Ο Τζορτζ (Πολ Ραντ) είναι στέλεχος απροσδιορίστου επιχείρησης, με μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα ότι πρέπει να φοράει γραβάτα. Όσο για τη Λίντα (Τζένιφερ Ανιστον) είναι επίδοξη ντοκιμαντερίστρια και περήφανη ιδιοκτήτρια ενός σπιρτόκουτου που επιμένει να αποκαλεί microloft. Η οικονομική κρίση θα τους απαλλάξει από τα βάσανα του Νεοϋορκέζικου real estate για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν πλέον να πληρώνουν τις δόσεις, και θα τους στείλει κακήν κακώς στην Ατλάντα, προς αναζήτηση εργασίας σε επιχείρηση αντιπαθέστατου συγγενούς.
Στο δρόμο φυσικά θα αρχίσουν να αμφισβητούν τις παλιές τους συνήθειες, αποφασίζοντας να τις ξεφορτωθούν μονομιάς όταν καταλήγουν άθελά τους στα Ηλύσια Πεδία. Το Elisium δεν είναι τίποτα άλλο από μια ξεχασμένη κοινότητα χίπηδων που νομίζει ότι τα Blackberry φυτρώνουν στους θάμνους (οργανικής καλλιέργειας φυσικά) και τα ρούχα είναι για κοροΐδα που έχουν λεφτά για πέταμα.
Ο Ντέιβιντ Γουέιν, υπό τις ευλογίες του παραγωγού Τζαντ Απατόου, προσπερνάει στα γρήγορα την οικονομική κρίση για να καταλήξει εν μέσω πυκνών σύννεφων καπνού (μαριχουάνας φυσικά), που αδιαμφισβήτητα αλλοιώνουν την κρίση του. Διότι για ποιο άλλο λόγο θα υποχρέωνε κανείς το Τζάστιν Θερού να ζωστεί ένα (ολόκληρο) πρόβατο αντί κασκόλ ή θα επέτρεπε στον Τζο Λο Τρούλιο να κυκλοφορεί γυμνός καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας; Κι αν όλα αυτά σας κάνουν να κόψετε για πάντα τα ναρκωτικά, ο Ντέιβιντ Γουέιν έχει ακόμα ένα μακρύ πρόγραμμα επανένταξης μπροστά του, που ελπίζουμε να μην περιλαμβάνει πολλές ακόμα ταινίες μέχρι να δηλώσει οριστικά νηφάλιος.
