε έχουν πλέον καταργηθεί – είναι πολύ επικίνδυνα, πολύ μικρά. Με ισοπέδωσε. Το μόνο που θυμάμαι είναι ένα ελικόπτερο να με παίρνει από το σετ και να πηγαίνει στην εντατική. Εμεινα στο νοσοκομείο 4 μέρες. Με χτύπησε τόσο δυνατά που σταμάτησε την καρδιά μου. Οι γιατροί νόμιζαν ότι ήμουν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Κυκλοφορούσαν κάτι καλόγριες και ιερείς και σκεφτόμουν «ω πεθαίνω μάλλον».
Διαβάστε το αναλυτικό ρεπορτάζ και δείτε φωτογραφίες: Το Flix σε Rendez-vous με τον Σιλβέστερ Σταλόνε
Ο Βασίλης Κεκάτος (ναι, και η Σελίν Σιαμά) κερδίζουν το Queer Palm
Το Queer Palm Καλύτερης Μικρού Μήκους ταινίας απονεμήθηκε στο «Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς» του Βασίλη Κεκάτου κι ελπίζουμε να είναι το πρώτο από τα βραβεία με τα οποία θα φύγει από τις Κάννες ο Βασίλης Κεκάτος.
Φυσικά, αναμενόμενα, κι άξια, το «Πορτρέτο Μιας Γυναίκας που Φλέγεται» της Σελίν Σιαμά έφυγε με το Queer Palm Καλύτερης Μεγάλου Μήκους ταινίας. Εδώ κι αν θέλουμε να είναι μόνο το πρώτο βραβείο για τη Σιαμά. Θα σηκώσει το Χρυσό Φοίνικα απόψε;
To «Ενα Κάποιο Βλέμμα» δίνει τα βραβεία του
Μεγάλος νικητής αναδείχθηκε ο βραζιλιάνικης καταγωγής σκηνοθέτης του «Madame Sata» Καρίμ Ενούζ, ο οποίος επιστρέφει στο Ρίο ντε Τζανέιρο της δεκαετίας του '40 για να αφηγηθεί την ιστορία της Γκίντα και τις Ευριδίκης Γκουσμάο, που όπως όλες οι γυναίκες της γενιάς τους υπήρξαν αόρατες στα μάτια της κοινωνίας της Βραζιλίας. Πρωταγωνιστεί η Φερνάντα Μοντενέγκρο του συγκλονιστικού «Κεντρικού Σταθμού».
Ανάμεσά στους νικητές και ο Μπρούνο Ντιμόν με τη «Jeanne», συνέχεια της «Jannette», ο Καντεμπίρ Μπαλάγκοφ για το «Beanpole» μια από τις καλύτερες ταινίες που είδαμε φέτος στο Φεστιβάλ και η Κιάρα Μαστρογιάννι στο πρώτο της βραβείο ερμηνείας ever.
Διαβάστε αναλυτικά: όλα τα βραβεία και τι δήλωσαν τα μέλη της επιτροπής και οι νικητές
O Ελία Σουλεϊμάν φέρνει την Παλαιστίνη στο φακό και το προσκήνιο των Καννών με το «It Must Be Heaven»
Ο κόσμος αλλάζει, ο Ελία Σουλεϊμάν μένει ίδιος. Τουλάχιστον, όσο μένει ίδια η κατάσταση του Παλαιστινιακού, την οποία σχολιάζει με τον δικό του, μανιερίστικο μεν, αλλά κωμικό και μελαγχολικό τρόπο, πάντα, ο δημιουργός. Είναι η λιτανεία του Επιταφίου στη Ναζαρέτ κι ο Χριστιανός Ορθόδοξος παπάς, με το ποίμνιό του, επιστρέφει στην Εκκλησία: κάποιοι από μέσα αρνούνται ν' ανοίξουν την πόρτα. Αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι κι ο γενειοφόρος ιερέας παρατάει σταυρό και μίτρα και, με μια κλωτσιά, σπάει την κλειδαριά. Αυτή είναι η εναρκτήρια σκηνή του «It Must Be Heaven» κι όσο κι αν η μορφή του ευλαβικού ιερέα με τη δυναμική κλωτσιά προκαλεί το γέλιο, η προειδοποίηση είναι ηχηρή.
Ο Παλαιστίνιος δημιουργός γυρίζει τον κόσμο για να τον συγκρίνει με τη (μετέωρη) πατρίδα του, σε μια πολιτική σάτιρα χωρίς λόγια. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix.
Πόσο άξιο: Το «Palm Dog» για τον καλύτερο σκύλο του Φεστιβάλ στον Κουέντιν Ταραντίνο
Πρώτο βραβείο για το «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο: στο σκύλο της ταινίας - έναν πραγματικό ήρωα.
Στην 19η του χρονιά το Palm Dog, το βραβείο που πηγαίνει στον καλύτερο σκύλο του επίσημου προγράμματος κέρδισε δικαιωματικά η Μπράντι το σκυλί του ήρωα που υποδύεται ο Μπραντ Πιτ στο «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» και που πρωταγωνιστεί με τον πιο έντονο τρόπο στο φινάλε της ταινίας.
Το παρέλαβε ο ίδιος ο Κουέντιν Ταραντίνο πραγματικά συγκινημένος.
Το «Sibyl» της Ζιστίν Τριέτ φέρνει γαλλική λάμψη στο κόκκινο χαλί
Με πρωταγωνίστρια τη μεγαλύτερη αυτή τη στιγμή σταρ του νέου γαλλικού σινεμά, τη Βιρζινί Εφιρά και συμπρωταγωνιστές την Αντέλ Εξαρχόπουλος, τον Γκασπάρ Ουλιέλ, τον Νιλς Σνάιντερ και τη Σάντρα Χούλερ του «Toni Erdmann», το «Sibyl» μπορεί να μην ενθουσίασε τους κριτικούς (διαβάστε εδώ την κριτική του Flix), αλλά αποχαιρέτησε το 72ο Φεστιβάλ Καννών με ένα λαμπερό κόκκινο χαλί.
