Η ελληνική κινηματογραφική και τηλεοπτική βιομηχανία επιβιώνει κι αναπτύσσεται παρά τις αντιξοότητες - και, καμιά φορά, μας κάνει και τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις. Τέτοια είναι το γεγονός ότι η νέα αμερικανική σειρά ντοκιμαντέρ, «The American Runestone», με οδηγό κι αφηγητή τον Πίτερ Στορμάρε, επέλεξε για το post production της την Ελλάδα και τη 2|35.
Διαβάστε ακόμη: «On Sourit pour la Photo» Ακόμη μια διεθνής συμπαραγωγή ξεκινά γυρίσματα σε Αθήνα και Αίγινα
Υπεύθυνες γι' αυτό είναι οι παραγωγοί Δωροθέα Πασχαλίδου και Μαντώ Στάθη. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η Δωροθέα Πασχαλίδου κι ο Πίτερ Στορμάρε συνεργάζονται: είχε προηγηθεί η δημοφιλέστατη κωμική σειρά «Swedish Dicks», με πρωταγωνιστή τον Στορμάρε και, δίπλα του, τους Κιάνου Ριβς, Τζέιν Λέβι και Ιωάννα Τριανταφυλλίδου - στη σειρά, η Δωροθέα ήταν talent supervisor, στην ομάδα του κάστινγκ. Μάλιστα, το «Swedish Dicks» ξεκινά να προβάλλεται, από την Τετάρτη, 8 Ιουλίου, στην Cosmote TV. Πάρτε μια γεύση από το τρέιλερ:
Παράλληλα, η Δωροθέα Πασχαλίδου κι ο Πίτερ Στορμάρε άρχισαν να συνεργάζονται σε κάτι πολύ διαφορετικό. Το «The American Runestone» είναι μια σειρά ντοκιμαντέρ που ακολουθεί τον ηθοποιό και τον Ελροϊ Μπάλγκαρντ σ' ένα προσωπικό, συχνά διασκεδαστικό, ταξίδι στη Μινεσότα, με στόσο ν' αποκαλύψουν την αλήθεια για την ίδρυση της Αμερικής, μέσα από συναντήσεις με πανεπιστημιακούς, σκεπτικιστές και κάθε είδους συνομιλητές.
Μιλώντας στο Flix, ο Πίτερ Στορμάρε εξηγεί γιατί θεωρεί πως το ντοκιμαντέρ, ως είδος, έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα: «Οι άνθρωποι συνδέονται με τις ιστορίες που βλέπουν και νομίζω ότι γι' αυτό το λόγο το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει αυξημένο ενδιαφέρον τα τελευταία δυο χρόνια. Αυτό το βρίσκω σπουδαίο, γιατί είναι σημαντικό να μαθαίνουμε περισσότερα για το παρελθόν μας και να μαθαίνουμε κι από αυτό, αρκεί να θυμόμαστε ότι η ιστορία έχει γραφτεί από συγκεκριμένη οπτική γωνία κάθε φορά.»
Εχοντας χτίσει την καριέρα του με αξέχαστους ρόλους σε ταινίες μυθοπλασίας, με δημιουργούς από τους αδελφούς Κοέν ως τον Τέρι Γκίλιαμ, ο Πίτερ Στορμάρε δίνει, πια, ιδιαίτερη αξία στη σχέση του ντοκιμαντέρ με την αλήθεια: «Ζούμε σε μια εποχή,» εξηγεί, «όπου οι άνθρωποι δίνουν αξία στην αλήθεια και τη διαφάνεια και το ντοκιμαντέρ είναι το μέσο και για τα δυο. Νομίζω πως οι θεατές άρχισαν να βαριούνται τη μυθοπλασία. Ειδικά οι σειρές ντοκιμαντέρ έχουν αποκτήσει ρεύμα και, βέβαια, προκαλούν το ενδιαφέρον κυρίως χάρη στους παρόχους streaming. Δίκτυα σαν τα Netflix, HBO, Amazon και Viaplay επενδύουν σε πραγματικές ιστορίες κι αληθινούς ανθρώπους κι αυτό το εκτιμώ.»
