Υιοθετώντας μια επαναστατική δομή, αρχικά με τα φλάσμπακ και ύστερα με τις διαφόρων ειδών παράλληλες ιστορίες, το «Lost» κατάφερε αβίαστα κάτι που μυριάδες σειρές μυθολογίας που το ακολούθησαν δεν μπόρεσαν ποτέ να πετύχουν: Την εξισορρόπηση του μπλεγμένου μύθου αμέτρητων ανατροπών και αποκαλύψεων, με την επεισοδιακή, αυτοτελή αφήγηση αφοσιωμένη σε συνήθως ένα χαρακτήρα τη φορά.
Ας αναλογιστούμε το εξής. Οι περισσότερες σύγχρονες σειρές δεν έχουν, πλέον, αρκετά διακριτά μεταξύ τους επεισόδια ώστε να δικαιολογούν την οποιαδήποτε τέτοια λίστα, ειδικά αν είναι σειρά μυθολογίας. Όλο και περισσότερες σύγχρονες δουλειές λειτουργούν στη λογική της μιας ιστορίας κομμένης στα Χ κομμάτια, παρά μιας ανθολογίας ιστοριών που όλες μαζί σχηματίζουν κάτι ευρύτερο.
Το «Lost», περήφανος απόγονος σε ίσα μέρη του «Twilight Zone», των «X-Files» και του «Survivor», κατάφερνε σε επίπεδο δομής, να παρουσιάζει κάθε φορά μια ιστορία με αρχή, μέση, τέλος και θεματική συνοχή, καθώς την ίδια ώρα επέκτεινε με διάφορους -άλλοτε εντυπωσιακούς, συχνά εξοργιστικούς- τρόπους το σύμπαν της και τους θρύλους της. Παίζοντας μάλιστα σε ένα τερέν που δε γνώριζε από χρονικούς περιορισμούς.
Η αλήθεια είναι πως γνωρίζοντας εκ των υστέρων τι είναι αυτό που παρουσίαζε το «Lost», οι περισσότεροι δημιουργοί δε θα το αναλάμβαναν γιατί μοιάζει με στοίχημα αδύνατο να κερδηθεί. Οι Λίντελοφ και Κιουζ έκαναν λάθη στην πορεία, όμως εν τέλει δημιούργησαν κάτι που, απέναντι σε κάθε λογική, παραμένει ανέγγιχτο και δύσκολο να αντιγραφεί ή να αποδομηθεί σε ικανοποιητικό βαθμό.
Κι ένα από τα σημεία της νίκης τους, είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίον η σειρά εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του μέσου για να πει την -όποια, εν τέλει- ιστορία της. Εμείς, τιμώντας τα 10 χρόνια από τη γέννηση αυτού του αδιαμφισβήτητου ποπ φαινομένου, βουτάμε σε αναμνήσεις, παλιά recaps και ό,τι άλλο μέσο διατίθεται, για να κατατάξουμε όλα τα επεισόδια με σειρά προτίμησης.
Τώρα, προφανώς η λίστα είναι ακραία υποκειμενική, και επίσης εξυπακούεται πως μια λίστα με τόσα πολλά αντικείμενα (111 θέσεις για 117 επεισόδια) δε θα είναι και το πιο στέρεο πράγμα στον κόσμο. (Ας πούμε απλά πως, για παράδειγμα, η θέση 97 με τη θέση 72 δε θα έχουν και τόση αστρονομική διαφορά.) Επίσης, ειδικά στο «Lost», μεγάλο ρόλο παίζει και ο παράγοντας προσωπικής προτίμησης σε επίπεδο χαρακτήρων. Αν ας πούμε διακρίνετε μια ιδιαίτερη αδυναμία σε επεισόδια του Ντέσμοντ ή του Σώγιερ, ναι εντάξει, ένοχος. Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας.
(Προκαταβολικά συγγνώμη από τους φανς της Κέιτ.)
Με όλα αυτά λοιπόν υπόψη, πάμε σε μια παντελώς υποκειμενική κατάταξη των 6 χρόνων του «Lost», από το χειρότερο επεισόδιο, προς το καλύτερο, με ελάχιστα λόγια για το καθένα. Δείτε το σαν μια αφορμή να θυμηθούμε ακόμα και κάποιες μικρές στιγμές της σειράς που είχαμε ξεχάσει.
111. Σεζόν 3, Επεισόδιο 9, «Stranger in a Strange Land»
To πολυαναμενόμενο φλάσμπακ που αποκαλύπτει την προέλευση των τατουάζ του Τζακ. Γκεστ σταρ από την μεγάλη ερμηνεύτρια Μπάι Λινγκ. Τόσο προφανές χαμηλό σημείο της σειράς που εν τέλει έκανε ένα τεράστιο καλό: Έπεισε το δίκτυο για την ανάγκη σαφούς σημείου τερματισμού, επιτρέποντας σε Λίντελοφ και Κιουζ να σφίξουν την αφήγησή τους στις επόμενες σεζόν. Κοινώς, το γεγονός πως στα χαμηλά αυτής της λίστας βρίσκονται τόσα λίγα επεισόδια των σεζόν 4 και 5 οφείλεται σε αυτό το μαγικό επεισόδιο.
110. Σεζόν 2, Επεισόδιο 18, «Dave»
Το απαραίτητο ‘μήπως είμαι τρελός, μήπως τά’χω χαμένα’ επεισόδιο κάθε sci-fi/fantasy σειράς. Δεν μου αρέσει το trope γενικώς, αλλά ειδικά ετούτη εδώ η εκτέλεση είναι χαοτικά κακή, με μια προσπάθεια ανατροπής που σκάει στα μούτρα των σεναριογράφων όντας προφανής από την πρώτη στιγμή.
109. Σεζόν 2, Επεισόδιο 12, «Fire + Water»
Είχα ξεχάσει πόσο πολύ βαριόμουν αυτά τα κλισέ φλάσμπακ του Τσάρλι με την ‘ροκ σταρ ζωή ουυυ’ αλλά ειδικά ετούτο είναι τονικά ό,τι νά’ναι. Για να μη σχολιάσω τα αγαλματάκια της Παναγίας με τα ναρκωτικά στο νησί. Χριστέ μου.
108. Σεζόν 2, Επεισόδιο 2, «Adrift»
Εδώ είναι που αρχίζουν τα μεγάλα ζόρια στη σειρά αν το καλοσκεφτείς: Στο επεισόδιο δε συμβαίνει σχεδόν απολύτως τίποτα, και για τους κόπους μας λαμβάνουμε μια σεζόν ασταμάτητων κραυγών ΓΟΥΩΩΩΩΩΛΤ. Βυθίστε τη σχεδία σας ικετεύω.
107. Σεζόν 6, Επεισόδιο 3, «What Kate Does»
Το μόνο χειρότερο από φλάσμπακ της Κέιτ ήταν τα flash-sideways της Κέιτ. Αδιάφορη σε όλα τα παράλληλα σύμπαντα.
106. Σεζόν 6, Επεισόδιο 13, «The Last Recruit»
Πιόνια (‘χαρακτήρες’) κουνιούνται με αργόσυρτους και επαναλαμβανόμενους ρυθμούς ώστε όλα να είναι έτοιμα για τη μάχη του φινάλε, ακριβώς το είδος του επεισοδίου που βαριέμαι να βλέπω όταν δε συνονδεύεται από λίγη ουσία. Και η επανένωση του Τζιν με τη Σαν (το σίκουελ) με τη Σαν να θυμάται ξανά τα αγγλικά της. Νευρικά γέλια. Ο Νίκος Φώσκολος θα ήταν περήφανος.
105. Σεζόν 2, Επεισόδιο 11, «The Hunting Party»
Στο χιλιοστό φλάσμπακ του Τζακ, η Σάρα του φωνάζει με δραματή ένταση στη φωνή της, «Πάντα θα χρειάζεσαι κάτι να φτιάξεις!!!». So deep.
104. Σεζόν 1, Επεισόδιο 7, «The Moth»
Αυτές οι ιστορίες ροκ σταρ ζήλειας, ανόδου και πτώσης είναι βαρετές ακόμα κι όταν αφορούν τους Oasis και τον Πιτ Ντόχερτι.
103. Σεζόν 1, Επεισόδιο 12, «Whatever the Case May Be»
H ιδέα των φλάσμπακς έμοιαζε άτρωτη, αλάνθαστη, συγκλονιστική, μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις δυνάμεις του κακού. Η Κέιτ κάνει μια ληστεία, για να πάρει ένα αντικείμενο από τη θυρίδα, και μες στη θυρίδα είναι ένας φάκελος. ΤΑΝ ΤΑΝ ΤΑΝ. Αφήστε μας ήσυχους.
102. Σεζόν 3, Επεισόδιο 16, «One of Us»
Το θυμάστε όλο εκείνο το τζέρτζελο με τον Μπεν και τον καρκίνο και την εγχείρηση και το πώς τους δούλευε όλους για να τον εγχειρήσει ο Τζακ; Δεν παίρνω κι όρκο, μπορεί και να τα ονειρεύτηκα όλα αυτά.
101. Σεζόν 6, Επεισόδιο 5, «Lighthouse»
6η σεζόν φίλε. Εκτός από τα 3-4 συγκεκριμένα επεισόδια που λειτούργησαν για συγκεκριμένους λόγους, πραγματικά ήταν άβολη εμπειρία. Στο νησί άνθρωποι απλά πήγαιναν κι έρχονται μέχρι να βρεθούν όλοι στο σημείο που έπρεπε για την τελική μάχη, και στις προσωπικές ιστορίες είχαμε ένα fan fiction σύμπαν που εισήχθη και αναπτύχθηκε με παντελώς λάθος τρόπο. Αυτό το επεισόδιο είναι ο ορισμός της 6ης σεζόν.
100. Σεζόν 5, Επεισόδιο 4, «The Little Prince»
H Σαν να κοιτάει τους πάντες απειλητικά είχε ένα κάτι, όμως πραγματικά είχα ελάχιστη υπομονή για την όλη φάση με την Κέιτ και το μωρό στο πλαίσιο της προσδοκώμενης επιστροφής στο νησί. Σε όλη τη διάρκεια αυτών των επεισοδίων σχεδόν φώναζα στην οθόνη ΤΕΛΕΙΩΝΕΤΕ ΓΥΡΙΣΤΕ ΠΙΣΩ ΕΛΕΟΣ.
99. Σεζόν 5, Επεισόδιο 11, «Whatever Happened, Happened»
Εκείνο όπου η Κέιτ την είδε μαμά του μικρού ετοιμοθάνατου Μπεν, και τον πάει στον Ρίτσαρντ ο οποίος του κάνει Marvel magic, του σβήνει από τη μνήμη την φονική επίθεση του Σαγίντ και τον κάνει για πάντα Other. Παιδιά, όχι.
98. Σεζόν 6, Επεισόδιο 10, «The Package»
Το επεισόδιο που η Σαν ξεχνάει τα αγγλικά της. Εγώ ξέχασα αυτά που ήξερα.
97. Σεζόν 4, Επεισόδιο 10, «Something Nice Back Home»
Η σπάνια αστοχία της 4ης σεζόν, το επεισόδιο όπου ξαφνικά σταματάμε να ασχολούμαστε με όσα έκαναν τη σειρά φανταστική για εκείνα τα 2-3 χρόνια και αντ’αυτού είδαμε με τρόμο την επιστροφή του αποκρουστικότερου τέρατος στην ιστορία του show, της σχέσης του Τζακ με την Κέιτ.
96. Σεζόν 6, Επεισόδιο 12, «Everybody Loves Hugo»
Η παράλληλη ιστορία του Χιούγκο με τη Λίμπυ είναι κάπως γλυκιά, και οι προσπάθειες Ντέσμοντ και Λοκ να αλληλοσφαχτούν στα διάφορα σύμπαντα είχε τη φάση της, αλλά γενικά το επεισόδιο είναι από αυτά τα ‘Are We There Yet’ της τελευταίας σεζόν. Μπόνους μειωμένοι πόντοι επειδή εδώ φάνηκε πως η φάση με το παράλληλο σύμπαν θα πήγαινε σε κάποιο πραγματικά ενδιαφέρον σημείο αλλά τελικά ήταν μια απογοήτευση.
95. Σεζόν 5, Επεισόδιο 13, «Some Like It Hoth»
Επειδή ένας τίτλος επεισοδίου με ανόητη αναφορά στο «Star Wars» πραγματικά έλειπε από τη σειρά. Κατά τα άλλα ο Μάιλς αποκτά κι αυτός τα απαραίτητα father issues του γιατί αλλιώς σε ξερνάει το νησί στον ωκεανό.
94. Σεζόν 2, Επεισόδιο 15, «Maternity Leave»
Κάτι δεν πάει καλά με τον Άαρον! Μας νοιάζει περίπου 13%.
93. Σεζόν 2, Επεισόδιο 16, «The Whole Truth»
Και μόνο για τον τίτλο του αυτό το επεισόδιο θα έπρεπε να καεί στο σταυρό. Από εκεί και μετά, η τελευταία σκηνή με τον Χένρι/Μπεν να ζητά γάλα είναι ανθολογίας, αλλά το υπόλοιπο επεισόδιο, με τον Τζιν και τα προβλήματα με το σπέρμα του, όχι και τόσο.
92. Σεζόν 2, Επεισόδιο 4, «Everybody Hates Hugo»
Από όλα τα αφοσιωμένα σε έναν χαρακτήρα επεισόδια, του Χιούγκο είναι τα πιο ασταθή. Μπορούσαν να είναι τρομερά έξυπνα και διασκεδαστικά, μπορούσαν να είναι άστοχο χάσιμο χρόνου. Εδώ επιπλέον γνωρίσαμε και τη Λίμπυ, έναν από τους κατεξοχήν ΟΚ, Αυτό Πραγματικά Δεν Πήγε Πουθενά τηλεοπτικούς χαρακτήρες.
91. Σεζόν 4, Επεισόδιο 4, «Eggtown»
Το μισό επεισόδιο διαδραματιζόταν σε ένα μελλοντικό δικαστήριο της Κέιτ, το οποίο είναι όσο βαρετό ακούγεται.
90. Σεζόν 5, Επεισόδιο 6, «316»
Για να επιστρέψουν στο νησί, θα πρέπει να αναπαραστήσουν τις αρχικές συνθήκες όσο πιο πιστά γίνεται; Αλήθεια; Τραγέλαφος.
89. Σεζόν 3, Επεισόδιο 3, «Further Instructions»
Μετά την έκρηξη της καταπακτής συμβαίνουν στην παραλία ένα σωρό κουλαμάρες (πάντα ευχάριστο όταν το «Lost» αφήνεται στην παλαβομάρα του) αλλά δεν είναι σαφές αν μια από αυτές τις συνέπειες είναι και η εμφάνιση της Νίκι και του Πάολο. Δε θα ξεχάσω ποτέ την συλλογική πρώτη μας αντίδραση καθώς το βλέπαμε με παρέα και λες κι ήμασταν συνεννοημένοι φωνάξαμε όλοι μαζί «ΠΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ». Το φλασμπάκ του Λοκ την κουράζει ακόμα περισσότερο την ιστορία, παίζοντας κι άλλο με τις προσδοκίες περί αποκάλυψης της αιτίας που έμεινε παράλυτος.
88. Σεζόν 6, Επεισόδιο 7, «Dr. Linus»
To μόνο χειρότερο από ανούσια και αργόσυρτα επεισόδια της τελευταίας σεζόν, είναι τα ανούσια και αργόσυρτα επεισόδια της τελευταίας σεζόν που είναι τοποθετημένα ανάμεσα σε επεισοδιάρες της τελευταίας σεζόν.
87. Σεζόν 3, Επεισόδιο 4, «Every Man for Himself»
Μια από τις αγαπημένες μου ατάκες του Σώγιερ («What the hell am I going to write, ‘Dear Goo-goo, Ga-ga?’ She's a baby.») σε ένα από τα τόσο αδιάφορα πλέον επεισόδια της κουραστικής 3ης σεζόν που είχα φτάσει στο σημείο να μη νοιάζομαι πια αν ο Σώγιερ ήταν ικανός ή ανίκανος παράνομος.
86. Σεζόν 3, Επεισόδιο 11, «Enter 77»
Στο νησί οι ναυαγοί παίζουν πινγκ-πονγκ (τέλειο) αλλά στο φλάσμπακ ο Σαγίντ αισθάνεται πρωτότυπες ενοχές και κοιτάει μια γάτα βαθιά στα μάτια (δυσάρεστο). Οι σεναριογράφοι της σειράς γενικά παραήταν ταλαντούχοι για να καταλήξουν να βγάζουν πολλά άθλια επεισόδια σαν εκείνο με τα τατουάζ του Τζακ, όμως αν η σειρά δεν είχε αποκτήσει end date τότε την φαντάζομαι με σεζόν μετά τη σεζόν γεμάτη επεισόδια σαν αυτό, κάτι δηλαδή ακόμα χειρότερο.
85. Σεζόν 3, Επεισόδιο 6, «I Do»
Εκείνο με το σεξ στα κλουβιά και με την χαραμισμένη εμφάνιση του Νέιθαν Φίλιον στο φλάσμπακ της Κέιτ.
84. Σεζόν 3, Επεισόδιο 15, «Left Behind»
Πω πω, μέσα 3ης σεζόν. Πραγματικά δοκίμαζαν την αφοσίωσή μας.
83. Σεζόν 1, Επεισόδιο 9, «Solitary»
Κούραζε κανέναν άλλον η Ρουσώ ή μόνο εμένα; Όσο για το επεισόδιο, καμία αντίρρηση, ικανότατο ήταν, αλλά γενικά αυτά τα πρώτα επικεντρωμένα στον Σαγίντ δεν είχαν τίποτα από την ποπ creepy ενέργεια που έκανε τη σειρά καλή. Ήταν συμπαθής τηλεόραση αλλά ήταν μέτριο «Lost».
82. Σεζόν 2, Επεισόδιο 22, «Three Minutes»
Ήταν αυτό το πρώτο επεισόδιο μεμονωμένου φλάσμπακ που διαδραματίστηκε εξ ολοκλήρου στο νησί; Όπως και νά’χει, τόσος πολύς Μάικλ μπορούσε να κουράσει πάρα πολύ γρήγορα. Δηλαδή πραγματικά, δε χρειαζόταν ολόκληρο επεισόδιο για να καταλάβουμε γιατί έκανε αυτό που έκανε. Επίσης, ο Έκο ξαφνικά παράτησε την εκκλησία κι αποφάσισε να ασχοληθεί με τα νούμερα. Μετά την απογοητευτική 2η σεζόν, σε αυτό το σημείο είχα πια την αίσθηση πως οι σεναριογράφοι δεν έχουν ιδέα τι κάνουν με τους μισούς χαρακτήρες του καστ.
81. Σεζόν 5, Επεισόδιο 9, «Namaste»
To κακό της επανένωσης του κεντρικού καστ στην ίδια χρονική στιγμή ήταν η ανάσταση του ερωτικού τετραγώνου από την κόλαση.
80. Σεζόν 6, Επεισόδια 1+2, «LA X»
Η αιώνια μάχη μεταξύ Τζέικομπ και Μαύρου Καπνού εδραιώθηκε με ικανοποιητικό τρόπο, αλλά ύστερα από την θυσία της Τζούλιετ περίμενα κάτι πιο εντυπωσιακό σαν closing act της σειράς από την εισαγωγή αυτού του τεμπέλικου παράλληλου φαντασιακού σύμπαντος. Μια χαρά είναι τα What If κόμικς αλλά όχι όταν διαβάζεις το 100ό τεύχος του run ενός συγγραφέα και ξαφνικά καταλαμβάνουν τις μισές σελίδες κάθε μήνα.
79. Σεζόν 3, Επεισόδιο 18, «D.O.C.»
Ο Τζιν το ρίχνει στο κουνγκ-φου (awesome!) αλλά την παράσταση κλέβει η Γιούντζιν Κιμ βγάζοντας συναισθηματικό νόημα από το τυπικά κακογραμμένο σενάριο των Κίτσις/Χόροβιτς.
78. Σεζόν 6, Επεισόδιο 8, «Recon»
Υποθέτω αν είναι να τα έχουμε υποχρεωτικά τα flash sideways, ας επικεντρώνονται τουλάχιστον στον Σώγιερ, σωστά;
77. Σεζόν 3, Επεισόδιο 7, «Not in Portland»
H επιστροφή της σειράς μετά από ένα διάλειμμα μηνών έληξε κάπως εκείνο το βαρετό παράλληλο storyline με το Άλλο Νησί αλλά γενικά δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα της κοιλιάς στη μέση της 3ης σεζόν.
76. Σεζόν 2, Επεισόδιο 5, «...And Found»
H Σαν ψάχνει το δαχτυλίδι της, ο Μάικλ ψάχνει τον γιο του και το μόνο που μας σώζει είναι το σταθερό ενδιαφέρον στην προσωπική παρελθοντική διαδρομή του Τζιν, εδώ λίγο πριν γνωρίσει την Σαν.
75. Σεζόν 1, Επεισόδιο 21, «The Greater Good»
H Σάνον σε εκδικητική μανία για το θάνατο του Μπουν σε μια σπάνια -και κάπως βεβιασμένη- απόπειρα να αποκτήσει χρησιμότητα ο χαρακτήρας τόσο αργά στη σεζόν και ο Σαγίντ προστατεύει τον Λοκ στο περιτύλιγμα ενός άχρωμου φλασμπάκ του. Γίνονται πράγματα στη ζούγκλα όμως.
74. Σεζόν 2, Επεισόδιο 9, «What Kate Did»
Μια κάποια σχετική υπερβολή τη διακρίνουμε στο storyline της Κέιτ, θα έλεγε κανείς.
73. Σεζόν 5, Επεισόδιο 2, «The Lie»
O Χέρλι περνάει ποιοτικό χρόνο με το μπαμπά και τη μαμά ενώ ο Τζακ με τον Μπεν αρχίζουν να μαζεύουν τους 6 για να γυρίσουν πίσω. Τα filler της 5ης σεζόν ήταν καλύτερα από τα filler ας πούμε της 2ης, αλλά παραμένουν filler.
72. Σεζόν 2, Επεισόδιο 6, «Abandoned»
To κλασικό μοτίβο της μιας τελευταίας σταγόνας ευτυχίας πριν από την καταστροφή, καθώς ο Σαγίντ και η Σάνον επιτέλους ζουν τη στιγμή τους αλλά ευτυχώς όλα αυτά σύντομα κάνουν στην άκρη για την εκρηκτική είσοδο των άλλων ναυαγών, με την Άνα Λουσία να πυροβολεί την Σάνον στο σοκαριστικό cliffhanger.
71. Σεζόν 4, Επεισόδιο 6, «The Other Woman»
Προς στιγμήν στημένο ως μια χαριτωμένη μπλόφα για να πιστέψουμε πως η Τζούλιετ είναι κι αυτή μέλος των Oceanic Six λόγω της αναγνωρισιμότητάς της, κατά τα άλλα ένα ικανό χρονολόγιο της creepy σχέσης της με τον Μπεν.
70. Σεζόν 4, Επεισόδιο 7, «Ji Yeon»
Η ανατροπή που επιχειρείται εδώ, με τις σκηνές του Τζιν να είναι φλάσμπακ ενώ της Σαν flash-forward, έχει αν μη τι άλλο ενδιαφέρον ως προσέγγιση, αλλά εν τέλει δεν προσφέρει τίποτα.
69. Σεζόν 1, Επεισόδιο 14, «Special»
Μιλώντας για creepy πράγματα, καλωσήρθατε στην ιστορία του μικρού Γουώλτ, που στο σημείο της προβολής του επεισοδίου υπήρξε ένα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα της σειράς αλλά στην πορεία των χρόνων έμεινε απλά ως ένα σημείο διαρκούς σύγχυσης.
68. Σεζόν 1, Επεισόδιο 10, «Raised by Another»
Κλείνοντας την creepy τριλογία: Η Κλερ, το αγέννητο μωρό της, το ανατριχιαστικό μέντιουμ που Κάτι Κρύβει- και, στο νησί, ο Ήθαν. Μπρ.
67. Σεζόν 2, Επεισόδιο 21, «?»
Ο Έκο, ο αδερφός του, το αεροπλάνο, και ένα -κυριολεκτικό- ερωτηματικό στη ζούγκλα. Η πιο δυνατή στιγμή ωστόσο είναι ο θάνατος της Λίμπι δίπλα στον Χέρλι, και η αναγνώριση του δολοφόνου της με την τελευταία της ανάσα.
66. Σεζόν 2, Επεισόδιο 19, «S.O.S.»
Στο νησί τσαντιζόμαστε όταν ο Τσάρλι και ο Έκο αρνούνται να βοηθήσουν τους υπόλοιπους στην έκκληση βοήθειας επειδή είναι απασχολημένοι με το χτίσιμο εκκλησίας, αλλά στο φλάσμπακ η Ρόουζ και ο Μπερνάρντ αποζημιώνουν. Η ιστορία τους δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική στη μεγαλύτερη εικόνα αλλά είναι τόσο αξιαγάπητοι χαρακτήρες που απλά χαίρεσαι να τους βλέπεις.
65. Σεζόν 1, Επεισόδιο 15, «Homecoming»
Μάχη μέχρι θανάτου με τον Ήθαν αλλά και Βολική Αμνησία για την Κλερ, με κερασάκι αδιάφορο φλάσμπακ Τσάρλι.
64. Σεζόν 5, Επεισόδιο 10, «He’s Our You»
Εκείνο με τη συζήτηση για το αν μπορούμε να πάμε πίσω στο χρόνο για να σκοτώσουμε τον Χίτλερ.
63. Σεζόν 1, Επεισόδιο 3, «Tabula Rasa»
Το πρώτο φλάσμπακ της Κέιτ, η πρώτη μας αληθινή ματιά στο πώς θα μοιάζει η σειρά. Δεν στέκεται σε δεύτερη ή τρίτη θέαση δίπλα σε άλλα, καλύτερα φλάσμπακ επεισόδια, αλλά είναι καλοφτιαγμένο και διατηρεί ιστορική αξία.
62. Σεζόν 1, Επεισόδιο 19, «Deus Ex Machina»
Μεγάλη στιγμή για τον Τέρι Ο’Κουίν, ο οποίος έχει την ευκαιρία να παίξει ψυχικά διαλυμένο Λοκ τόσο στο φλασμπάκ (και την προδοσία από τον πατέρα του), όσο και στο νησί, όπου βιώνει μια σπάνια κρίση πίστης ύστερα από αυτό που συνέβη στον Μπουν. Στο τέλος οδύρεται πάνω στην καταπακτή κι εκείνη του δίνει φως.
61. Σεζόν 1, Επεισόδιο 20, «Do No Harm»
Η κορύφωση προς τον θάνατο του Μπουν χαρίζει στη σειρά μερικές από τις πιο αγωνιώδεις στιγμές της, που αποζημιώνουν για το φλάσμπακ με τον γάμο του Τζακ με τη Σάρα, συμπεριλαμβανομένης της ατάκας «[You’re] just not good at letting go». Νευρικό γέλιο κάπως, αλλά και νευρικό μάσημα νυχιών στο τέλος.
60. Σεζόν 1, Επεισόδιο 13, «Hearts and Minds»
Μιλώντας για τον Μπουν, η φύση της σχέσης του με τη Σάνον αποκαλύπτεται σε αυτό το αναπάντεχο όσο και άβολο επεισόδιο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν είναι καλό ή κακό αλλά σίγουρα πιο ξεχωριστό από πολλά από τα τριγύρω αυτής της περιοχής της λίστας.
59. Σεζόν 2, Επεισόδιο 13, «The Long Con»
Γνωρίζουμε την Κάσιντι της Κιμ Ντίκενς, έναν από τους πιο συμπαθείς φλάσμπακ χαρακτήρες, σε μια από τις πιο καλές παλιές περιπέτειες του Σώγιερ.
58. Σεζόν 3, Επεισόδιο 17, «Catch-22»
Μάλλον το μοναδικό σχετικά filler επεισόδιο αφιερωμένο στον Ντέσμοντ, αλλά γραμμένο με φροντίδα και προσοχή, για έναν χαρακτήρα που μάλλον δεν ήταν ικανός να προσφέρει ποτέ αληθινά χασμουρητά. Στο τέλος γνωρίζει και την Πένι, κάτι που από μόνο του αξίζει ανέβασμα δέκα θέσεων στη λίστα.
57. Σεζόν 5, Επεισόδιο 14, «The Variable»
Εκείνο που η Ελοϊζ σκοτώνει εν ψυχρώ τον γιο της. Άβολο.
