Ενα ζεστό μεσημέρι στην Αθήνα του Νοέμβρη, ο Ελία Σουλεϊμάν, καλεσμένος του 32ου Πανοράματος Ευρωπαϊκου Κινηματογράφου το οποίο άνοιξε την αυλαία του με τη νέα του ταινία «Επίγειος Παράδεισος», μίλησε στο Flix για όλα όσα ορίζουν την ταυτότητα του - ως κινηματογραφικού δημιουργού, πολίτη του κόσμου και σύγχρονου πολιτικού όντος.
Η απάντηση στην πρώτη πρώτη μας ερώτηση για το αν η σιωπή, που χρησιμοποιεί περισσότερο από το λόγο στις ταινίες του, είναι μια πράξη επαναστατική, είναι ενδεικτική για τον ενθουσιασμό με τον οποίο ο Ελία Σουλεϊμάν αντιμετώπιζε ανέκαθεν την τέχνη του σινεμά και τη σχέση του με τους θεατές.
«Αν η σιωπή είναι επαναστατική πράξη δεν το ξέρω. Πολιτική πράξη, ίσως. Κι αυτή όχι συνειδητά, αλλά εκ των πραγμάτων. Ας πούμε ότι είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που οι άνθρωποι κάνουν συχνά γύρω από τη σιωπή. Μόνο που δεν σκέφτονται ποτέ ότι η ερώτηση πρέπει να απευθυνθεί στην απέναντι πλευρά. Γιατί υπάρχει τόσο πολύς προφορικός λόγος στο σινεμά; Αυτό είναι το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, το σινεμά είναι μια γλώσσα εικόνων και ήχων και όχι μόνο προφορικού λόγου. Το σινεμα΄δεν ξεκίνησε μιλώντας, αλλά μεγενθύνοντας αυτό που θα μπορούσαν να δώσουν οι εικόνες. Ο προφορικός λόγος έχει κακοποιηθεί πολύ και έχει υιοθετηθεί από τον καταναλωτισμό και έτσι έχει καταλήξει να είναι μια πλατφόρμα όπου ουσιαστικά επιβάλλονται πληροφορίες. Και δεν νομίζω ότι το σινεμά χρειάζεται να επιβάλλει στο κοινό μια συγκεκριμένη οπτική γωνία ή ένα συγκεκριμένο τρόπο κατανόησης των πραγμάτων ή ένα συγκεκριμένο τρόπο θέασης. Για μένα, η χρήση της σιωπής δεν είναι μια τακτική. Η σιωπή βρίσκεται στη φύση αυτού που είμαι και του τρόπου με τον οποίο κοιτάζω τον κόσμο. Η πρόκληση για μένα κάθε φορά είναι να κάνω την εικόνα όσο το δυνατόν ένα δημοκρατικά ανοιχτό χώρο, ώστε ο θεατής να μπορεί να νιώσει οικειότητα και να γεμίσει μόνος του τα κενά. Οπότε δεν μπορώ να πω ότι χρησιμοποιώ τη σιωπή ως πολιτική πράξη. Εκ των πραγμάτων όμως, επειδή η σιωπή είναι αντίπαλος του καταναλωτισμού, επειδή διαθέτει τη δική της ποιητική αδεία, θα έλεγα ότι είναι μια μορφή πολιτικής αντίστασης. Η σιωπή κάνει τον θεατή να μην αναλωθεί από την ένταση και το θόρυβο του, ας πούμε, εμπορικού σινεμά. Τον βάζει σε μια θέση που μπορεί να διαλογιστεί και αυτή η πιο πνευματική άποψη για τα πράγματα μπορεί να ερμηνευθεί ως μια μορφή πολιτικής αντίστασης.»
Ολόκληρη η συνέντευξη του Ελία Σουλεϊμάν θα δημοσιευτεί όταν βγει στις αίθουσες o «Επίγειος Παράδεισος» σε διανομή της Seven Films. Το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου συνεχίζεται στους κινηματογράφους Τριανόν και Ανδόρα μέχρι και τις 4 Δεκεμβρίου
