Μονοπωλώντας σχεδόν το ενδιαφέρον των δημοσιογράφων περισσότερες από μία φορές απευθύνθηκε στους δημοσιογράφους λέγοντας «θα μου έδινε μεγάλη ικανοποίηση αν εσείς, κυρίες και κύριοι, είχατε κάποιες ερωτήσεις και για τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μου. Οχι μόνο έχουν ενδιαφέροντα πράγματα να πουν, αλλά θα μπορέσω να πάρω και μια ανάσα».
Μόνο και μόνο για να πάρει ξανά τον λόγο με την πρώτη ευκαιρία ακόμη κι αν η ερώτηση δεν απευθυνόταν σε εκείνον.
Διασκεδαστικός κι όπως πάντα ευφυής, πρόθυμος να πει τα πράγματα με το όνομά τους ρωτήθηκε φυσικά και για την σχέση του με τους ηθοποιούς του κι αν είχε ένα στοιχείο υποταγής μόνο και μόνο για να απαντήσει «φυσικά, εγώ εξουσίαζα διαρκώς τους ηθοποιούς μου, τους έριχνα και κανένα χαστούκι που και που και κανείς δεν παραπονέθηκε!».
Κι όπως είπε ο Ματιέ Αμαλρίκ, η εμπειρία ήταν απολαυστική!
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Venus in Fur».
Ανάμεσα σε άλλα, ρωτήθηκε και απάντησε για τα παρακάτω:
Για τις αυτοαναφορές στην ταινία του
Δεν το έκανα επίτηδες, αλλά το συνειδητοποίησα στη διάρκεια του γυρίσματος: αυτή εδώ η ταινία έχει πολλές αναφορές σε άλλες ταινίες μου. Το βρίσκω πολύ διασκεδαστικό.
Υπάρχουν εκεί έξω σενάρια σα μια «Chinatown» που περιμένουν να γίνουν ταινίες;
Ολο και κάτι υπάρχει κάπου στο σύμπαν, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ποτέ θα βρεθεί στο δρόμο μου. Αλλά υπάρχουν άλλα σενάρια, εφάμιλλα. Εφάμιλλα. Ακούς, Ντέιβιντ; (στον Ντέιβιντ Αϊβς που παρευρίσκεται στη συνέντευξη Τύπου).
Γιατί αποφασίσατε να επιλέξετε αυτό το έργο για τη νέα σας ταινία;
Αυτό που με προσέλκυσε ιδιαίτερα στην ιστορία είναι η πλευρά του σεξισμού και η σάτιρα πάνω στο θέμα. Ως ήρωας ο Τομά έχει ένα «μάτσο» ανδρισμό που σταδιακά γίνεται κουρέλι κι αυτό ήταν το απολαυστικό κομμάτι. Οσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά ότι εγώ δε μοιάζω καθόλου με τον Τομά σ’ αυτή την παράμετρο.
Πώς εκμεταλλεύτηκε σκηνοθετικά ο Πολάνσκι το χώρο του θεάτρου;
Μου έδωσαν αυτό το σενάριο πέρσι, εδώ, στο Φεστιβάλ, που είχα έρθει για την ειδική προβολή της «Τες», το διάβασα και το βρήκα ξεκαρδιστικό. Μου έκανε εντύπωση ότι εκτυλισσόταν σ’ έναν από τους χώρους, στη Νέα Υόρκη, όπου γίνονται οι οντισιόν. Κι αμέσως σκέφτηκα, αν το διασκευάσω θα πρέπει να το τοποθετήσω μέσα σ’ ένα θέατρο, γιατί στη Γαλλία και γενικά στην Ευρώπη εκεί γίνονται οι οντισιόν. Μια και μεγάλωσα μέσα στο θέατρο, στα 14 μου ήμουν πρωταγωνιστής σε μια παράσταση στην Πολωνία, έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το άδειο θέατρο. Κι έτσι κατασκευάσαμε αυτό το σκηνικό, δεν είναι πραγματικό θέατρο. Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να κινούμαστε άνετα μέσα στο χώρο και ο θεατής να μη νιώθει κλειστοφοβικά. Κατά τη δική μου γνώμη θα ήταν τρομερά βαρετό, δε θα μπορούσε καν να διασκευαστεί το έργο, αν ακολουθούσαμε την αρχική ιδέα του δωματίου για τις οντισιόν.
Γιατί ο Ματιέ Αμαλρίκ μοιάζει τόσο στον Ρομάν Πολάνσκι στην ταινία;
Ματιέ Αμαλρίκ: Το βράδυ θα έρθει η μητέρα μου στην προβολή και χωρίς αμφιβολία θα μου το εξηγήσει. Θα μου πει τι συνέβη ακριβώς. Η γιαγιά μου ήταν Πολωνή Εβραία από την Κρακοβία, ίσως γι’ αυτό!
Πώς φάνηκε στον Πολάνσκι να δουλεύει με μόνο δύο ηθοποιούς:
Ηταν όνειρό μου να κάνω μια μέρα μια ταινία με μόνο δύο ηθοποιούς. Η πρώτη μου ταινία ήταν το «Μαχαίρι στο Νερό», με τρεις ήρωες πάνω σε μια βάρκα. Κι από τότε σκεφτόμουν ότι οι δύο θα ήταν αληθινή πρόσκληση. Ξέρετε, προέρχομαι από κινηματογραφική σχολή και οι φοιτητές αγαπούν τις προκλήσεις, προσπαθούν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον. Κι αυτό εμένα μάλλον μου έμεινε. Τώρα προέκυψε το υλικό που μου επέτρεψε να κάνω αυτό το πείραμα και δε διαπίστωσα καμία δυσκολία, κύλησε πολύ ομαλά.
Η αγαπημένη στιγμή στην ταινία:
Ρομάν Πολάνσκι: Για μένα είναι η σκηνή όπου ο Ματιέ συνειδητοποιεί ότι η γυναίκα που έχει μπροστά του δεν είναι καμιά ηλίθια, ότι πραγματικά είναι πολύ καλή ηθοποιός, την κοιτάζει και τη βλέπει να αλλάζει, να γίνεται η ηρωίδα που εκείνος έγραψε.
Εμανουέλ Σενιέ: Εμένα μου άρεσαν τα πάντα, πέρασα πολύ καλά στο γύρισμα. Δε συμβαίνει συχνά να υποδύομαι ένα ρόλο σε κωμωδία και το διασκέδασα. Η δουλειά ήταν σκληρή, αλλά πολύ ευχάριστη.
Ματιέ Αμαλρίκ: Εκείνο που μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν ότι συνεχώς εξαφανίζονται τα όρια ανάμεσα στους δύο ήρωες. Ημαστε δύο άνθρωποι, αλλά στην ουσία τέσσερις χαρακτήρες. Εχεις τη Βάντα – ηθοποιό και τη Βάντα – ηρωίδα και συχνά δεν ξέρεις ποια βλέπεις. Κι ο Τομά εύκολα αλλάζει από συγγραφέας σε πρωταγωνιστής της παράστασης. Αυτό όλο ήταν απολαυστικό.
Βλέπει ο Ρομάν Πολάνσκι αλλαγές στο ερωτικό παιχνίδι σε σχέση με τα νεανικά του χρόνια;
Φυσικά. Σήμερα το να προσφέρεις λουλούδια σε μια γυναίκα είναι απρεπές. Αυτή η προσπάθεια του να ισοπεδωθούν τα δύο φύλα είναι ηλίθια. Θα γίνω Μαρξιστής και θα πω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της προόδου στην ιατρική. Το χάπι άλλαξε πάρα πολύ τη θέση της γυναίκας στην εποχή μας. Την «ανδροποίησε». Ο ρομαντισμός χάνεται από τη ζωή μας κι αυτό είναι πραγματικά κρίμα.
Οι προκλήσεις και τα πλεονεκτήματα μιας διασκευής:
Ρομάν Πολάνσκι: Η πρόκληση είναι, φυσικά, να μην κάνεις το θεατή να βαρεθεί. Οταν το ζητούμενο είναι να έχεις, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, το θεατή στην άκρη της καρέκλας του, είναι δύσκολο να το καταφέρεις με δυο πρόσωπα κι ένα χώρο. Η πηγή δεν έχει για μας κανένα ενδιαφέρον, το τελικό αποτέλεσμα είναι που μετράει. Είναι δευτερεύουσας σημασίας αν εσείς ξέρετε ότι η ταινία προέρχεται από ένα βιβλίο ή ένα θεατρικό ή είναι πρωτότυπο υλικό. Τίποτα δεν έχει σημασία όταν βρεθείς στο γύρισμα, μπροστά στην κάμερα.
Ματιέ Αμαλρίκ: Διάβασα πρώτα το σενάριο που μου έστειλε ο Ρομάν, μετά το θεατρικό του Ντέιβιντ Αϊβς στα αγγλικά και τέλος το βιβλίο του Μαζόχ. Είναι όπως και στην ταινία, παύεις να καταλαβαίνεις τι είναι αληθινό και τι όχι. Υπάρχουν επίπεδα πραγματικότητας και μπορείς να πηγαίνεις όλο και πιο βαθειά – αγόρασα ακόμα κι ένα βιβλίο που έγραψε η ίδια η σύζυγος του Μαζόχ και το έκανα δώρο στην Εμανουέλ.
Αλεξάντρ Ντεσπλά Ξέρω ότι θ’ ακουστεί παράξενο, αλλά δεν είναι δύσκολο να δουλεύεις με τον Ρομάν. Είναι μια δέσμευση και είναι άψογη. (Ο Πολάνσκι παρεμβαίνει, «χαλάς τη φήμη μου»). Οι απαιτήσεις είναι σ’ ένα πολύ υψηλό επίπεδο, πριν τον γνωρίζεις πιέζεις τον εαυτό σου να είναι στα πιο έξυπνά του, αλλά στην πορεία διασκεδάσαμε πολύ μεταξύ μας, νομίζω το καταλαβαίνετε κι από τον τρόπο με τον οποίο απαντάμε στις ερωτήσεις μας: είχε τρομερή πλάκα η συνεργασία μας. Ο Ρομάν έχει την εξυπνάδα ν’ αφήνει στους συνεργάτες του ανοιχτό ένα ευρύ πεδίο δημιουργικότητας και από αυτό βγαίνει κερδισμένος. Είναι σπάνιο αυτό, πολλοί σκηνοθέτες το φοβούνται, εκείνος καθόλου.
Η Εμανουέλ Σενιέ υποδύθηκε τη Θεά της Εκδίκησης;
Μπορείς να το δεις κι έτσι αλλά η δική μου προσέγγιση ήταν διαφορετική. Κοιτάζει τον Ρομάν Πολάνσκι, εκείνος την προτρέπει: «απάντα, θα νομίζουν ότι είσαι χαζή ξανθιά! Συνέδεσα το ρόλο μου με τη θέση όλων των ηθοποιών που περνούν από οντισιόν. Εχουμε ένα υπέροχο επάγγελμα που μπορεί όμως να είναι και πολύ ταπεινωτικό. Οπότε μπορεί κι εγώ να παίρνω την εκδίκησή μου, εκ μέρους όλων των γυναικών ηθοποιών του κόσμου.
Πως ο συγγραφέας του θεατρικού, είχε την ιδέα να μπλέξει στο έργο την «Αφροδίτη με τις Γούνες» και τις «Βάκχες»;
Ντέιβιντ Αϊβις: Δεν ήξερα ότι έχει καμιά σχέση με τις Βάκχες όταν έγραψα το θεατρικό. Δεν ήξερα που θα καταλήξει όταν το ξεκινούσα κι έτσι ήταν και για μένα μια έκπληξη το που κατέληξη όσο ήταν και για τους θεατές. Ξεκίνησα με δυο ηθοποιούς και μέσα από την σχέση προέκυψαν οι Βάκχες. Οσο για το αν το θεατρικό μου είναι σεξιστικό, θα αφήσω εσάς να το αποφασίσετε, αλλά πάντα υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Σε μια από τις πρώτες παραστάσεις στην Νέα Υόρκη, ανάμεσα στο κοινό υπήρχε μια γυναίκα που σχεδόν κάθε τρία λεπτά, φώναζε «yesss!» κατά κάποιο τρόπο δικαιωμένη. Και μπορώ να σας πω ότι δεν την είχαμε πληρώσει για το κάνει.
Γιατί γύρισε το φιλμ στα Γαλλικά;
Γιατί δεν είχα κάνει ποτέ μια ταινία στα γαλλικά. Κι αποφάσισα να το κάνω τώρα!
Πως κατόρθωσε να βγάλει μια τόσο καλή ερμηνεία από την Εμανουέλ Σενιέ; Πως ήξερε ότι θα είναι τόσο καλή στο ρόλο;
Οταν διάβασα το έργο σκέφτηκα ότι θα ήταν ένας ιδανικός ρόλος για την Εμανουέλ, θα απελευθέρωνε όλο το ταλέντο της. Αλλά για να παίξει τον ρόλο όπως θα ήθελα θα έπρεπε να γυρίσουμε την ταινία στα γαλλικά, σε ένα γαλλικό θέατρο κτλ. Οταν την είδα να παίζει εξεπλάγην αλλά περίμενα να εκπλαγώ. Η Εμανουέλ δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη όταν της έδωσα να διαβάσει το έργο στα αγγλικά και η αλήθεια είναι ότι την πίεσα, της είπα ότι θα πρέπει να ενδιαφερθείς.
Εμανουέλ Σενιέ: Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν, γιατί ήταν θεατρικό έργο, αλλά όταν διάβασα το σενάριο, η αντίδρασή μου ήταν διαφορετική. Συνέβη μια μεταμόρφωση στο υλικό.
Τι σημαίνουν τα βραβεία, ο διαγωνισμός των ταινιών σε ένα φεστιβάλ και ειδικότερα τι σημαίνουν για τον Πολάνσκι οι Κάννες;
Είναι δύσκολο να δώσω μια συνολική απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις. Είναι σαν κβαντική φυσική. Αλλά σ΄ ότι άφορα στις Κάννες, έρχομαι εδώ απ όταν σπούδαζα σινεμά και φυσικά διασκέδαζα περισσότερο όταν δεν με ήξεραν γιατί μπορούσα να περπατήσω στους δρόμους δίχως να με σταματούν σε κάθε βήμα για να με φωτογραφίσουν, ακριβώς όπως θα κάνετε κι εσείς σε λίγο, μόλις τελειώσει αυτή η συνέντευξη. Αλλά κάθε νεαρός σκηνοθέτης που θέλει να κάνει σινεμά, είναι σαν έρχεται στη Μέκκα. Και το να κερδίζεις ένα βραβείο είναι πάντα συναρπαστικό όχι μόνο στις Κάννες αλλά οπουδήποτε. Η πρώτη μου εμπειρία στο διαγωνιστικό με τον «Ενοικο», ήταν μάλλον καταστροφική. Μπορεί η ταινία να έγινε cult στη συνέχεια, αλλά τότε μας είχαν σχεδόν γελοιοποιήσει. Ετσι όταν παρουσίασα τον «Πιανίστα» στο διαγωνιστικό, έφυγα αμέσως μετά και πήγα στο Παρίσι. Και την μέρα των βραβείων ο Αλέν Σαρντ μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι έπρεπε να γυρίσω. Αλλά δεν ήξερα τι βραβείο θα μου δώσουν; Το βραβείο σκηνοθεσίας; Είχα φτάσει σε μια ηλικία που δεν χρειαζόμουν ένα βραβείο για να βεβαιωθώ ότι ξέρω να σκηνοθετώ. Ετσι χρειάστηκε πολύ προσπάθεια για να με πείσουν και χρειάστηκε να μου πουν ότι είχα κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα για να επιστρέψω στο φεστιβάλ. Ηταν μια σπουδαία στιγμή, τόσο σπουδαία όσο το να βλέπω τον Χάρισον Φορντ να μου δίνει ένα Οσκαρ. Τι να σας πω; Θα μπορούσαν να πω ότι χέστηκα για τα βραβεία, αλλά θα ήταν υποκριτικό. Κι αφού υπάρχει ένα διαγωνιστικό, οφείλεις να συμμετέχεις όταν σου το ζητάνε. Ακόμη κι αν δεν πάρω τίποτα δεν πειράζει. Εχω άλλωστε πάρει ένα ήδη.
Μάθετε τα πάντα για το 66ο Φεστιβάλ Καννών, στο ειδικό τμήμα του Flix.gr που ανανεώνεται συνεχώς.