56. Σεζόν 6, Επεισόδιο 4, «The Substitute»
H σπάνια στιγμή στην ιστορία της σειράς που ένας χαρακτήρας είπε σε άλλον «ακολούθα με και θα μάθεις τις απαντήσεις» και όντως τις έμαθε. Εδώ αποκαλύπτεται ουσιαστικά το κυρίως backstory του Καπνού καθώς και ποιος ο ρόλος της παρουσίας όλων αυτών των ναυαγών στο νησί. Εδώ πήρε μια κάποια ζωή η 6η σεζόν.
55. Σεζόν 4, Επεισόδιο 1, «The Beginning of the End»
Και εδώ η σπάνια πρεμιέρα σεζόν της σειράς που έπιασε τα άπειρα threads που ανατίναξε το φινάλε της προηγούμενης, και με αυτά κεντάει έναν νέο κόσμο. Εδώ, περνώντας στο δεύτερο μισό της σειράς, έχουμε την εισαγωγή των Oceanic Six και της ‘αποστολής’ που έδωσε σε αυτή την ιστορία νέα ζωή.
54. Σεζόν 1, Επεισόδιο 22, «Born to Run»
Εκείνο που η Κέιτ βρίσκει το αεροπλανάκι στην χρονοκάψουλα.
53. Σεζόν 6, Επεισόδιο 11, «Happily Ever After»
Ο μέγας ερωτικός ήρωας της Λοστ-ικής επανάστασης, Ντέσμοντ Χιουμ, σύρεται και πάλι στο καταραμένο νησί της κόλασης για να δώσει μια επίφαση νοήματος στην 6η σεζόν και, κυριότερα, για να αποτελέσει κεντρικό πιόνι στην επερχόμενη τελική μάχη που θα καθορίσει τη μοίρα του νησιού και των ναυαγών, λίγα επεισόδια αργότερα.
52. Σεζόν 2, Επεισόδιο 14, «One of Them»
O Σαγίντ ανακρίνει με το γνωστό του λεπτό τρόπο τον γνωστό και μη εξαιρετέο κύριο Χένρι Γκέιλ από τη Μινεσότα. Η πρώτη εμφάνιση του Μπεν Λάινους και του φοβερού Μάικλ Έμερσον στη σειρά.
51. Σεζόν 6, Επεισόδιο 16, «What They Died For»
Ο Μπεν σκοτώνει εν ψυχρώ τον Γουίντμορ για να μη μπορέσει να σώσει την Πένι, ο Τζακ επιλέγεται ως ο Εκλεκτός μιας και έχει ολοκληρώσει τη διαδρομή της πίστης από την αρχή προς το φινάλε της σειράς, στο παράλληλο σύμπαν ο Ντέσμοντ προσπαθεί να ξυπνήσει(;) τους πάντες κάνοντάς το προς στιγμήν ενδιαφέρον, και γενικά για μια ώρα μανιώδους τρεξίματος αμέσως πριν το φινάλε, μια χαρά είναι αυτό το επεισόδιο.
50. Σεζόν 2, Επεισόδιο 17, «Lockdown»
H καταπακτή ως ρετρό κλαμπάκι τίγκα στο μπλάκλαϊτ, διαγράμματα, χάρτες, αριθμοί, και η αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας του ‘Χένρι Γκέιλ’. Καλό κέφι δεδομένου του βαρετού φλάσμπακ Λοκ που νιώθεις πως το έχει δείξει άλλες 17 φορές η σειρά.
49. Σεζόν 5, Επεισόδιο 12, «Dead Is Dead»
Εκείνο όπου ο Ντέσμοντ ρίχνει ξύλο στον Μπεν, όταν εκείνος πάει να επιτεθεί στην οικογένειά του.
48. Σεζόν 3, Επεισόδιο 12, «Par Avion»
Πολλοί εστιάζουν εδώ στην καρα-προβλέψιμη αποκάλυψη για τη συγγένεια Τζακ/Κλερ όμως προς τιμήν της και η σειρά δεν πήγε να μας την πασάρει ως σοκ, παρά την προσπέρασε με μια τυπική σκηνή στα μισά του επεισοδίου. Αντ’αυτού, όλα τα λεφτά είναι στη χημεία του γκρουπ Κέιτ, Λοκ, Σαγίντ και Ρουσώ στο δάσος, στις συνεχιζόμενες προσπάθειες του Ντέσμοντ να σώσει τη ζωή του Τσάρλι (το αγαπημένο μου storyline της 3ης σεζόν), και φυσικά στο ξεκαρδιστικό/σοκαριστικό cliffhanger με τον Τζακ να παίζει μπάλα με τον Τομ στο χωριό των Others.
47. Σεζόν 1, Επεισόδια 23+24+25, «Exodus»
Φινάλε πρώτης σεζόν. Τρομερά διασκεδαστική μπλοκμπαστεριά, γνώριμοι χαρακτήρες σε πολλαπλές συγκρούσεις, απόλαυση για τρεις τηλεοπτικές ώρες, και μετά… κενό. Ερωτηματικό. Μια σκάλα στο άγνωστο. Απορίες τσουβαλιασμένες πάνω σε απορίες. Το είδος του κούφιου φινάλε που δεν θα ξαναέκανε ποτέ η σειρά μετά την 1η σεζόν της.
46. Σεζόν 3, Επεισόδιο 2, «The Glass Ballerina»
Όχι ιδιαίτερα σημαντικό, μα πάντα κάτι με κέρδιζε στο κρυφό σκοτάδι αυτού του επεισοδίου, με τη Σαν στο φλασμπάκ να αποκαλύπτεται ως άνθρωπος ικανός για αληθινά άσχημη, ανήθικη συμπεριφορά.
45. Σεζόν 5, Επεισόδιο 15, «Follow the Leader»
Η σειρά δανείζεται έστω για λίγο την οπτική του αθάνατου Ρίτσαρντ, ενός εκ των υπογείως κορυφαίων χαρακτήρων της, για να μας δείξει πώς εκείνος λειτουργεί και κινείται, χαρίζοντας τον έλεγχο σε εκείνους που επιθυμεί να χειραγωγήσει. Στο μεταξύ, ο Χέρλι δεν καταφέρνει να πείσει τον Τσανγκ πως είναι από το παρόν, σε ένα από τα απολαυστικότερα LOLs των 6 σεζόν.
44. Σεζόν 3, Επεισόδιο 19, «The Brig»
Η πιο προφανής αποκάλυψη στην ιστορία της σειράς που η σειρά προσπάθησε αστειωδώς να πουλήσει ως αποκάλυψη, εξιλεώνεται τουλάχιστον από την εκπληκτικά τεταμένη σκηνή του Σώγιερ με τον αυθεντικό Σώγιερ στο κελάρι (και το ξεκαρδιστικά random cameo της Ρουσώ).
43. Σεζόν 2, Επεισόδιο 3, «Orientation»
Από τις δυνατές στιγμές στην έναρξη της 2ης σεζόν, με τον Λοκ και τον Τζακ να τσακώνονται πάνω από μια αντίστροφη μέτρηση, καταλήγοντας σε μια διαφωνία-ορόσημο της σειράς: Γιατί το βρίσκεις τόσο δύσκολο να πιστεύεις;, ρωτάει ο ένας. Γιατί το βρίσκεις εσύ τόσο εύκολο;, απαντά ο άλλος. ΒΟΟΜ, όπως λέμε και στο χωριό μου. Μπόνους πόντοι για το φλάσμπακ του Λοκ που βουτάει λίγο βαθύτερα στη σχέση του με την Έλεν και με τον πατέρα του, αλλά και για την εισαγωγή του Έκο ως ενός τύπου που απλά κοπανάει κόσμο με το μαγικό ραβδί του.
42. Σεζόν 4, Επεισόδιο 8, «Meet Kevin Johnson»
Πολύ ενδιαφέρον το πόσο σκληροί ήταν οι Κιουζ/Λίντελοφ με τον Μάικλ, δείχνοντάς τον ως αποξενωμένο με τον γιο του, με τελευταία ελπίδα εξιλέωσης αυτή την -εμφανέστατα αυτοκτονική- αποστολή. Καλό πράμα.
41. Σεζόν 3, Επεισόδιο 1, «A Tale of Two Cities»
Σχετικά μέτρια πρεμιέρα που όμως αξίζει μόνο για την απίστευτη σκηνή έναρξης: Η πτώση του αεροπλάνου από την μεριά των Others, στο πιο εξέχον ίσως δείγμα αλλαγής οπτικής της αφήγησης, κάτι που το «Lost» ήξερε να κάνει με συχνά αποστομωτικά αποτελέσματα.
40. Σεζόν 1, Επεισόδιο 6, «House of the Rising Sun»
Να πιάσουμε λίγο ένα σερί από αγαπημένα φλάσμπακ επεισόδια από τα γεννητούρια της σειράς; Όπως αυτό, με το αγαπημένο μου δυσλειτουργικό ζευγάρι, τον Τζιν και τη Σαν, και την εμφάνιση υποτίτλων σε Αμερικάνικη σειρά για περισσότερο από μια σύντομη σκηνή διαλόγου.
39. Σεζόν 1, Επεισόδιο 8, «Confidence Man»
To πρώτο φλάσμπακ του Σώγιερ εξηγεί το μυστηριώδες γράμμα από τον πιλότο, του δίνει αληθινή ανθρώπινη υπόσταση και βάζει τα θεμέλια για την βασισμένη στους χαρακτήρες μυστηριώδη μαγεία της 1ης σεζόν. Από τα δυνατότερα πρώιμα επεισόδια της σειράς.
38. Σεζόν 1, Επεισόδιο 5, «White Rabbit»
Ομοίως κι ετούτο, με τον Τζακ, τα father issues 101 του, και τον Κρίστιαν να κάνει τσάρκα στη ζούγκλα.
37. Σεζόν 6, Επεισόδιο 6, «Sundown»
Ο Καπνός ξεκάνει όποιον βρει μπροστά του κι ο Σαγίντ ως αμοραλιστικό ζόμπι κυνηγιέται στο ναό ξεπαστρεύοντας κόσμο για λογαριασμό του νέου του αφεντικού. Ένα από τα πιο παλαβά και γκαζωμένα επεισόδια της σειράς. Εγκρίνω.
36. Σεζόν 2, Επεισόδιο 20, «Two for the Road»
Ξέρετε. Αυτό που ο Μάικλ σκοτώνει με ένα σμπάρο δύο tailies.
35. Σεζόν 5, Επεισόδιο 7, «The Life and Death of Jeremy Bentham»
Μαθαίνουμε όλη την ιστορία του ‘Τζέρεμι Μπένθαμ’, και γινόμαστε μάρτυρες του τέλους του Λοκ καθώς παραδομένος, με όλο και λιγότερη ελπίδα, βλέπει τις απόπειρές του να προσεγγίσει όλους τους Oceanics να αποτυγχάνουν και αφήνεται στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία της μοίρας του. Αποπνικτικό, μα τόσο καλό.
34. Σεζόν 6, Επεισόδια 17+18, «The End»
Νιώθω πως η αυτόματη αντιπάθεια πολλών (συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου) απέναντι σε αυτό το επεισόδιο οφείλεται σε συσωρρευμένη αμηχανία απέναντι στην 6η σεζόν, παρά απέναντι στο επεισόδιο αυτό καθ’αυτό. Δεν είναι δα και κανένα αριστούργημα, ωστόσο αντο απογυμνώσεις από διάφορες περιφερειακές συζητήσεις, είναι ένα κατά τόπους διασκεδαστικότατο monster movie, με μια μάλλον σαφή seek and destroy αποστολή, μια ομάδας απεγνωσμένων ανθρώπων απέναντι σε ένα τέρας που θέλει να απελευθερωθεί αλλά πρέπει πάση θυσία να σταματηθεί. Τα flash sideways, ως συνήθως, καθόλου δε βοηθάνε.
33. Σεζόν 4, Επεισόδιο 11, «Cabin Fever»
«We have to move the island.»
32. Σεζόν 1, Επεισόδιο 18, «Numbers»
Χέρλι. Νούμερα. Κωμική απόγνωση. Χρυσός, απλά. (Και αν ήξεραν οι Κιουζ/Λίντελοφ τι τέρας δημιουργούσαν, θα εύχονταν να μην είχαν πει ποτέ αυτό το αστείο.)
31. Σεζόν 5, Επεισόδιο 1, «Because You Left»
Ο Ντάνιελ βρίσκεται στη χρονική στιγμή της κατασκευής της καταπακτής, ο Σώγιερ κόβει βόλτες -ξεκαρδιστικά- χωρίς πουκάμισο, το νησί χάνει χρονικές στροφές με αποτέλεσμα να χοροπηδάει στο χρόνο κάθε όποτε του καπνίσει, ο Σαγίντ σκοτώνει άνθρωπο χρησιμοποιώντας εφευρετικά ένα πλυντήριο πιάτων και ο Ντέσμοντ συναντά για πρώτη φορά τον Φάραντεϊ, ξυπνά στο παρόν του και κινά για Οξφόρδη. Σχιζοφρενικό, αναπολογητικά pulpy «Lost», όπως ακριβώς το λάτρεψα.
30. Σεζόν 1, Επεισόδιο 11, «All the Best Cowboys Have Daddy Issues»
Με τη σκηνή ανθολογίας στο δάσος όπου ο Τζακ σώνει τη ζωή του Τσάρλι.
29. Σεζόν 1, Επεισόδιο 17, «...In Translation»
Εκπληκτική συνέχιση του νωρίτερου φλάσμπακ των Σαν και Τζιν, με τη σχέση τους, αλλά και την προσωπική διαδρομή ηθικών υποχωρήσεων του Τζιν να φωτίζουν τους αγαπημένους χαρακτήρες με νέο τρόπο.
28. Σεζόν 2, Επεισόδιο 1, «Man of Science, Man of Faith»
H έναρξη της 2ης σεζόν μας συστήνει τον Ντέσμοντ, υπογραμμίζει την αισθητική της εμμονή με το vintage ανακαλύπτοντας σε αυτό μια σχεδόν μαγική, απόκοσμη υπόσταση, και προτείνει την ιδέα πως όταν μιλούσαμε τόσο καιρό για λογική εναντίον πίστης (δηλαδή Τζακ εναντίον Λοκ) στην ουσία ακολουθούσαμε την εσωτερική μάχη του ίδιου του Τζακ.
27. Σεζόν 6, Επεισόδιο 14, «The Candidate»
Ο Σαγίντ θυσιάζεται και η Σαν με τον Τζιν πεθαίνουν χέρι-χέρι στο υποβρύχιο μακελειό. Κόμπος στο λαιμό.
