Φεστιβάλ / Βραβεία

Κάρλοβι Βάρι 2014: To «Low Down» του Τζεφ Πράις δεν είναι μια «τζαζ» βιογραφία

of 10

Ερχόμενο με δίκαιο βραβείο φωτογραφίας από το Σάντανς, το «Low Down» του Τζεφ Πράις διαγωνίζεται στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι.

Κάρλοβι Βάρι 2014: To «Low Down» του Τζεφ Πράις δεν είναι μια «τζαζ» βιογραφία

Οσο κι αν διαφημίστηκε γι' αυτό, το «Low Down» δεν είναι μια βιογραφία του Τζον Αλμπανι, ενός υποτιμημένου πιανίστα της τζαζ - και ενός από τους λίγους λευκούς που έπαιξαν bepop με τον Τσάρλι Πάρκερ και συνεργάστηκαν με τον Μάιλς Ντέιβις - που στη διάρκεια της δεκαετίας του '60 και του '70 πάλεψε με τον εθισμό του στην ηρωίνη και έχασε τη ζωή του το 1988 σε ηλικία 63 ετών.

Το φιλμ του Τζεφ Πράις που βραβεύθηκε στο Φεστιβάλ του Σάντανς για την υπέροχη 16mm φωτογραφία του Κρίστοφερ Μπλοβέλτ, είναι περισσότερο η ιστορία μιας βίαιης ενηλικίωσης, αφού όλα όσα συμβαίνουν στην παραληρηματική ζωή του Τζο Αλμπανι είναι ιδωμένα μέσα από το βλέμμα της 14χρονης κόρης του, Εϊμι - Τζο, που μεγαλώνει μαζί του, μάρτυρας μιας ζωής που ισορροπεί με ρίσκο ελεύθερης πτώσης ανάμεσα στο χαμένο ταλέντο, τον εθισμό, την αυτοκαταστροφή και τον δρόμο προς την κόλαση που είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.

2

O Τζεφ Πράις, πρώην σκηνοθέτης βίντεοκλιπ και διευθυντής φωτογραφίας, μόνιμος συνεργάτης του Μπρους Γουέμπερ με διασημότερη δουλειά του αυτή στο υποψήφιο για Οσκαρ «Let's Get Lost» για τον Τσετ Μπέικερ, χωροθετεί με αξιώσεις τη Δυτική Ακτή της δεκαετίας του '70 με επίκεντρο τη σχέση ανάμεσα στον Αλμπανι και την ανήλικη κόρη του, καθώς γύρω τους περιστρέφονται μια αλκοολική μητέρα, μια γιαγιά έτοιμη να συνδράμει κάθε φορά που η εγγονή της θα μείνει μόνη της και ένα μάτσο χαρακτήρες, βγαλμένοι από ένα αναχρονιστικό μπιτ μυθιστόρημα.

Η Εϊμι-Τζο λατρεύει τον πατέρα της, είναι η μεγαλύτερη θαυμάστρια της μουσικής του και το μόνο που θέλει είναι να είναι μόνοι τους, ευτυχισμένοι με τα λίγα χρήματα που διαθέτουν και την περίσσια αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Μόνο που ο Τζον, όσο και να προσπαθεί, κάνει πάντα το λάθος βήμα, τη λάθος κίνηση, τη λάθος στροφή στην λες «χαμένη από χέρι» ζωή του. Ο εθισμός του στα ναρκωτικά και η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζει την καριέρα του, τον οδηγεί συνεχώς σε συλλήψεις, μπλεξίματα και σε μια ασταθή οικογενειακή ζωή. Η αγαπημένη του μουσική μπορεί να είναι η τζαζ, αλλά η ζωή του(ς) χορεύει μάλλον σε μονοπάτια σκληρού rock 'n' roll, όπου όλα είναι αβέβαια και η σκόνη στη βελόνα του πικ-απ αργά η γρήγορα θα κάνει το δίσκο να σταματήσει πριν ολοκληρωθεί το τραγούδι.

2

Τι κρίμα που η πολλά υποσχόμενη αφετηρία ενός δράματος από τον Πράις εξαντλείται νωρίς και η ιστορία του Αλμπανι μοιάζει να μην έχει κορύφωση, καθώς η Εϊμι-Τζο μεγαλώνει, επιμένει, επιβιώνει σε ένα επαναλαμβανόμενο τοπίο από αναποδιές και κακοτυχίες που θα οδηγήσουν στην προδιαγεγραμμένη ενηλικίωσή της.

Υπέρμετρα γοητευμένος από την εποχή που περιγράφει και από την ομάδα των υπέροχων ηθοποιών του (ο Τζον Χοκς ως Αλμπανι, σε ένα ρόλο που αρχικά θα έπαιζε ο Μαρκ Ράφαλο, η συγκλονιστική Ελ Φάνινγκ, η σαρωτική και εδώ τραγικά χαμηλότονη Γκλεν Κλόουζ, η Λένα Χέντι και ο Πίτερ Ντίκλατζ του «Game of Thrones» σε κόντρα ρόλους και ο Flea των Red Hot Chilli Peppers σε έναν ακόμη απαιτητικό ρόλο στην μικρή αλλά αξιοπρόσεκτη κινηματογραφική καριέρα), ο Πράις αδυνατεί να αφηγηθεί μια αυθεντικά «τζαζ» βιογραφία, ξεχνώντας τις νότες του δράματος ακριβώς τη στιγμή που θα χρειαζόταν να αυτοσχεδιάσει, στέλνοντας την ιστορία του σε ένα καταιγιστικό κρεσέντο μελαγχολίας και ουμανισμού.

Παραδίδοντας τελικά ακόμη ένα αμερικάνικό ανεξάρτητο φιλμ σαν όλα τα άλλα (και σαν αυτά που κατά κόρον γεμίζουν το πρόγραμμα του Φεστιβάλ του Σάντανς), καθαρό στις προθέσεις του, αδύναμο στην εκτέλεσή του. Ειρωνικά εδώ σε απόλυτη ταύτιση με τον τίτλο του.

Το Flix βρίσκεται στο 49ο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι και θα σας μεταφέρει καθημερινά όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις σκοτεινές αίθουσες.

Περισσότερο Κάρλοβι Βάρι 2014: