Το «The Shape of Water» συστήνεται στην αρχή ως «η ιστορία για μία πριγκίπισσα χωρίς φωνή, έναν μεγάλο έρωτα και το τέρας που προσπάθησε να τον καταστρέψει», όμως, στην πραγματικότητα, η καινούργια ταινία του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο ξεπερνά όλα τα είδη που επιμέρους συνθέτουν την ταυτότητά της. Γιατί είναι πολύ λίγο να περιγράψει κανείς το φιλμ ως ένα απλό creature feature, δηλαδή μια τυπική b-movie ταινία της δεκαετίας του 1930 με τέρατα, όπως είναι και άδικο να την κατηγοριοποιήσει κάποιος αυτόματα σε ρομαντικό μελόδραμα που δε βρίσκεται μακριά από μια λογική που θα εκτιμούσε πολύ ο Ντάγκλας Σερκ.
Διαβάστε και δείτε ακόμη: Βενετία 2017 | Η Πεντάμορφη και το Τέρας στη συνέντευξη Tύπου για το «The Shape of Water» του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
Πέρα από κάθε πιθανό genre, το «The Shape of Water» αποτελεί μια αφήγηση που χρησιμοποιεί όλους τους κανόνες του παραμυθιού για να χτίσει έναν κόσμο στον οποίο κάθε απόκληρος χαρακτήρας μπορεί να βρει τελικά καταφύγιο, ρόλος που ανέκαθεν αναλάμβανε το ίδιο σινεμά, όπως αναγνωρίζει και η ίδια η ταινία όταν τοποθετεί το «τέρας» της να παρακολουθεί αποσβολωμένο στη μεγάλη οθόνη τη βιβλική «Ιστορία της Ρουθ» του Χένρι Κόστερ.
Η εν λόγω προβολή λαμβάνει χώρα στον κινηματογράφο κάτω από το σπίτι της Ελάιζα της Σάλι Χόκινς, μιας μουγκής καθαρίστριας που κάθε μέρα ευλαβικά ακολουθεί την ίδια ρουτίνα, καθώς ετοιμάζει το πρωινό της, ακούει τη μουσική της, αυνανίζεται στην μπανιέρα της, πριν ξεκινήσει για τη δουλειά της. Αν και μόνιμα καθυστερεί, η πολύ καλή της φίλη, και αντισταθμιστικά πολυλογού, Ζέλντα (η Οκτάβια Σπένσερ συνεχίζει να προσθέτει με τα μάτια της υπόσταση σε κάθε μία από τις συνεχείς ατάκες της), φροντίζει να της κρατά μια θέση στην ουρά ώστε πάντα να καταχωρείται η άφιξή της ως έγκαιρη. Οταν η Ελάιζα ανακαλύψει πως στην εγκατάσταση όπου εργάζεται έχει καταφθάσει αιχμάλωτο ένα μυστηριώδες πλάσμα το οποίο «στον Αμαζόνιο λατρεύεται ως Θεός», θα ξεκινήσει μαζί του απρόσμενα μία σχέση που δεν είναι απλά μια παραλλαγή πάνω στη διαχρονική παραβολή της Πεντάμορφης και του Τέρατος αλλά μια ουσιαστική ιστορία αγάπης, σε πλήρη αντιδιαστολή με το ψυχροπολεμικό κλίμα που χαρακτηρίζει το χωροχρονικό περιβάλλον της ταινίας.
Και δεν είναι απλά τα δομικά συστατικά του «The Shape of Water» που κάνουν την τελική εμπειρία της ταινίας τόσο συναισθηματικά πλούσια. Δεν είναι μόνο η μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά που ανάγει τις νότες σε ένα μουσικό ποτάμι που παρασύρει τους ήρωές του. Δεν είναι μόνο η φανταστική χρήση των χρωμάτων, με το δωμάτιο της Ελάιζα να είναι μόνιμα ντυμένο σε αποχρώσεις του μπλε, ενώ στο γειτονικό διαμέρισμα, ανεξάρτητα από την ώρα της ημέρας, τα πάντα εμφανίζουν χρυσές αποχρώσεις, που κάνουν την ατμόσφαιρα της ταινίας να ξεχειλίζει από ρομαντισμό. Δεν είναι απλά το κλισέ της Πεντάμορφης και του Τέρατος που χαρίζει στην ταινία την έντονη ευαισθησία της.
Είναι η γεμάτη κατανόηση ματιά του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο που προσφέρει στα πάντα μια μόνιμη αίσθηση φυσικότητας, καθώς αρνείται να αφηγηθεί μια ιστορία σαρκικών παραβολών (αν και το σεξ, όπως και τα γυμνά σώματα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας) όσο ταυτόχρονα απορρίπτει και τη ρομαντικά άσπιλη εκδοχή του παραμυθιού. Είναι η ενδοσκοπική ματιά του που του επιτρέπει να ανακαλύψει τον πυρήνα της ιστορίας πίσω από τους εντυπωσιασμούς και τους θορύβους. Είναι η ακομπλεξάριστη προσέγγισή του σε όλα τα είδη που τελικά καταφέρνει να εντοπίσει όλα εκείνα τα στοιχεία τους που θα εξυψώσουν το τελικό αποτέλεσμα σε μια ειλικρινή, καίρια ταινία.
