Buzz

Ο Κουέντιν Ταραντίνο λάτρεψε το «Joker: Τρέλα για Δύο»

of 10

Τελικά φαίνεται πως δεν έχουν όλοι μισήσει το σίκουελ του Τοντ Φίλιπς. Κι ένας από αυτούς είναι και ο Κουέντιν Ταραντίνο.

Ο Κουέντιν Ταραντίνο λάτρεψε το «Joker: Τρέλα για Δύο»

Πολλοί είναι εκείνοι που μίσησαν το «Joker: Τρέλα για Δύο».

Η ταινία δεν κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις των κριτικών, όπως έγινε με την πρώτη ταινία, αλλά και οι φανατικοί θαυμαστές της την έστειλαν εκεί όπου ζουν και βασιλεύουν οι μεγαλύτερες εισπρακτικές αποτυχίες στην ιστορία του σινεμά.

Ενας πολέμιος των υπερηρωικών ταινιών, και των ταινιών βασισμένες σε κόμικς, ο Κουέντιν Ταραντίνο, υπερασπίστηκε την ταινία λέγοντας ότι όχι μόνο του άρεσε αλλά την λάτρεψε πραγματικά, αναφέροντας μάλιστα πως η ερμηνεία του Χοακίν Φίνιξ είναι «μια από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου».

Διαβάστε ακόμα: Ο Κουέντιν Ταραντίνο αρνείται να δει το «Toy Story 4»… κι ας είναι καλό (!)

joker folie a deux

«Μου άρεσε πολύ, πραγματικά πολυ. Πίστευα ότι θα ήταν μια διανοητική άσκηση που τελικά δεν θα λειτουργούσε σαν ταινία, αλλά ότι θα την εκτιμούσα γι' αυτό που είναι. Και είμαι αρκετά μηδενιστής για να απολαύσω μια ταινία που δεν λειτουργεί καθόλου ως ταινία. Αυτό είναι σαν ένα μεγάλο, τεράστιο χάος σε κάποιο βαθμό. Και δεν το βρήκα πνευματική άσκηση. Πραγματικά με έπιασε. Μου άρεσαν πολύ οι μουσικές σεκάνς. Με έπιασαν πραγματικά. Νόμιζα ότι όσο πιο μπανάλ ήταν τα τραγούδια, τόσο καλύτερα ήταν», είπε ο Ταραντίνο μιλώντας στο The Bret Easton Ellis Podcast.

Οσο για τις επιρροές που παρατήρησε στο «Joker: Τρέλα για Δύο», ο Ταραντίνο επεσήμανε ότι η ταινία έμοιαζε πολύ με το «Γεννημένοι Δολοφόνοι» του Ολιβερ Στόουν - ταινία στην οποία ο ίδιος συνυπογράφει το σενάριο.

«Όσο και αν η πρώτη ταινία χρωστούσε πολλά στον "Ταξιτζή", αυτό φαίνεται να χρωστά αρκετά στους "Γεννημένους Δολοφόνους", που έγραψα. Αυτοί είναι οι “Γεννημένοι Δολοφόνοι” που θα ονειρευόμουν να δω, ως ο τύπος που δημιούργησε τον Μίκι και την Μάλορι. Μου άρεσε αυτό που έκαναν με αυτό. Μου άρεσε η κατεύθυνση που πήρε. Εννοώ ότι όλη η ταινία ήταν το ντελιριακό όνειρο του Μίκι Νοξ».