Η κατηγορία της μουσικής και, ιδιαίτερα, η αντίστοιχη του πρωτότυπου τραγουδιού πάντα υπέφεραν στην οσκαρική κούρσα. Οι κανόνες όλο άλλαζαν (και αλλάζουν) οι πεντάδες δεν συμπληρώνονται, τα μέλη της Ακαδημίας δεν ακούν ποτέ όλα τα υποψήφια soundtracks, τα βραβεία δίνονται λίγο στα τυφλά.
Ο σημερινός πηχαίος τίτλος από τα διεθνή νέα της κινηματογραφικής αγοράς που θέλει τα οσκαρικά υποψήφια σκορ και τραγούδια να ακούγονται σε ειδικό οσκαρικό live που οργανώνει η Ακδημία, αρχικά μας μπέρδεψε. Πιστέψαμε ότι, επιτέλους, μία ειδική βραδιά θα παρουσίαζε τις υποψήφιες μουσικές για τα μέλη του θεσμού, σε μία προσπάθεια να ακουστούν (κυριολεκτικά και συμβολικά) όλοι.
Μόνο που δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται για κάτι που διευκολύνει την οσκαρική ψηφοφορία.
Μάλλον οι τηλεοπτικοί παραγωγοί σε μία προσπάθεια να μειώσουν τη διάρκεια της live αναμετάδοσης της τελετής απονομής των βραβείων Οσκαρ, βρήκαν αυτή την λύση: να πετάξουν τα τραγούδια από το πρόγραμμα, όπως ακριβώς έκαναν με τα τιμητικά βραβεία. Σε μία ξεχωριστή βραδιά, που δε θα ροκανίζει τον πολύτιμο χρόνο του οσκαρικού σόου.
Πόσο λάθος είναι αυτό; Μπορεί η Adele να ήταν λίγο παραπάνω τρακαρισμένη και η Νόρα Τζόουνς να είχε μούτρα φέτος, αλλά, κατά γενική ομολογία, η live εκτέλεση των υποψήφιων τραγουδιών είναι μία ανάσα στην τελετή που πνίγεται από ευχαριστήριους λόγους και ανόητα αστεία στα μικρόφωνα.
Από την άλλη πλευρά, η αλήθεια είναι ότι τα μουσικά σκορ δεν είχαν την ίδια τιμητική θέση. Ποτέ δεν ανέβαιναν οι συνθέτες να διευθύνουν τις ορχήστρες του σ' ένα τέταρτο αφιερωμένο στις 5 υποψήφιες μουσικές. Φέτος η Ακαδημία αυτό το διορθώνει με το οσκαρικό live κονσέρτο. Ομως δεν νομίζουμε ότι αυτή η αποκατάσταση της δικαιοσύνης ήταν το πρώτο πράγμα στο μυαλό τους.
Η συναυλία έχει προγραμματιστεί για τις 27 Φεβρουαρίου στο Royce Hal, το θέατρο του πανεπιστημίου UCLA, και δε θα μεταδοθεί τηλεοπτικά. Αυτό το τελευταίο επιβεβαιώνει τους φόβους μας: ένα μονταρισμένο 5λεπτο βίντεο θα γυριστεί εκείνο το βράδυ, για να προβληθεί στην κανονική τελετή και να μας τρέξει γρήγορα γρήγορα τους υποψήφιους κάθε κατηγορίας. Και έξω από την πόρτα.
Περισσότερος χρόνος λοιπόν για την κάθε άλλη σαχλαμάρα επί σκηνής. Οχι άλλη Adele, Ράντι Νιούμαν, Νιλ Γιανγκ, Μπρους Σπρίνγκστιν, Μπομπ Ντίλαν, Γκλεν Χάνσαρντ, T Bone Burnett, U2, Sting... Ε ναι, ποιος έχει ανάγκη για τέτοια μέσα στο ξημέρωμα; Fail.
