Οι λόγοι των εκάστοτε εκπροσώπων των κρατικών φορέων - με ανακουφιστική εξαίρεση την πάντοτε ευχάριστη παρουσία του Γιάννη Μπουτάρη στο διπλό ρόλο του Δημάρχου της Θεσσαλονίκης και του Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου της διοργάνωσης - αποτελούσαν πάντοτε αναγκαίο κακό όλων των τελετών έναρξης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ανθρωποι του εκάστοτε Υπουργείου Πολιτισμού ανεβαίνουν στη σκηνή, διαβάζουν ένα λόγο που τους έχει γράψει κάποιος άλλος, εξαίρουν τη σημασία του Φεστιβάλ (με τις πιθανότητες να το έχουν παρακολουθήσει έστω και μια φορά να είναι μηδενικές) και στριμώχνουν και μερικές κενές μεγαλοστομίες για το πόσο η Πολιτεία στηρίζει τον πολιτισμό και φεύγουν από τη σκηνή έχοντας πριν προκαλέσει ανία στο κοινό της τελετής έναρξης και τα τελευταία χρόνια (όπου η κρίση έχει ισοπεδώσει κάθε ανοχή προς τον πολιτικό λόγο) και συναισθήματα οργής...
Δημήτρης Εϊπίδης
Ετσι και στη χθεσινή τελετή έναρξης, μετά την μικρή παρουσίαση από την χαμηλών τόνων, κομψή Ελένη Ρουσσινού (την εξαιρετική πρωταγωνίστρια του «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά) και τη λιτή εισαγωγή του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Φεστιβάλ Δημήτρη Εϊπίδη, ο οποίος μίλησε για την προσπάθεια των ανθρώπων του να το διατηρήσουν σε υψηλό επίπεδο εν μέσω οικονομικής κρίσης και επεσήμανε πως το 80% των εξόδων του καλύπτεται από ευρωπαϊκά κονδύλια, ώστε να μην επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, το λόγο πήρε ο Υφυπουργός Αθλητισμού (;), Γιάννης Ανδριανού. Και ήταν σαφές: όχι απλά δεν είχε ιδέα τι είναι το Φεστιβάλ, αλλά άρχισε να διαβάζει κι ένα λόγο που ένιωθες να είχες ξανακούσει τουλάχιστον δεκάδες φορές μέσα στα χρόνια. Εμφατικά λόγια για το πόσο το Κράτος αγαπάει το ελληνικό σινεμά και αναζητά τρόπους για να το ενισχύσει, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνει απολύτως τίποτα.
Δείτε εδώ αποσπάσματα από την τελετή έναρξης του 54ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Και κάπου εκεί, όλα θα είχαν τελειώσει ησύχως, αν στη σκηνή δεν ανέβαινε ο Δημοσθένης Δαβέτας, συγγραφέας και ακαδημαϊκός (τον γνωρίσαμε πρώτη φορά ως υπεύθυνο για το αμφιβόλου αποτελεσματικότητας εγχείρημα της ελληνικής παρουσίας στο «Regions Capitale Capitales pour le Cinema» του φετινού Φεστιβάλ Καννών - διαβάστε περισσότερα εδώ), ο οποίος υποτίθεται ότι θα διάβαζε, με το ρόλο του συμβούλου του Αντώνη Σαμαρά, έναν χαιρετισμό του Πρωθυπουργού.
Στο άκουσμα της πρώτης μόλις φράσης του: «Εχετε τη στήριξη του Πρωθυπουργού», το αυθόρμητο γέλιο της αίθουσας ήταν αρκετό για να δώσει τον τόνο σε ό,τι θα ακολουθούσε. Για κάποιο λόγο που κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ, ο κος. Δαβέτας άρχισε να φλυαρεί μιλώντας για τον εαυτό του και τα χρόνια που δούλευε ως αρθογράφος στη «Liberation», αλλά και να παραδίδει μαθήματα περί του τι σημαίνει η λέξη «φεστιβάλ», τι είναι ο «κινηματογράφος» και άλλα άκαιρα και περιττά, κλείνοντας - σαφώς με νύξεις πολιτικού λόγου με το ανεκδιήγητο «Είναι καλό να ζητάμε, ίσως πάνω απ' όλα όμως πρέπει να ζητήσουμε από τον εαυτό μας για να μας ακούσουν οι άλλοι».
Το «Για τον Τζάρμους ήρθαμε, όχι για εσάς» που αναφώνησε ένας θεατής και οι αποδοκιμασίες κατά τη διάρκεια του λόγου του Δημοσθένη Δαβέτα είναι αρκετά για να σας μεταφέρουν την αγανάκτηση όσων βρίσκονταν στο Ολύμπιον. Εκτός του ότι όλοι πραγματικά είχε έρθει μόνο για να δουν και να ακούσουν τον Τζιμ Τζάρμους να παρουσιάζει την τελευταία του ταινία «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί», έμοιαζαν και πραγματικά προσβεβλημένοι από ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το που βρίσκονται, τι ακριβώς λένε και πόσο πολύ, σε μια εποχή σαν και αυτή που περνάει η Ελλάδα, δεν έχει κανείς ανάγκη τα κενά λόγια τους.
Το λόγο στη συνέχεια πήρε ο Γιάννης Μπουτάρης για να κηρύξει την επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ και που πραγματικά έμοιαζε αδύνατον να μην σχολιάσει ό,τι προηγήθηκε, λέγοντας με νόημα: «Πριν σας διαβάσω έναν σοβαρό χαιρετισμό, να σας πω ότι είμαι σινεμαδάκιας».
Τζιμ Τζάρμους
Ελπίζουμε, γιατί ντρεπόμαστε, η διερμηνέας στα ακουστικά που φορούσε ο Τζιμ Τζάρμους να αυτοσχεδίασε λίγο και να κάλυψε όσα συνέβησαν πριν ο Δημήτρης Εϊπίδης τον καλέσει στη σκηνή για να αποθεωθεί από το κοινό και να προλογίσει την προβολή του «Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί».
Με την πραγματική ευγένεια ενός δημιουργού που σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του κάνει την υπόθεση «ανεξάρτητο σινεμά» να μοιάζει συναρπαστική, ο Τζάρμους διέλυσε (και μόνο με την εμφάνιση του) οτιδήποτε είχε προηγηθεί στην τελετή, το έκανε να ξεχαστεί μονομιάς. Ευχαριστήσε τον Δημήτρη Εϊπίδη αποκαλώντας τον «νονό του ενδιαφέροντος σινεμά», υπήρξε συγκινητικός όταν αναφέρθηκε στον Χρήστο Κωνσταντακόπουλο της Faliro House λέγοντας πως εμφανίστηκε «σαν άγγελος» και ανέλαβε παραγωγός στην ταινία (η οποία χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ), σημείωσε γενναιόδωτα πως νιώθει περήφανος για το ελληνικό σινεμά και το νέο κύμα του που διαπρέπει διεθνώς και μετέφερε τις ευχές των συνεργατών του για την προβολή, δηλώνοντας πως ζηλεύουν που δεν βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη. Και μετά από όλα αυτά απολογήθηκε για το ότι... δεν είναι καλός στις δημόσιες ομιλίες.
Τζιμ, άστο. Ησουν υπέροχος όπως πάντα.
Διαβάστε ακόμη:
