Από σήμερα, Δευτέρα 27 Ιουνίου το μεγάλο σινεμά, οι μεγάλες ταινίες, οι μεγάλες αξίες επιστρέφουν στην μεγάλη οθόνη.
Αυτό υπόσχεται το αφιέρωμα «Big Movie Nights» που ξεκινάει απόψε στο φιλόξενο θερινό κινηματογράφο Ριβιέρα (Βαλτετσίου 46, Εξάρχεια) που θα προβάλει, κάθε τελευταία Δευτέρα του μήνα, τρίωρα αριστουργήματα, εμβληματικές ταινίες που κάθε σινεφίλ λαχταρά να δει σε μεγάλη οθόνη.
Ενα εγχείρημα όχι τόσο απλό για τα περιορισμένα από το φως θερινά - σκεφτείτε το: τα περιορίζει σε μία μόνο προβολή (για αυτό και οι επανεκδόσεις κλασικών ταινιών κάθε καλοκαίρι δεν αφορούν σχεδόν ποτέ τρίωρες ταινίες).
Το Flix μίλησε με την Πέγκυ Ρίγγα, την δραστήρια ιδιοκτήτρια της Ριβιέρας (αλλά και του ΒΟΞ, και της Αθηναίας, και της χειμερινής Ααβόρα) για το πώς προέκυψε αυτό το αφιέρωμα, τις βλέψεις της να το καθιερώσει και τις ιδέες της για να επιστρέψει ο θεατής στις αίθουσες. Γιατί κακά τα ψέματα, «το μεγάλο σινεμά, θέλει το φυσικό του χώρο».
Πέγκυ, πώς προέκυψε η ιδέα αυτού του αφιερώματος;
Ξεκίνησε από μία προσωπική επιθυμία - να δω το «Μπάρι Λίντον» στην μεγάλη οθόνη, γιατί δεν το είχα δει ποτέ. Mε αυτή την αφορμή κατάλαβα ότι είναι δύσκολο να βγουν σε επανέκδοση για τα θερινά σινεμά ταινίες μεγάλης διάρκειας (σε όλα τα χρόνια που δραστηριοποιούμε πρέπει να έχει βγει μόνο το «La Dolce Vita»). Είναι αδύνατον: ο ήλιος δύει αργά, δεν μπορείς να ξεκινήσεις νωρίτερα, ενώ το νομικό πλαίσιο θέλει να κλείνουμε στις 01.15. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να παίξεις μόνο μία προβολή, κάτι που δεν συμφέρει κανέναν. Ομως υπάρχουν πολύ σπουδαίες, εμβληματικές ταινίες που είναι τρίωρες και θα άξιζε να τις δει ο κόσμος σε μεγάλη οθόνη. Αποφάσισα λοιπόν να πάρω το ρίσκο και να το κάνω, αν και για μένα θα είναι ένα στοίχημα γιατί υπάρχει κόστος σε πολλά πράγματα: ποιες ταινίες είναι διαθέσιμες, τα δικαιώματα, η μετατροπή σε DCP, ο υποτιτλισμός.
Γιατί μόνο μια φορά τον μήνα, γιατί Δευτέρες;
Γιατί είναι δύσκολο κάτι συχνότερο. Λόγω προγραμματισμού και συνεργασίας με τις εταιρίες διανομής, δεν μπορώ να τους κόψω άλλες προβολές (υπάρχει κι ένα πρόγραμμα που τρέχει). Οι Δευτέρες προέκυψαν αρχικά από την ανάγκη να υπάρχει ένα ραντεβού, ώστε ο θεατής να μην χάνεται. Δεν μπορούσα να το κάνω Πέμπτη με Κυριακή, δεν μπορούσα να το κάνω Τετάρτη που τρέχει η προσφορά των 5 ευρώ, επέλεξα τις Δευτέρες.
Πώς επέλεξες ποιες ταινίες θα παίξεις;
Ηταν ένας συνδυασμός: ταινίες που προσωπικά θεωρώ αριστουργήματα, τίτλοι που δεν παίζονται συχνά, να μην είναι μόνο αγγλόφωνες (πχ τον «Γατόπαρδο» του Βισκόντι), συζητήσεις με φίλους. Διάβασα κάποια σχόλια στα social γιατί το αφιέρωμα δεν είναι πιο τολμηρό και παίζει κλασικά πράγματα κι όχι λιγότερο γνωστοί τίτλοι. Επίτηδες έγινε αυτό - ήθελα άμεσα αναγνωρίσιμες ταινίες για να κάνω την αρχή. Πολλά αριστουργήματα, ναι, τα έχουμε δει, αλλά όχι στην μεγάλη οθόνη (π.χ. μπορεί να έχεις δει τον «Νονό», αλλά όχι τον «Νονό 2» που είναι και καλύτερη ταινία). Ας ξεκινήσουμε από αυτά και σταδιακά θα πάμε σε πιο βαθιά νερά. Είναι στο πρόγραμμα. Αν πάνε όλα καλά, το αφιέρωμα θα συνεχιστεί και στους χειμερινούς κινηματογράφους. Κι έχω κι ακόμα ένα όνειρο: να μπορέσω να τις προβάλω από 35άρα κόπια. Παίξαμε το «Αυτή η Νύχτα Μένει» του Παναγιωτόπουλου και πάθαμε σοκ. Πάντα το φιλμ είναι άλλο πράγμα - το χρώμα, το βάθος, η λεπτομέρεια. Είναι η διαφορά ανάμεσα σε βινύλιο και cd.
Στα μη αγγλόφωνα θα έχεις διπλούς υπότιτλους και για τους τουρίστες;
Ναι. Καλοκαίρι και Εξάρχεια σημαίνει και τουρισμός, οπότε πρέπει να παρέχουμε διπλούς υπότιτλους και για τους τουρίστες.
Πάντως είσαι μία αιθουσάρχης που δραστηριοποιείσαι, έχεις ιδέες, στηρίζεις αφιερώματα - όπως το «Midnight Express» που πραγματοποιείται με επιτυχία στους δικούς σου χειμερινούς και θερινούς κινηματογράφους. Είναι ο τρόπος σου να φέρεις πίσω τον θεατή στην αίθουσα;
Ναι, ειδικά τώρα, μετά από δύο χρόνια πανδημίας, καναπέ και πλατφόρμας. Πρέπει να βρούμε ιδέες για να επιστρέψει το κοινό στην αίθουσα. Ειδικά οι χειμερινοί κινηματογράφοι αντιμετώπισαν πολύ σοβαρό πρόβλημα. Μόνο τα blockbuster έκαναν εισιτήρια, μόνο το αρκετά νεανικό κοινό πήγε σινεμά. Το πιο ενήλικο κοινό δεν επέστρεψε στις αίθουσες - είτε λόγω φόβου για τον κορωνοϊό, είτε γιατί συνήθισε με τις πλατφόρμες, είτε για ακόμα και η μετακίνηση, ή το πάρκινγκ είναι δύσκολο και ακριβό. Το εισιτήριο για σινεμά βέβαια παρέμεινε το ίδιο. Ο χειμώνας είναι δύσκολος. Οπότε σκέφτηκα αυτό το αφιέρωμα, μία ιδέα για να εμπνεύσω τον θεατή να ξαναδεί σινεμά στην μεγάλη οθόνη.
Το «πάω σινεμά» από εδώ και πέρα πρέπει να γίνεται event για να έρθει ο κόσμος;
Ή αυτό, ή πρέπει να του θυμίζεις και ταινίες που πρέπει να τις δει οπωσδήποτε στη μεγάλη οθόνη. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν είναι το ίδιο. Οσο άρτιο home cinema και να έχεις στο σπίτι, η μεγάλη οθόνη είναι μεγάλη οθόνη. Κι όχι μόνο: είναι και το κοινό. Σινεμά είναι να κάτσεις μαζί με άλλους ανθρώπους και να δείτε «μαζί» κάτι. Δεν βλέπεις ίδια ταινία μόνος σου.
Είσαι αισιόδοξη ότι μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό; Ή φοβάσαι ότι πεθαίνει το σινεμά, θα πάμε ολοκληρωτικά στις πλατφόρμες;
Οχι, δε θα πάμε ολοκληρωτικά στις πλατφόρμες. Από πιτσιρίκι ζω τα «πάνω-κάτω» της αίθουσας - πρώτα ήταν το βίντεο, μετά η ιδιωτική τηλεόραση, μετά η πειρατεία. Ομως το σινεμά ανασταίνεται, πάντα. Αλλά πρέπει να γίνουν σοβαρές κινήσεις στήριξης. Να συνεργαστούμε - και οι εταιρίες και οι αιθουσάρχες και οι πλατφόρμες σε κάτι που να συμφέρει όλους. Και, ιδανικά, να υπάρξει ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο που να ορίζει πότε και για πόσο θα κυκλοφορεί μία ταινία στις αίθουσες, πριν περάσει στην πλατφόρμα, Τα παράθυρα αίθουσας/streaming έχουν γίνει πια παράλληλα κι αυτό είναι καταδικαστικό. Δεν μπορεί ένας ιδιοκτήτης πλατφόρμας να αποφασίζει από μόνος του πότε θα βγάλει την ταινία στις αίθουσες (για το πρόσχημα της κυκλοφορίας στα σινεμά, που του δίνει το εισιτήριο για τα κινηματογραφικά βραβεία) και πότε θα την περάσει στην πλατφόρμα. Είναι μία άδικη πολυτέλεια να είσαι και με το λύκο και με τα πρόβατα. Ημασταν πάντως κι άτυχοι. Λίγο πριν σκάσει η πανδημία, το 2019, ήταν μία από τις καλύτερες χρονιές στην αίθουσα. Είχε βγει το «Joker» που έσπασε το ρεκόρ του 1 εκατομμυρίου, είχε βγει η «Ευτυχία» που και πάλι εκτόξευσε την ελληνική ταινία σε blockbuster. Ανθρωποι που δεν πήγαιναν για χρόνια σινεμά, είχαν ξεκινήσει και πάλι να πηγαίνουν. Και εκεί που ισορρόπησε η κατάσταση, μάς βρήκε η πανδημία και οι συνεχόμενες καραντίνες. Πάντως θα τα καταφέρουμε. Είναι μία νέα συνθήκη, θα την αντιμετωπίσουμε.
Εσύ, ως ιδιοκτήτρια και χειμερινών και θερινών αιθουσών, ποια είναι η μεγαλύτερή σου πρόκληση;
Το θερινό σινεμά, παρόλο που είναι σίγουρα πιο προσιτό στον κόσμο (δεν φοβάται στο ανοιχτό περιβάλλον τον ιό, το αντιμετωπίζει ως μία έξοδο γιατί πίνει και το ποτό του) έχει κι αυτό τα θέματά του. Μόνο δύο προβολές (όχι τρεις, όπως το χειμώνα), κανονισμοί που θέλουν χαμηλά τον ήχο στις αστικές περιοχές (σε κάποιες ταινίες ο κόσμος κάνει παράπονα ότι ακούει το θόρυβο του πεζόδρομου), να κλείνει η αίθουσα στις 01.15. Ομως οι χειμερινές αίθουσες μετά την πανδημία έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα και κάτι πρέπει να γίνει. Ακούμε παράπονα για την τιμή του εισιτηρίου. Εδώ υπάρχουν προσφορές που κατεβάζουν το εισιτήριο στα 4 ευρώ - λιγότερο από ένα πακέτο τσιγάρα. Δεν μπορούμε να ρίξουμε πιο κάτω τις τιμές και να επιβιώσουμε κι εμείς. Κάνουμε τα πάντα για να τις κρατήσουμε στα ίδια επίπεδα. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να καταλάβει το κοινό ότι το σινεμά δεν μπορεί να είναι δωρεάν. Εχει κόστος από πίσω - ενοικίαση αίθουσας, άδειες λειτουργίας, δικαιώματα ταινιών, λογαριασμοί, εργαζόμενοι. Ναι, βλέπει σινεμά και δωρεάν σε εκδηλώσεις δήμων και κάποια φεστιβάλ, αλλά εκεί υπάρχουν άλλα κεφάλαια στήριξης κι ο ανταγωνισμός δεν είναι επί ίσοις όροις. Τις ταινίες τις πληρώνει και στην τηλεόραση - ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνει άμεσα. Δεν μπορεί να μην πληρώσει ένα μικρό κόστος και στο σινεμά.
Τι θα βοηθούσε σήμερα τον αιθουσάρχη; Χρειάζεστε, ειδικά αυτή την εποχή, κρατική στήριξη;
Οχι, εγώ δε θέλω καμία οικονομική στήριξη. Οποια επιχορήγηση και να υπάρξει, κάποια στιγμή τελειώνει. Νομοθεσία που να προστατεύει και να σέβεται την αίθουσα, αυτό θέλω. Κάτι που βάζει θεμέλια και προστατεύει το σινεμά από την πειρατεία, που του δίνει μία ανάσα κυκλοφορίας ταινιών πριν περάσουν στην πλατφόρμα, που θεσπίζει πώς και με τι τίμημα μπορεί κάποιος να κάνει προβολές δωρεάν. Να μπει ένα πλαίσιο, να λειτουργούμε όλοι με τους ίδιους όρους, να παίζουμε όλοι στο ίδιο παιχνίδι, με ίδιους κανόνες. Οχι οικονομική στήριξη, fair game.
Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα του Big Movie Nights αφιερώματος:
27/06 - «Μπάρι Λίντον» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ
25/07 - «Νονός 2» του Φράνσις Φορντ Κόπολα
29/08 - «Ο Ελαφοκυνηγός» του Μάικλ Τσιμίνο
26/09 - «Ο Γατόπαρδος» του Λουκίνο Βισκόντι
Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη σελίδα της Ριβιέρας στο Facebook