26. Σεζόν 2, Επεισόδιο 10, «The 23rd Psalm»
Μια φανταστικά γραμμένη εξερεύνηση της ιδέας της λύτρωσης, που φυσικά διατρέχει όλη τη σειρά αλλά σπάνια παρουσιάστηκε με τον ουσιαστικό και δυναμικό τρόπο αυτού του -αφιερωμένου στον Έκο- επεισοδίου, το οποίο κορυφώθηκε με την πρώτη μας πλήρη ματιά στον Καπνό.
25. Σεζόν 4, Επεισόδιο 2, «Confirmed Dead»
Επεισόδιο συμπυκνωμένης απόλαυσης καθώς παρακολουθούμε 4 φλάσμπακ σε συσκευασία ενός, με όλα τα μέλη της αποστολής του Γουίντμορ να μας συστήνονται μέσα από τη δική τους σκηνή προέλευσης.
24. Σεζόν 3, Επεισόδιο 5, «The Cost of Living»
Το τέρας σκοτώνει τον Έκο όταν αυτός αρνείται να εξομολογηθεί για τις αμαρτίες μιας ζωής, δεχόμενος τα λάθη του μα υπερασπιζόμενος τις επιλογές και την ουσία του εαυτού του μπροστά στην προσωπική του στιγμή της κρίσης. Από τους κορυφαίους θανάτους που παρέδωσε η σειρά, με έκανε να αγαπήσω έναν χαρακτήρα ακριβώς της στιγμή που εκείνος έπαυε, με τον Καπνό να τον χτυπάει σαν χταπόδι.
23. Σεζόν 3, Επεισόδιο 10, «Tricia Tanaka is Dead»
Είπαμε, όταν λειτουργούν τα γλυκόπικρα κωμικά ιντερλούδια του Χέρλι, λειτουργούν και με το παραπάνω. Τόσο ο μετεωρίτης που σκοτώνει την Τρίσια Τανάκα, όσο και το λεωφορείο της αγάπης του Χέρλι ανήκουν στις σκηνές ανθολογίας του show. Όταν έσμιξαν ξανά ο Χέρλι με τον Σώγιερ και αγκαλιάστηκαν, συγκινήθηκα σχεδόν όσο όταν βρέθηκαν ξανά η Ρόουζ με τον Μπερνάρντ.
22. Σεζόν 2, Επεισόδιο 8, «Collision»
Καθηλωτικό φλάσμπακ-κατάβαση στην κόλαση για την Άνα Λουσία, σε μια από τις σκληρές αποφάσεις που έχουν πάρει οι σεναριογράφοι, γνωρίζοντάς μας έναν χαρακτήρα αμέσως αφού την έχουμε δει να σκοτώνει (στο ίδιο cliffhanger, σε δύο συνεχόμενα επεισόδια) ένα από τα ιδρυτικά στελέχη των ναυαγών. Επική Μισέλ Ροντρίγκεζ.
21. Σεζόν 5, Επεισόδιο 3, «Jughead»
Ένα εκπληκτικό χωροχρονικό παζλ που γεμίζει άπειρα κενά σημεία της μυθολογίας της σειράς, φέρνοντας το παρόν και το παρελθόν σε πλήρη σύγκρουση. Highlight οι συναντήσεις του Ρίτσαρντ με τον νεαρό Εκλεκτό Λοκ.
20. Σεζόν 4, Επεισόδιο 3, «The Economist»
Cool agent Σαγίντ, υπό τις διαταγές του Μπεν. Τό’βλεπα άνετα το spin-off.
19. Σεζόν 3, Επεισόδιο 21, «Greatest Hits»
Λίγο πριν ο χρόνος του στον κόσμο μας τελειώσει, ο Τσάρλι απαριθμεί τα 5 μεγαλύτερα σουξέ της ζωής του, σε ένα φορμάτ φλασμπάκ διαφορετικό από τα άλλα, και σίγουρα συγκινητικό (και υπέροχα cheesy) μέχρι, εχμ, θανάτου. Επιτέλους, ένας από τους πιο αγαπημένους χαρακτήρες της σειράς πήρε το προσωπικό επεισόδιο που του άξιζε.
18. Σεζόν 5, Επεισόδιο 5, «This Place is Death»
Με το ξεχαρβάλωμα του τροχού το νησί πηδάει εδώ κι εκεί στο χρόνο, σε ένα επεισόδιο αληθινή ζαλάδα, απόγνωση και πανικό, σε ένα απίστευτο κρεσέντο προς τη σκηνή που ο Λοκ βάζει τον τροχό στη θέση του και συναντά τον Κρίστιαν/Τζέικομπ/Ό,τι.
17. Σεζόν 2, Επεισόδιο 7, «The Other 48 Days»
Η πρώτη ουσιαστική αποχώρηση από το καθιερωμένο φορμάτ, καθώς η σειρά κάνει ένα διάλειμμα από τα μεμονωμένα αυτοτελή παρελθοντικά εκτός νησιού επεισόδια, για να μας παρουσιάσει με ταιριαστά σκληρό τρόπο την ιστορία επιβίωσης των tailies. Το χρυσό αστέρι το κερδίζει επειδή το έκανε αμέσως μετά από ένα Σοκαριστικό Cliffhanger, το οποίο μάλιστα επανέλαβε από την αντίθετη οπτική. Η τηλεόραση είναι φανταστικό μέσο αφήγησης ακριβώς επειδή χωράει τέτοιους είδους φιλόδοξες και γεμάτες ρίσκο ιδέες.
16. Σεζόν 5, Επεισόδιο 8, «LaFleur»
40 groovy λεπτά με τον Σώγιερ και την Τζούλιετ στα ‘70s. Να άλλο ένα spin-off που κανένα πρόβλημα δε θα είχα να παρακολουθήσω.
15. Σεζόν 3, Επεισόδιο 13, «The Man from Tallahassee»
Η πτώση των 8 ορόφων που απαντά σε ένα ερώτημα δυόμιση σεζόν, και η επανεμφάνιση-σοκ του πατέρα-τέρας στο δεύτερο κλασικότερο Λοκ-επεισόδιο της σειράς.
14. Σεζόν 4, Επεισόδια 12+13+14, «There’s No Place Like Home»
Η πιο αφηγηματικά περίπλοκη σεζόν της σειράς κλείνει με τον πιο αναμενόμενο τρόπο, αλλά αυτό δε μειώνει την απόλαυση του επεισοδίου: ο Ντέσμοντ βρίσκει την Πένι, οι 6 δραπετεύουν, ο Σώγιερ βγαίνει από τη θάλασσα εν μέσω χειροκροτημάτων, και ο Μπεν στρίβει τον τροχό εξαφανίζοντας το νησί. Βασικά τι συζητάμε; Εξαφανίστηκε το νησί.
13. Σεζόν 1, Επεισόδιο 16, «Outlaws»
Σε σενάριο Ντρου ‘Cabin in the Woods’ Γκόνταρντ, το πιο λατρεμένο μου παραδοσιακό φλάσμπακ όλης της σειράς: Ο γοητευτικός απατεώνας, το λάθος σχέδιο, ο λάθος άνθρωπος (Ρόμπερτ Πάτρικ σε ένα πολύ καλό γκεστ), η τραγική απόφαση ενός διχασμένου, γκρίζου ήρωα. Και στο φινάλε, μια αναφορά στους Red Sox που λειτουργεί ως αποκάλυψη. Απλά φανταστικό.
12. Σεζόν 3, Επεισόδιο 20, «The Man Behind the Curtain»
Ο Μπεν και το purge, στο ανεπανάληπτο κρεσέντο που οδήγησε στο κλείσιμο της 3ης σεζόν.
11. Σεζόν 3, Επεισόδιο 8, «Flashes Before Your Eyes»
H έκρηξη του Hatch αποκολλά τον Ντέσμοντ από το χρόνο στέλνοντάς τον σε μια τύπου Dr. Manhattan εμπειρία ζωής, καθώς η σειρά αφήνεται στην κόμικ αφέλεια των κορυφαίων στιγμών της και επανεφευρίσκει τον εαυτό της μέσα από το ταξίδι-ψηφιδωτό του μεγαλειωδέστερου των brothas.
10. Σεζόν 4, Επεισόδιο 9, «The Shape of Things to Come»
Αν η αντιπαλότητα Τζέικομπ/Καπνού κινεί τη σειρά σε επίπεδο θεματικής και εικονογραφίας, η έχθρα Μπεν/Γουίντμορ έδινε το απαραίτητο καύσιμο στη διάρκεια της αναγέννησης των σεζόν 4-5. Και όλα περιστρέφονται γύρω από αυτό το δίχως φρένα επεισόδιο, με τον οργισμένο Μπεν να ταξιδεύει στο χώρο και το χρόνο για μια εκδίκηση αίματος και τον Γουίντμορ να ‘αλλάζει τους κανόνες’. Μου κόλλησε την ψυχή στην πλάτη.
9. Σεζόν 1, Επεισόδια 1+2, «Pilot»
Πριν την επανεφεύρεση, βέβαια, η ίδια η εφεύρεση. Σε έναν από τους εντυπωσιακότερους πιλότους που έχουν γυριστεί ποτέ, ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς ρίχνει τα καλύτερα ένστικτά του στον πανέμορφο καμβά της σειράς, αφήνοντάς τους στρατηγούς Λίντελοφ και Κιουζ πίσω για να βγάλουν νόημα. Σχεδόν κάθε σκηνή του διπλού επεισοδίου είναι εμβληματική, από την απορία του Τσάρλι μέχρι την πολική αρκούδα του Σώγιερ.
8. Σεζόν 2, Επεισόδια 23+24, «Live Together, Die Alone»
Με τους παραγωγούς να μαθαίνουν από το ατόπημα του φινάλε της 1ης σεζόν, ετούτο εδώ ξεκινά μια παράδοση τρελών φινάλε για το υπόλοιπο διάστημα ζωής της σειράς. Οι παρελθοντικές σκηνές του Ντέσμοντ στο νησί είναι στοιχειωτικές, την ώρα που στο παρόν ο Μάικλ κι ο Γουώλτ δραπετεύουν, ένα άγαλμα έχει 4 δάχτυλα, το Hatch εκρήγνυται και η Πένι κλείνει το επεισόδιο έχοντας βρει το νησί. Αν υπάρχει μία στιγμή που το «Lost» γίνεται «Lost», είναι ξεκάθαρα αυτή.
7. Σεζόν 6, Επεισόδιο 9, «Ab Aeterno»
Ο Ρίτσαρντ, ο Τζέικομπ, ο Καπνός και η αναλογία με το μπουκάλι του κρασιού, με τη δομή του 6ου κύκλου να εγκαταλείπεται πλήρως (ευτυχώς). Μικροαπαντήσεις σε ερωτήματα χρόνων (το Black Rock, τα 4 δάχτυλα, η αθανασία) έρχονται στο πλαίσιο μιας πολύ δυνατής προσωπικής ιστορίας που διατρέχει αιώνες καθώς ο αθάνατος Ρίτσαρντ Άλπερτ απολαμβάνει τη μεγάλη του στιγμή σε ένα από τα πιο ξεχωριστά επεισόδια που έκανε ποτέ η σειρά.
6. Σεζόν 3, Επεισόδιο 14, «Exposé»
Υποθέτω αυτό το επεισόδιο ανήκει είτε στα 10 χειρότερα είτε στα 10 καλύτερα της σειράς, δίχως κάποια ενδιάμεση λύση. Μα συγγνώμη: ο ιδιοφυής τρόπος με τον οποίο οι Λίντελοφ και Κιουζ αποδομούν το ίδιο τους το δημιούργημα μέσα από ένα αυτοσαρκαστικό, razzle dazzle επιπέδου εντυπωσιασμού στόρι που μοιάζει να ξεπήδησε από κάποιο όνειρο πυρετού του Ροντ Σέρλινγκ, μεταμφιέζοντας τους καταμίσητους Νίκι και Πάολο σε οχήματα μετα-σχολιασμού, είναι κάτι το μοναδικό και το πανέμορφο.
5. Σεζόν 5, Επεισόδια 16+17, «The Incident»
Στην ακτή, ο Τζέικομπ κι ο Άντρας με τα Μαύρα συζητούν για κανόνες, για loopholes, για σχέδια θανάτου και για την ανθρώπινη φύση καθώς ένα πλοίο πλησιάζει. Η ευκολία με την οποία η σειρά μπορούσε να αλλάζει τη συζήτηση και την οπτική της αφήγησης, στην καλύτερή της ενσάρκωση.
4. Σεζόν 6, Επεισόδιο 15, «Across the Sea»
3 ώρες πριν το τέλος της σειράς, ένα ολόκληρο επεισόδιο αφιερωμένο στη γένεση των δύο αρχέγονων οντοτήτων που καθοδηγούν τη μοίρα των ηρώων μας από την πρώτη στιγμή. Είναι εμφανές πως οι άνθρωποι πίσω από τη σειρά έκαναν σκληρά ναρκωτικά. Είναι επίσης εμφανές πως ήταν διατεθειμένη να καταπατήσουν τις συμβάσεις, και γι’αυτό δε γίνεται να μη τους αγαπάς.
3. Σεζόν 1, Επεισόδιο 4, «Walkabout»
Η στιγμή της αποκάλυψης του Λοκ σε καροτσάκι, να αναφωνεί πως κανείς δε μπορεί να του πει τι μπορεί να κάνει και τι όχι, και καπάκι μοντάζ από τις σκηνές μετά την πρόσκρουση όπου κοιτάζει τα πόδια του καθώς πλέον κινούνται ξανά. Η στιγμή, δηλαδή, που ξέραμε πως το «Lost» ήταν κάτι αληθινά ξεχωριστό.
2. Σεζόν 3, Επεισόδια 22+23, «Through the Looking Glass»
Το τελευταίο μήνυμα του Τσάρλι είναι φυσικά από μόνο του μια στιγμή μεγαλείου, όμως όλοι οι θεατές της σειράς θυμοόμαστε με ποιούς βλέπαμε και πώς αντιδράσαμε τη στιγμή της συνειδητοποίησης πως ο Τζακ με τα Μούσια της Κατάθλιψης είναι στο μέλλον. «We have to go back» και τίποτα δε θα ήταν ξανά ίδιο.
1. Σεζόν 4, Επεισόδιο 5, «The Constant»
Στην ερώτηση αν αγαπάω εν τέλει το «Lost», η απάντησή μου είναι πως δεν θα γινόταν να μην αγαπάω έστω και λίγο μια σειρά που έβγαλε αυτό το επεισόδιο. (Αναλυτικότερα.)
Διαβάστε ακόμη:
Tags: lost, ranking, ranking episodes