Πώς, όμως, μια σειρά ντοκιμαντέρ με κατεξοχήν αμερικανικό αντικείμενο, έφτασε να κάνει το post production της στην Ελλάδα, στη 2|35; Η Δωροθέα Πασχαλίδου εξηγεί: «Η συνεργασία με την Ευρώπη ήταν αναπόφευκτη για μας. Είμαστε μία ομάδα Ευρωπαίων (μισοί Σουηδοί και μισοί Ελληνες) που ζούμε και εργαζόμαστε στην Καλιφόρνια τόσα πολλά χρόνια, οπότε όλοι επιθυμούσαμε να γεφυρώσουμε τις δραστηριότητες μας με την Ευρώπη. Οι πιο προφανείς επιλογές ήταν η Σουηδία και η Ελλάδα. Λίγο η απέραντη ηλιοφάνεια, λίγο οι υψηλές δυνατότητες των καλλιτεχνών της μεταπαραγωγής, λίγο το 35% cash rebate και μπουμ... η Ελλάδα κέρδισε ομόφωνα. Μία από τις παραγωγούς της σειράς, η Μαντώ Στάθη, είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με την 2|35 για χρώμα και mastering και με τον Λέανδρο Ντούνη για ήχο και επέμενε να στραφούμε σε αυτούς. Είχε δίκιο. Συνεχίζουμε να δουλεύουμε στο πρότζεκτ μαζί τους από τότε. Η πρόκλησή μας έπειτα ήταν να συμπληρώσουμε και την υπόλοιπη ομάδα. Χρειαζόμασταν animators/graphic designers και μετά από πολλή έρευνα καταλήξαμε στη Bezier Animation Studios. Ηταν το τέλειο πάντρεμα. Η ομαλή συνεργασία μας με Ελληνες, μας οδήγησε στο να μεταφέρουμε και ολόκληρο το μοντάζ της 2ης σεζόν εδώ επίσης. Χρειαζόμασταν καλούς μοντέρ που να μιλούν καλά αγγλικά, αλλά το βασικό μας κριτήριο ήταν να είναι όλοι "σουπερ-κουλ" και "team workers". Και κάπως έτσι, σιγά-σιγά, συγκεντρώσαμε μια ομάδα τεσσάρων καταπληκτικών μοντέρ που αποτελείται από τους Ιωάννα Πογιαντζή, Λύβια Νερουτσοπούλου, Δημήτρη Τζέτζα και Νικόλα Πάσσαρη καθως και τον σπιρτόζο βοηθό μοντέρ μας Λεωνίδα Παπαφωτίου. Τώρα έχουμε μια φουλ ομάδα!»
Η Δωροθέα Πασχαλίδου φτάνει εδώ, ως παραγωγός, μετά από μια πολυσχιδή κι ενδιαφέρουσα πορεία: «Εχω την αίσθηση πως το ευρύτερο κοινό έχει την εντύπωση πως η δουλειά του παραγωγού δεν απαιτεί καμία τρομερή δεξιοτεχνία. Λίγο οργανωτικός να είσαι, λίγο να ξέρεις να συμπληρώνεις αιτήσεις για χρηματοδότηση σωστά, λίγο να έχεις γνωριμίες για να ζητάς χρήματα. Εχω καταλήξει πως αυτό που κάνει έναν καλό παραγωγό να ξεχωρίζει από τους άλλους είναι η προσωπικότητά του, η ικανότητά του να σκέφτεται ή να διαλέγει όχι τις καλύτερες αναγκαστικά, αλλά τις πιο σωστές ιδέες και συνεργάτες τη δεδομένη στιγμή, να τις/τους πακετάρει σωστά και να μπορεί να προβλέπει και να αποφεύγει εντάσεις και καταστροφές. Και όλο αυτό με ένα βαθύ νοιάξιμο για την ποιότητα της δουλειάς και τους ανθρώπους της. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, 2-3 σημεία στη μέχρι τώρα σταδιοδρομία μου, με προετοίμασαν προς αυτόν τον στόχο. Ξεκίνησα να δουλεύω ως παραγωγός στην Αμερική. Εμαθα τη δουλειά εκεί από πολύ σημαντικούς ανθρώπους σε κάθε βήμα. Οταν έφυγα από το γραφείο του Προέδρου της 20th Century Fox μετά από τριάμισι χρόνια δουλεύοντας πλάι του ως η βοηθός του, συνειδητοποίησα πόσο μεγάλο σχολείο ήταν η συγκεκριμένη θέση. Δίπλα σε μία τέτοια προσωπικότητα, απλώς παρακολουθώντας τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρινόταν και διαχειριζόταν ανθρώπους και καταστάσεις έμαθα να τα εφαρμόζω στις μετέπειτα επαγγελματικές μου επιλογές - θετικές ή αρνητικές. Δούλεψα και με ανθρώπους που μου έκαναν τη ζωή δύσκολη και υπό δυσμενείς συνθήκες, κάποιες φορές καθόλου δημιουργικές. Οταν ζήτησα τη συμβουλή της πολύ επιτυχημένης παραγωγού και μέντορός μου, Σούζαν Τοντ, με παρότρυνε να ξεκινήσω να συνεργάζομαι με νεότερους ανθρώπους και να πορευτώ μαζί τους δημιουργικά. Ετσι με ξεκλείδωσε, η προσοχή μου άλλαξε κατεύθυνση και ήταν ένας από τους βασικούς παράγοντες που με έκαναν να φύγω από τις μεγάλες, απρόσωπες εταιρείες και να ξεκινήσω να συνεργάζομαι ανεξάρτητα με επαγγελματίες όπως την Hyperion Media, τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και την Viking Brothers.
Ξέρω ανθρώπους και εταιρείες παραγωγής όπως για παράδειγμα η Blonde, η Faliro House, η Tanweer και πολλές άλλες, οι οποίες ξέρουν πολύ καλά να διαχειρίζονται ξένους, όχι μόνο στο κομμάτι της οργάνωσης, αλλά και στο άλλο 50% της δουλειάς - την αποτελεσματική επικοινωνία και συνεννόηση με τους ξένους.
Φυσικά, η διαδικασία της μεταπαραγωγής, βρήκε την ομάδα σε καραντίνα: «Το μοναδικό που άλλαξε ήταν αντί για να πηγαίνουμε στα στούντιο και στους χώρους μοντάζ, τα κάναμε όλα ονλάιν από το σπίτι. Ηταν πολλά τα export!», λέει η Δωροθέα Πασχαλίδου. Δουλεύοντας, ωστόσο, στην Ελλάδα, διαπίστωσε από πρώτο χέρι και τα πλεονεκτήματα και μεινεκτήματα της δικής μας αγοράς: «Σίγουρα το πιο σημαντικό στο χώρο μας είναι το χαμηλότερο κόστος, οπότε ο ΕΚΟΜΕ είναι από τα πιο βασικά κίνητρα. Ολοι που δουλεύουν για τον οργανισμό είναι εξαιρετικά οργανωμένοι και απίστευτα βοηθητικοί βάσει της εμπειρίας μου. Για τις ξένες παραγωγές αυτό που ίσως μας λείπει προς το παρόν είναι ένα δυνατό Film Commission, ώστε να ξέρουν οι ξένοι παραγωγοί πώς να οργανωθούν καλύτερα. Ξέρω ανθρώπους και εταιρείες παραγωγής όπως για παράδειγμα η Blonde, η Faliro House, η Tanweer και πολλές άλλες, οι οποίες ξέρουν πολύ καλά να διαχειρίζονται ξένους, όχι μόνο στο κομμάτι της οργάνωσης, αλλά και στο άλλο 50% της δουλειάς - την αποτελεσματική επικοινωνία και συνεννόηση με τους ξένους. Και από την άλλη έχω ακούσει και ιστορίες τρόμου από ξένους με άλλες εταιρείες και "επαγγελματίες". Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, να έχουμε γνώση του αντικειμένου και σωστή κατάρτιση όταν έρχεται η ώρα να συνεργαστούμε με ανθρώπους του χώρου, είτε εγχώρια, είτε απ' έξω. Εχουμε μια φιλόξενη χώρα με μοναδικά τοπία και μέρη που δεν βρίσκονται εύκολα αλλού και μάλιστα τώρα γίνονται κινήσεις για τη δημιουργία νέων στούντιο ώστε να συγκεντρώνονται όλων των ειδών τα γυρίσματα εδώ. Επίσης έμαθα πως υπάρχει και πρόβλεψη και για δεξαμενή νερού. Ολα αυτά από μόνα τους είναι πάρα πολύ αισιόδοξα για τη χώρα μας αλλά και για τη δουλειά μας.»
Ως νέα επαγγελματίας, η Δωροθέα Πασχαλίδου βρίσκει τα σχέδιά της να περιπλέκονται όχι μόνο από τις αλλαγές στη διανομή και θέαση των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών, αλλά και από τις συνέπειες των απανταχού lockdown, τόσο στις ερχόμενες σεζόν, όσο και στις συνήθειες του κοινού: «Νομίζω η χρονιά που έρχεται θα είναι δύσκολη σε παγκόσμιο επίπεδο,» λέει η Πασχαλίδου. «Αν και έχουν ξεκινήσει λίγο-λίγο να παίρνουν μπρος οι παραγωγές, τα ρίσκα πια είναι πιο επικίνδυνα και αυτο αντανακλάται πολύ και στους επενδυτές - οι οποίοι είναι πιο διστακτικοί. Οσο για την επόμενη πενταετία, νομίζω η πανδημία επιτάχυνε αυτό που ήταν αναμενόμενο να γίνει εδώ και καιρό. Το θέαμα όπως το γνωρίζουμε έχει ήδη αλλάξει. Το μεγαλύτερο μέρος της διασκέδασής μας έχει μεταφερθεί στο σπίτι μέσω streaming και όλες οι υπόλοιπες πλατφόρμες διασκέδασης πασχίζουν να βρουν τρόπους να ανταποκριθούν και να παραμείνουν ανταγωνίσιμες. Για νέους επαγγελματίες όπως εγώ, αυτές οι εξελίξεις αποτελούν μία ευκαιρία που πρέπει να αδράξουμε. Ανοίγουν νέες αγορές οι οποίες προάγουν μια κοινή παγκόσμια γλώσσα. Οταν ένας Αμερικανός και ένας Ελληνας θεατής μπορούν ταυτόχρονα να επιλέξουν και να απολαύσουν μέσα από ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικού έργου, στην πραγματικότητα εκμηδενίζεται οποιαδήποτε χρονική ή χωρική απόσταση μεταξύ τους. Απλώς δεν υφίσταται πια. Ολες οι απαιτήσεις, από οποιαδήποτε κουλτούρα κι αν προέρχονται, βρίσκουν άμεση ανταπόκριση. Ο κόσμος προχωρά και εξελίσσεται. Παρουσιάζονται ευκαιρίες μοναδικές για νέους δημιουργούς και κάποια παραδοσιακά εμπόδια καταρρίπτονται. Με βάση τα νέα δεδομένα, σου δίνεται η δυνατότητα να φτιάξεις μια ιστορία με πολύ λιγότερους πόρους και να απευθυνθείς σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Από την άλλη δε σου κρύβω πως οι περισσότεροι από εμάς ξέρουμε πολύ καλά πως σύντομα θα νοσταλγήσουμε την αίγλη αλλά και την εμπειρία της αίθουσας, το οποίο θα δημιουργήσει πιθανότατα καινούριες "ρετρό" εμπειρίες διασκέδασης, όπως ακριβώς κάποιοι ακόμα προτιμούν δίσκους βινυλίου.»
