Δεν βρίσκεται στο φεστιβάλ Βενετίας ο Ρόμαν Πολάνσκι για να παρουσιάσει, στην παγκόσμια πρεμιέρα της, την νέα του ταινία «Carnage», η οποία συμμετέχει εντός διαγωνιστικού προγράμματος.
Φαίνεται ότι η τελευταία του δικαστική περιπέτεια το 2009 (που ξεκίνησε κι αυτή με την πρόσκληση ενός φεστιβάλ και κατέληξε στη σύλληψη του στα σύνορα της Ελβετίας) τον έχει αφήσει προσεχτικότερο και φειδωλό στις μετακινήσεις του.
Κρίμα πάντως που δεν έζησε ο ίδιος από κοντά τον ενθουσιασμό των δημοσιογράφων που είδαν το «Carnage» σε ειδική πρωινή προβολή, και που ούτε παραβρέθηκε για να συνοδεύσει το καστ και τους συνεργάτες του στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε.
Στην αίθουσα Τύπου πάντως τον εκπροσώπησαν επάξια οι Κέιτ Γουίνσλετ, Τζον Σ. Ράιλι και Κριστόφ Βαλτς (απούσα και η Τζόντι Φόστερ), ο συνθέτης Αλεξάντρ Ντεσπλά, υπεύθυνος για την μουσική του «Carnage» και η θεατρική συγγραφέας (και βιογράφος του Σαρκοζί) Γιασμίνα Ρεζά πάνω στο έργο της οποίας βασίστηκε η ταινία.
H Κέιτ Γουίνσλετ έδωσε τον τόνο στη συνέντευξη Τύπου με τον ενθουσιασμό της. «Οταν σε καλεί ένας σκηνοθέτης όπως ο Ρομάν Πολάνσκι να παίξεις στην ταινία του, δεν το σκέφτεσαι καν. Λες ναι, αμέσως...» δήλωσε.
Οταν ρωτήθηκε για τη σκηνή του εμετού, γέλασε με την καρδιά της. «Ηταν απόλυτα ξεκαρδιστικό αυτό το γύρισμα. Δεν μπορούσαμε να συγκρατήσουμε τα γέλια μας. Πώς τα κατάφερα; Χωρίς να μπω σε αηδιαστικές λεπτομέρειες να σας πω ότι έπρεπε να κρατάω στο στόμα μου μία γερή δόση εμετού και, επίσης, με βοήθησε η έξυπνη χρήση ειδικών εφέ. Πάντως, τα παιδιά μου ήρθαν σ' αυτό το γύρισμα και το καταδιασκέδασαν. Συνέχεια μιλάνε για αυτό».
«Δε χρειάζεται φυσικά να σας πούμε,» πήρε το λόγο ο Κριστόφ Βαλτς, «ότι το μείγμα του εμετού ήταν συνταγή του ίδιου του Πολάνσκι!»
Ο 78χρονος πλέον σκηνοθέτης μοιάζει να διασκέδασε την καυστική αλληγορία που έστησε σ' ένα αστικό διαμέρισμα. Το χιούμορ όμως της ταινίας δεν πηγάζει από την κωμωδία, όσο στηρίζεται στην ταξική σάτιρα και τον ανθρώπινο παραλογισμό.
«Με βοήθησε το γεγονός ότι είμαι μητέρα η ίδια,» είπε η Κέιτ Γουίνσλετ. «Οπότε ξέρω πλέον τι συμβαίνει στα σχολεία, και πώς καλείσαι να τοποθετηθείς ως γονιός, σε καταστάσεις άλλοτε υπερβολικές και άλλοτε γελοίες!»
«Στην πλειονότητα πάντως εμείς παίζαμε σοβαρά,» συμπλήρωσε ο Τζον Σ. Ράιλι. «Οι ήρωές μας είναι σε κρίση. Οι ίδιοι περνούν μία τραυματική εμπειρία, άλλο αν εμείς μετά βλέποντάς τους γελάμε...»
Η Ρεζά όμως τόνισε ότι η διαφορά της ταινίας με το ακόμα σκοτεινότερο θεατρικό έργο είναι ότι ο Πολάνσκι επέμεινε να αφήσει το τέλος ανοιχτό - για να μπει λίγο φως. «Το έργο μου τελειώνει χωρίς ελπίδα» είπε η Ρεζά. «Το όραμα του Ρομάν όμως ήταν εντελώς διαφορετικό. Από τις συζητήσεις μας κατάλαβα ότι ήθελε ένα ανοιχτό τέλος. Ηθελε να υπάρχει ελπίδα στην ιστορία.»
Δείτε τις φωτογραφίες από το photocall της Βενετίας στο gallery και χαζέψτε το πόστερ και τις φωτογραφίες της ταινίας εδώ.
Tags: βενετία 2011, Ρομάν Πολάνσκι