Και η Σάλι Χόκινς αναδεικνύεται ως ο κατάλληλος φορέας αυτής της διαδρομής, χωρίς να είναι ποτέ υπερβολική στη σωματική της ερμηνεία, ούτε να καταφεύγει σε εκφραστικά τικ για να μεταδώσει εύκολα την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της. Αποτελεί μόνιμα μια υπόγεια δύναμη που δε χρειάζεται να φωνάξει για να κάνει αισθητή την παρουσία της, ούτε να γεμίσει με πληθωρικές κινήσεις ολόκληρο το κάδρο. Η ακριβής και λεπτή απόδοση των συναισθημάτων της είναι το στοιχείο που υπογραμμίζει με τον καλύτερο τρόπο την ίδια τη νοοτροπία της ταινίας, η οποία πίσω από το πληθωρικό προσωπείο μιας ταινίας του φανταστικού κρύβει μια μικρή προσωπική ιστορία, όχι μακριά από τη λογική ενός «Λαβύρινθου του Πάνα».
Γιατί οι προβληματισμοί της ταινίας ξεπερνούν κατά πολύ το «ποιος είναι το τέρας και ποιος είναι ο άνθρωπος». Για τον κάθε ήρωα της ταινίας, το Τέρας αντιπροσωπεύει και κάτι διαφορετικό. Για την Ελάιζα είναι ίσως το μοναδικό πρόσωπο με το οποίο μπορεί να επικοινωνήσει τόσο καλά, για τον παραδοσιακό κακό του Μάικλ Σάνον είναι απλά μια απειλή, για τον επιστήμονα του Μάικλ Στουλμπαργκ αποτελεί ένα θαύμα της φύσης, για όλους τους θεατές αποτελεί μια λευκή σελίδα στην οποία μπορούν να δημιουργήσουν τη δική τους εκδοχή. Ο Ντελ Τόρο, μέχρι το τέλος, αποφεύγει να συστήσει στη λεπτομέρεια τα χαρακτηριστικά του Τέρατός του, μετατρέποντάς το τελικά σε καθρέφτη όλων όσων κρύβει ο καθένας μέσα του, δημιουργώντας έναν κόσμο σκληρό και γεμάτο τέρατα, ο οποίος όμως ταυτόχρονα κρύβει και τεράστια αποθέματα αγάπης, ακόμα και στα πιο απρόσμενα μέρη.
Στο «The Shape of Water», η διαφυγή προς τη φαντασία δε χρειάζεται να διακατέχεται από έντονα χρώματα, αυτά υπάρχουν μόνο στο σινεμά. Αρκεί μια ασπρόμαυρη, μουσικοχορευτική φαντασίωση για να κάνει ζωντανό το όποιο παραμύθι.
Περισσότερο Φεστιβάλ Βενετίας:
- Sala Web 2017: Δείτε επιλεγμένες ταινίες από το Φεστιβάλ Βενετίας στο σπίτι σας!
- Βενετία 2017: Το «First Reformed» του Πολ Σρέιντερ αγαπά και το pulp και το grindhouse και το σινεμά του Μπρεσόν
- Βενετία 2017: Αποκρυπτογραφώντας το αινιγματικό σύμπαν του «Zama» της Λουκρέσια Μαρτέλ
- Βενετία 2017: Η Ανέτ Μπένινγκ έχει να πει κάτι για την απουσία γυναικών δημιουργών από τη Μόστρα
- Βενετία 2017: «Ελπιδοφόρο μήνυμα σ' ένα διχασμένο κόσμο». Αλεξάντερ Πέιν, Ματ Ντέιμον στη συνέντευξη Τύπου του «Downsizing»
- Βενετία 2017: Το «Downsizing» του Αλεξάντερ Πέιν πιστεύει στον άνθρωπο μέχρι το τέλος του κόσμου
- Βενετία 2017: «Δεν φταίμε εμείς!» - Ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα σχολιάζει τη γυναικεία απουσία από το Διαγωνιστικό Τμήμα
- Βενετία 2017: Αυτές είναι οι 20 ταινίες που περιμένουμε σαν τρελοί!
- Venice Sala Web 2017: To Φεστιβάλ Βενετίας στον υπολογιστή σου!
- Αυτές είναι οι 21 ταινίες που διεκδικούν (με αξιώσεις) τον φετινό Χρυσό Λέοντα
- To «Αρια» της Μυρσίνης Αριστείδου κάνει πρεμιέρα στο 74ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας
- Το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας αποκαλύπτει το πρόγραμμά του
- Το «Astrometal» του Ευθύμη Kosemund Σανίδη στο διαγωνιστικό ταινιών μικρού μήκους της Βενετίας
- «8η Ηπειρος»: Πρεμιέρα της νέας ταινίας του Γιώργου Ζώη στους Ορίζοντες της Βενετίας
- Η ελληνική συμπαραγωγή «The Gulf», στην Εβδομάδα Κριτικής του 79ου Φεστιβάλ Βενετίας 2017
- Αυτή είναι η κριτική επιτροπή του 74ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας
- Ο Γιώργος Ζώης στην κριτική επιτροπή «Lion of The Future» του 74ου Διεθνούς Φεστιβάλ Βενετίας
- Τιμητικός Χρυσός Λέοντας για τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και την Τζέιν Φόντα
- Το «Downsizing» του Αλεξάντερ Πέιν θα ανοίξει το 74ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας
- Η «Καταπληκτική Γυναίκα» Ανέτ Μπένινγκ πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής
