Δέκα ταινίες, εννέα μεγάλου και μια μικρού μήκους, διαγωνίστηκαν φέτος στο 7ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, υπό τον γενικό τίτλο «Αφηγηματικά + Οχι», με νέες συναρπαστικές φωνές από το παγκόσμιο σινεμά που δοκίμασαν τα όρια του κινηματογράφου όπως τον ξέρουμε, ισορροπώντας επιδέξια ανάμεσα στον πειραματισμό και την καινοτομία.
Ανάμεσά τους ταινίες από τις ΗΠΑ, την Πορτογαλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Κίνα και τη Μ. Βρετανία που έφτασαν στην Αθήνα μετά από μια επιτυχημένη καριέρα στα Φεστιβαλ του κόσμου και επιλέχθηκαν σύμφωνα με την υπεύθυνη προγραμματισμού του τμήματος, Νίνα Βελιγράδη, «μέσα από ένα ανθρωπολογικό πρίσμα, εστιάζοντας πάντα στον Ανθρωπο, είτε σε "κοντινό πλάνο" (οικογένεια, σχέσεις) είτε σε "γενικό' (δημόσιοι χώροι, χώροι εργασίας).»
Η κριτική επιτροπή του 7ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας με πρόεδρο την Νικόλ Μπρενέζ (πανεπιστημιακό και θεωρητικό του κινηματογράφου) και μέλη τους Στέλλα Θεοδωράκη (σκηνοθέτρια), Δημήτρη Θεοδωρόπουλο (διευθυντή φωτογραφίας), Χρήστο Μήτση (κριτικό κινηματογράφου) και Πέννυ Παναγιωτοπούλου (σκηνοθέτρια), απένειμε τα παρακάτω βραβεία αφού πρώτα ευχαρίστησε το Φεστιβάλ για την ευστροφία του και τη διορατικότητά του, δηλώνοντας τα εξής: Οι επιλογές της ομάδας του φεστιβάλ, με την επίβλεψη της Μαρίας Κομνηνού, επιδεικνύουν μια βαθιά γνώση και ανάλυση του καινοτόμου ρόλου του κινηματογράφου και της τέχνης, σε μια ιστορική περίοδο κρίσης. Πάντοτε ένα βραβείο αντικατοπτρίζει μια πλούσια επιλογή ταινιών, το δικό μας έρχεται να επιβεβαιώσει τις εξαιρετικές επιλογές της Νίνας Βελιγράδη, η οποία και επιμελήθηκε το διαγωνιστικό πρόγραμμα "Αφηγηματικά + Οχι". Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την υψηλή ποιότητα, τη διαφορετικότητα και την ποικιλία των διαγωνιζόμενων ταινιών, αποφασίσαμε να δώσουμε 3 μνείες και ένα βραβείο.»
Μνεία στην ταινία «You Make Me Feel So Young» του Ζακ Ουάιντραουμπ, για την κομψότητα, τη λεπτότητα και τη γνώση χειρισμού του κινηματογραφικού μέσου από ένα νέο, πολλά υποσχόμενο σκηνοθέτη.
To «You Make me Feel So Young», τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Αμερικάνου Ζακ Ουάιντραουμπ αφηγείται την ιστορία της 20χρονης Τζαστίν, η οποία ακολουθεί τον φίλο της Ζακ σε μια νέα πόλη, όπου εκείνος έχει βρει δουλειά ως προγραμματιστής σ’ έναν κινηματογράφο τέχνης. Αλλά αυτή η αλλαγή σκηνικού και το γεγονός ότι έχουν αφήσει την παλιά ρουτίνα και το οικείο περιβάλλον τους, θα φέρει στην επιφάνεια βαθιά ριζωμένα προβλήματα και θέματα στη σχέση του ζευγαριού.
Μνεία στην ταινία «Lacrau» του Ζουάου Βλαντίμιρου, για την επική εικόνα του, τον εξαιρετικό χειρισμό στην κινηματογράφιση της φύσης και το μουσικό παζολινικό μοντάζ του.
Οπως δηλώνει ο ίδιος ο Πορτογάλος ντοκιμαντερίστας: «Το "Lacrau" απαιτεί την επιστροφή "στην καμπή όπου ο Ανθρωπος χάθηκε", σ’ ένα ταξίδι από την πόλη προς τη φύση. Την απόδραση από το χάος και το συναισθηματικό κενό που ονομάζουμε πρόοδο• ύλη χωρίς πνεύμα, χωρίς βούληση. Η αναζήτηση των πιο αρχαίων αισθήσεων και σχέσεων της ανθρωπότητας. Η κατάπληξη κι ο φόβος μπροστά στο άγνωστο, η απώλεια βασικών ανέσεων, η μοναξιά, η συνάντηση με τον άλλο, το άλλο ζώο, το άλλο φυτό. Η αναζήτηση μιας σύνδεσης με τον κόσμο. Οπου η αρχή και το τέλος είναι το ίδιο, αλλά εγώ δεν είμαι.»
Μνεία στην ταινία «Leviathan» των Βερένα Παραβέλ και Λισιέν Καστέινγκ-Τέιλορ για τη μέγιστη εφευρετικότητα τους στην περιγραφή ενός πρωτότυπου κινηματογραφικού κόσμου, που μας ταξίδεψε σε μια εκρηκτική, ονειρική εμπειρία.
To ντοκιμαντέρ των Βερένα Παραβέλ και Λυσιέν Καστέινγκ-Τέιλορ (σκηνοθετών, καλλιτεχνών και ανθρωπολόγων που εργάζονται στο Εργαστήριο Αισθητηριακής Εθνογραφίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και έργα τους περιλαμβάνονται στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης τηςΝέας Υόρκης και του Βρετανικού Μουσείου) αφηγείται τη διαδρομή μιας τράτας σε μια ψαρευτική αποστολή πολλών εβδομάδων, φτιάχνοντας ένα πορτρέτο της σύγχρονης βιομηχανίας αλιείας, γυρισμένο στ’ ανοιχτά της ακτής του Νιού Μπέντφορντ της Μασαχουσέτης.
Tο βραβείο της επιτροπής του 7ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, απονέμεται στην ταινία «Nana» της Βαλερί Μασαντιάν για το συνταρακτικό της παράδειγμα πως στη ζωή δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα, ούτε καν την εγκατάλειψη ή το θάνατο, και για την εφευρετικότητα της να βγάλει στο φως της ημέρας έναν εφιάλτη, με μαλακά χρώματα.»
Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Γαλλίδας φωτογράφου Βαλερί Μασαντιάν, η «Nana» που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο αφηγείται την ιστορία της 4χρονης Νανά που βρίσκεται στην εξοχή με τη μητέρα και τον παππού της. Μια μέρα, γυρνάει στο σπίτι και δεν υπάρχει κανείς. H Νανά θ’ ακολουθήσει το δρόμο της, χωρίς να έχει ανάγκη σωτήρες. Ντύνεται μόνη της, φτιάχνει μόνη της σάντουιτς, διαβάζει μόνη της ένα παραμύθι πριν κοιμηθεί. Η Νανά έχει απελευθερωθεί από τους ενήλικες και την καθοδήγησή τους.
[Το βραβείο του τμήματος είναι μια προσφορά της Authorwave, μιας από τις σημαντικότερες ελληνικές εταιρίες στο χώρο των οπτικοακουστικών. Η Authorwave προσφέρει διάκριση αξίας 10.000 ευρώ, με τη μορφή επεξεργασίας εικόνας, όπως και κατασκευής DCP (Ψηφιακή κόπια προβολής), για την επόμενη παραγωγή της νικήτριας σκηνοθέτριας. Επιπλέον, η Authorwave, παρέχει την δυνατότητα συνεργασίας στην εν λόγω μελλοντική παραγωγή, με την προσφορά στο επίπεδο της συμπαραγωγής, πλήρους συστήματος κινηματογραφικής ψηφιακής μηχανής λήψης (ανάλυσης 4Κ), όπως και πλήρη κάλυψη όλης της μετα-παραγωγής, με υπηρεσίες πλέον αυτών που ήδη προσφέρονται ως διάκριση].
Διαβάστε ακόμη:
- Το πλήρες πρόγραμμα του 7ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου
- O Χαρούν Φαρόκι εναντίον όλων
- «Ταξίδι στην Ιταλία» του Ρομπέρτο Ροσελίνι: ανακαλύπτoντας το μοντέρνο σινεμά
- Απόψε το ραντεβού είναι ένα: «Lustlands» στην Ταινιοθήκη
- O Αθάνασιος Καρανικόλας σε ένα masterclass για την τέχνη του ηθοποιού
- 7ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου: το σινεμά όπως (δεν) το ξέραμε!
