Το «Park» της Σοφίας Εξάρχου, το 2017, ήταν ένα από τα πιο δυνατά ντεμπούτα του νεότερου ελληνικού σινεμά, μια ταινία που κέρδισε ακόμα μεγαλύτερη σημασία με την πάροδο του χρόνου, όχι μόνο γιατί αποκάλυψε μια ολόφρεσκη γενιά ηθοποιών, αλλά και γιατί αποτύπωσε μια Ελλάδα που ήδη έχει αλλάξει. Τώρα, η Εξάρχου με τη δεύτερη μεγάλου μήκους της, το «Animal», έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ του Λοκάρνο, αποτελώντας μάλιστα την επίσημη ταινία έναρξης του τμήματος.
Στο «Animal», μια ομάδα ανιματέρ, παλιών και νέων, παρουσιάζει κάθε βράδυ το καλλιτεχνικό της πρόγραμμα στη σκηνή του παραθαλάσσιου ξενοδοχείου Mirage. Επικεφαλής τους η Κάλια, η πιο «παλιά», και δίπλα της ο Σίμος στο ρόλο του «παρουσιαστή», η μικρή του κόρη Μαίρη, η νεοφερμένη Εύα, ο Θωμάς, ο Βλαντιμίρ, η Φανή, όλοι τους μέλη μιας ιδιότυπης, παράταιρηςοικογένειας. Βρισκόμαστε στις αρχές της τουριστικής σεζόν και το ξενοδοχείο γεμίζει επισκέπτες. Χάρτινα ντεκόρ, νάυλον κοστούμια, κωμικά σκετς, φάλτσα καραόκε και φτηνό γκλίτερ γεμίζουν την υπαίθρια σκηνή κάθε βράδυ. Καθώς όμως οι εβδομάδες περνάνε, η θερινή φιέστα γίνεται ολοένα και πιο άγρια, περισσότερο τολμηρή. Οι νύχτες της Κάλιας μοιάζουν πλέον ανεξέλεγκτες. Η ποπ έκσταση του ιλουστρασιόν δίνει τη θέση της στο κενό μιας μεθυσμένης εξτραβαγκάντσας και σκληρές αλήθειες αποκαλύπτονται μέσα από το σκοτάδι. Οταν όμως τα φώτα ανάψουν ξανά, το σόου πρέπει να συνεχιστεί. Πρωταγωνιστές της ταινίας και πάλι, μετά το «Park», η υπέροχη Δήμητρα Βλαγκοπούλου, η Φλομαρία Παπαδάκη που γνωρίσαμε στο «Γυμναστήριο» και ο χορογράφος και χορευτής Αχιλέες Χαρίσκος, που υποδύθηκε τον εξαφανισμένο γιο στο «Black Stone».
Μετά την προβολή του «Animal», οι αντιδράσεις του ξένου Τύπου ήταν γεμάτες θαυμασμό. Διαβάστε παρακάτω και κλικάρετε το μέσο για να διαβάσετε ολόκληρες τις κριτικές.
Cineuropa Η ταινία υιοθετεί μια σωματική αισθητική, όπου η φωτογραφία τής Μόνικα Λενζέφσκα γίνεται αυθύπαρκτη. Η κάμερα ελλοχεύει, περίεργη, στο κατόπι τής πρωταγωνίστριας στις νυχτερινές αποδράσεις της, μένοντας για ένα λεπτό πάνω στο τραυματισμένο κορμί της, γυμνό στο ντους. Η Εξάρχου κάνει ένα αιχμηρό σχόλιο πάνω στη φύση τής εργασίας, επιστρέφοντας στα ίδια γεγονότα για να δείξει ότι το γυναικείο σώμα ανέκαθεν έφερε τα σημάδια ενός αόρατου μόχθου. Κι ότι αυτός ο μόχθος αναγνωρίζεται μόνο όταν γίνεται ορατός. Μια σπαρακτική εκδοχή του Yes Sir, I Can Boogie, τής επιτυχίας του Μπάκαρα από το '70, είναι ένα ακόμα μοτίφ που επανέρχεται για να στοιχειώσει το μελαγχολικό φινάλε της ταινίας και να επιβεβαιώσει ότι το «Animal» είναι μια βαθιά συγκινητική δουλειά με διακριτικά πολιτικά μηνύματα που ταιριάζουν με τις αισθητικές αρετές του.
The Hollywood Reporter, Η.Π.Α. Μουντζιού, Λάνθιμος, Αρι Φόλμαν, Πορομπόιου, Τσαγγάρη, Μαόζ, Νανάου, Μακρίδης, Γιεντάγια. Και τώρα, στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο 2023, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους Εξάρχου, Γιούντε και Ρόζενμπεργκ. Μια λίστα που σε κάνει να συνειδητοποιείς πόσο και πώς το ρουμάνικο, ελληνικό και ισραηλινό νέο κύμα άλλαξαν τη σύγχρονη ιστορία του κινηματογράφου, σαρώνοντας τα διεθνή φεστιβάλ με συχνά απρόσμενους θριάμβους, διαμορφώνοντας τη σημερινή σινεματική γλώσσα, φέρνοντας στο επίκεντρο νέους τρόπους έκφρασης.
Little White Lies, Ην Βασίλειο Η Δήμητρα Βλαγκοπούλου δίνει μια ερμηνεία - νοκάουτ στη δεύτερη ταινία τής Σοφίας Εξάρχου για μια ομάδα εποχιακών περφόρμερ σ' ένα θέρετρο. Η απόδοσή της του Yes Sir, I Can Boogie, της επιτυχίας του Μπάκαρα από το '70, σ' ένα μπαρ καραόκε, αρκεί για να προκαλέσει ανατριχίλες. Η ερμηνεία της πραγματικά προκαλεί δέος. Μάς οδηγεί στη συναισθηματική διαδρομή τής ηρωίδας της με ωμή ένταση και φυσικότητα - μαζί και με εξαιρετικό μοντάζ και σχεδιασμό ήχου, η Εξάρχου αποδεικνύει ότι μια ταινία με τόσο απλά συστατικά, μπορεί να φτάσει σε μια εξολοκλήρου νέα διάσταση συναισθηματικής απήχησης.
Journey into Cinema, Η.Π.Α. Αυτή η έξοχη ταινία του Διαγωνιστικού ξεχειλίζει κοινωνιολογική λεπτομέρεια, τουριστική επικριτικότητα και γεμάτη ένταση μελέτη των ηρώων, αποτιμώντας το κόστος τής ψυχαγωγίας των τουριστών μ' ένα πλήρωμα που δεν παύει, καταναγκαστικά, να τραγουδά και να γελά. Βασισμένη σε μια συναρπαστική, ολοζώντανη, τρισδιάστατη ερμηνεία από τη Δήμητρα Βλαγκοπούλου, η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία τής Εξάρχου είναι μια ξεχωριστή δουλειά που στοχεύει κατ' ευθείαν στην καρδιά, μ' ένα θεότρελα σαχλό τραγούδι σε κάθε βήμα.
Eye for Film, Ην. Βασίλειο Η Εξάρχου προσεγγίζει ντοκιμαντερίστικα τη δράση, ενώ η κάμερα τής Μόνικα Λενζέφσκα πλησιάζει τόσο ώστε να βλέπει τους τεταμένους μύες και την προσπάθεια που απαιτεί όλος αυτός ο καταναγκαστικός ηδονισμός. Η ερμηνεία τής Βλαγκοπούλου έχει μια ωμή ένταση που δεν τολμάς ν' αμφισβητήσεις, ούτε, φυσικά, και ν' αποστρέψεις το βλέμμα.
Azione, Ελβετία Εστιάζοντας πάντα στη γενέτειρά της, την Ελλάδα, με τις αντιθέσεις μιας χώρας πλούσιας σε πολιτισμό και παραδόσεις αλλά, ταυτόχρονα, με μια τερατώδη καπιταλιστική λογική που μεταμορφώνει πολλούς κατοίκους σε χρηστικό εργατικό δυναμικό, με το «Animal» η Σοφία Εξάρχου αποφάσισε να τοποθετήσει και πάλι την κάμερά της εκεί όπου η κυβέρνηση θα προτιμούσε ν' απλώσει ένα ύφασμα συσκότισης. Μια από εκείνες τις ταινίες που προκαλούν έναν καθαρτικό πόνο, έναν εκστατικό πόνο που σε ωθεί να βρεις φως στο σκοτάδι κι ομορφιά στα ερείπια ενός κόσμου που καταρρέει.
Sennhausersfilmblog, Γερμανία Αυτή εδώ θα μπορούσε να είναι μια τοξική ματιά με την ακρίβεια μιας ταινίας του Ούλριζ Ζάιντλ. Αλλά η Ελληνίδα σκηνοθέτης επιλέγει τη συμπόνοια και την επιβάλλει στο κοινό της, ακαταμάχητα και γοητευτικά.
