Για χρόνια όλοι πίστευαν πως ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ έτρεφε τα ίδια αισθήματα απέναντι στις ταινίες, όπως αυτά του ήρωα του, Χόλντεν Κόλφιλντ στον «Φύλακα στη Σίκαλη», που δήλωνε χαρακτηριστικά: «Αν υπάρχει ένα πράγμα που μισώ, αυτό είναι οι ταινίες. Μην μου τις ξαναναφέρετε ποτέ.»
Μια σειρά όμως επιστολών που ανακάλυψε στη μεγάλη έρευνα που έκανε για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ «Salinger» ο Σέιν Σαλέρνο αποδεικνύει πως ο Σάλιντζερ όχι μόνο δεν μισούσε το σινεμά, αλλά είχε προσπαθήσει πολλές φορές να φανεί διαλλακτικός σε μια επικείμενη κινηματογραφική μεταφορά του «Φύλακα στη Σίκαλη» που ωστόσο δεν ευοδώθηκε ποτέ.
Οπως αποκάλυψε το Variety, έχοντας στην κατοχή του ανέκδοτες επιστολές του Σάλιντζερ, ο μυστηριώδης συγγραφέας έτρεφε ανάμεικτα αισθήματα για το Χόλιγουντ και τις ταινίες γενικά:
«Δεν είναι αλήθεια ότι μισώ ή δεν μου αρέσουν όλες οι ταινίες και είναι πάντα περισσότερο από απογοητευτικό, για να μην πω ενοχλητικό, να ακούω ότι αυτά είναι τα αισθήματά μου. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν παραδόξως ορισμένα είδη ταινιών και επιπλέον έχω έναν προτζέκτορα 16mm και μερικές παλιές κόπιες ταινιών. Αυτό που θα ήταν νομίζω ακριβές είναι ότι δεν έχω κανένα επαγγελματικό ενδιαφέρον τόσο απέναντι στις ταινίες όσο και στα θεατρικά έργα. Θα ένιωθα πολύ διαφορετικά αν ήμουν ηθοποιός ή παραγωγός, αλλά δεν είμαι. Η μόνη αίθουσα για την οποία θέλω να γράφω είναι αυτή η αξιοθαύμαστη μικρή μέσα στο μυαλό του κάθε αναγνώστη ξεχωριστά.»
Αυτά αναφέρει η επιστολή του Σάλινγκερ προς τον Δανό σκηνοθέτη Χένινγκ Κάρλσεν που επιθυμούσε να μεταφέρει στο σινεμά τον «Φύλακα στη Σίκαλη» και η οποία ξεκαθαρίζει τη σχέση του συγγραφέα με το σινεμά.
«O μύθος ότι ο Σάλιντζερ μισούσε το Χόλιγουντ και τις ταινίες δεν είναι αληθινός. Αγαπούσε τις ταινίες. Η αγαπημένη του ταινία ήταν το "Lost Horizon" του Φρανκ Κάπρα.», δηλώνει ο Σέιν Σαλέρνο, σκηνοθέτης του «Salinger» και συνσυγγραφέας του «The Private War of J. D. Salinger», του βιβλίου που κλείνει μέσα του τα αποτελέσματα μιας έρευνας που έφερε στην επιφάνεια ακόμη και ανέκδοτα γραπτά του συγγραφέα.
Η σχέση αγάπης - μίσους του Σάλιντζερ με το Χόλιγουντ ξεκίνησε το 1949, όταν ο τότε ανεξάρτητος παραγωγός Σάμιουελ Γκόλντγουιν διασκεύασε το διήγημά του «Uncle Wiggily in Connecticut» στο «My Foolish Heart», αφήνοντας έξω όλες τις ιδέες του συγγραφέα. Το αποτέλεσμα ήταν πως, όταν το 1951 κυκλοφόρησε ο «Φύλακας στη Σίκαλη», ο Σάλιντζερ δεν γοητεύτηκε από καμία πρόταση (ακόμη και από αυτή του Μπίλι Γουάιλντερ ή του Τζέρι Λίουις), αρνούμενος να δει το βιβλίο του να «κόβεται» κατά την επιθυμία των ανθρώπων του σινεμά.
Ο Σαλέρνο, όμως, αποκαλύπτει πως ο Σάλιντζερ ξανασυζήτησε μέσα στα χρόνια διασκευή των βιβλίων και των διηγημάτων του, όπως τη μεταφορά στο σινεμά του «For Esme — With Love and Squalor» από τον τηλεοπτικό παραγωγό Πίτερ Τιουκσμπερι. Ο Σάλιντζερ ζήτησε από τον Τιούκσμπερι να έχει την τελική έγκριση του σεναρίου, με αποτέλεσμα να επιστρέφει οποιοδήποτε draft του έστελναν βάζοντας πάλι μέσα όλα όσα είχαν αφαιρεθεί από το κείμενό του.
Οταν ο Κάρλσεν απάντησε στην παραπάνω επιστολή του Σάλιντζερ, επιμένοντας πως ο συγγραφέας έπρεπε να του δώσει τα δικαιώματα για τον «Φύλακα στη Σίκαλη», ο Σάλιντζερ ήταν πλέον σαφής: «Φοβάμαι πως το μόνο που μπορω να σου πω είναι πως η απόφασή μου να μην διαθέσω κανένα έργο μου για το σινεμά και το θέατρο είναι οριστική.»
Διαβάστε ακόμη:
