Το Manaki Brothers International Cinematographers' Film Festival είναι ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα διεθνή φεστιβάλ αφιερωμένα στην τέχνη των κινηματογραφιστών.
Το Φεστιβάλ, αφιερωμένο στους πρωτοπόρους του βαλκανικού σινεμά Αδερφούς Μανάκι, διεξάγεται κάθε χρόνο στη Μπίτολα της Βόρειας Μακεδόνιας. Στο πλαίσιο του, βραβεύονται ετησίως τρεις διευθυντές φωτογραφίας που αποσπούν τα τρία μεγάλα βραβεία του Φεστιβάλ (τη Χρυσή, Αργυρή και Χάλκινη Κάμερα), αλλά ταυτόχρονα τιιμώνται με βραβεία καριέρας και βετεράνοι της τέχνης της διεύθυνσης φωτογραφίας.
Στο φετινό, 46ο Φεστιβάλ με την Αργυρή Κάμερα διακρίθηκε η Ελληνίδα πρωτοπόρα διευθύντρια φωτογραφίας Ολυμπία Μυτιληναίου για την ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά «Quiet Life». Από τις πρώτες γυναίκες διευθύντριες φωτογραφίας στην Ελλάδα, σε χρόνια που αυτό ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από δεδομένο, η Ολυμπία Μυτιληναίου κατάφερε να επικρατήσει, αλλά και να υπογράψει ταινίες μεγάλου μήκους με διεθνή παρουσία («Στρέλλα» και «Dodo» του Πάνου Χ. Κούτρα, «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά κ.ά), αλλά και ταινίες μικρού μήκους νέων δημιουργών που ταξίδεψαν και διακρίθηκαν στον κόσμο.
Παραλαμβάνοντας το βραβείο Silver Camera 300
Στο «Quiet Life» του Αλέξανδρου Αβρανά, δεύτερη συνεργασία μετά το «Miss Violence», η Ολυμπία Μυτιληναίου φωτίζει την ιστορία ενός ζευγαριού Ρώσων, μαζί με τις δύο κόρες τους, που επιχειρούν να αποκτήσουν άσυλο στη Σουηδία, αλλά μετά από την άρνηση της σουηδικής κυβέρνησης η μικρότερη κόρη της οικογένειας πέφτει σε μια κατατονική κατάσταση που οδηγεί την οικογένεια σε μια γραφειοκρατική, καφκική αλληλουχία γεγονότων.
Με την ομάδα της, στα γυρίσματα του «Quiet Life»
Γυρισμένο σε Εσθονία, Σουηδία και Φινλανδία, το γύρισμα σε χώρες χωρίς ήλιο του «Quiet LIfe» έγινε η μεγάλη πρόκληση και το καθοριστικό στοιχείο για τις επιλογές της Ολυμπίας Μυτιληναίου στη φωτογραφία της ταινίας:
«Κατάγομαι από μία από τις πιο ηλιόλουστες χώρες της Ευρώπης. Στην Ελλάδα, ο ήλιος λάμπει σχεδόν κάθε μέρα, ακόμα και τον χειμώνα, και αποτελεί μέρος της ζωής μας από την παιδική ηλικία. Οταν ο Αλέξανδρος μου πρότεινε να κάνω αυτήν την ταινία, μέσα σε αυτό το σκανδιναβικό πλαίσιο, αναρωτήθηκα αμέσως πώς θα αντιμετώπιζα αυτήν τη σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία του άμεσου ηλιακού φωτός - ή, τουλάχιστον, την ύπαρξη αυτού του απαλού βόρειου φωτός. Ο άλλος παράγοντας που έπρεπε να λάβω υπόψη μου ήταν η σχεδόν συνεχής παρουσία των δύο νεαρών μας ηθοποιών στα πλάνα. Οπως είναι γνωστό, τα γυρίσματα με παιδιά επιβάλλουν αρκετούς περιορισμούς στο σετ, γι’ αυτό όλες οι νυχτερινές σκηνές μαζί τους έπρεπε να γυριστούν κατά τη διάρκεια της ημέρας, απομονώνοντας πλήρως το σκηνικό του διαμερίσματος από τον εξωτερικό χώρο - επίσης έπρεπε να υπάρχει ανοιχτός χώρος για τις κινήσεις της κάμερας. Πιστεύω πως λειτουργεί, ακόμη κι αν είναι αναπόφευκτα λιγότερο ρεαλιστικό από το να γυρίζαμε σε πραγματικές εξωτερικές νυχτερινές τοποθεσίες μέσα στην πόλη. Ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε σε φυσικούς χώρους, με εξαίρεση τις σκηνές που διαδραματίζονται στα γραφεία μετανάστευσης, οι οποίες αναπαραστάθηκαν σε στούντιο στο Ταλίν.»
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για τις επιλογές της Ολυμπίας Μυτιληναίου στο «Quiet Life» στο άρθρο της Ενωσης Γάλλων Διευθυντών Φωτογραφίας.
