«Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να τον λέμε Ζιλ, λόγω του μακρόχρονου περάσματός του από τη Γαλλία», λέει ο Αλεξάντερ Πέιν για τον Ντασέν, «αλλά το κανονικό του όνομα είναι Τζουλς, όπως τον λεν οι Αμερικανοί, από το Τζούλιους που είναι και το όνομα που τού έδωσαν οι Ρωσοεβραίοι γονείς του».
Είμαστε στο Πολύκεντρο Συνεδριακό Κέντρο Αιγίου, Τρίτη απόγευμα, και ο τακτικός… θαμώνας της Αχαΐας Αλεξάντερ Πέιν, με λόγο άμεσο, απλό, σαφή αλλά εμπεριστατωμένο, προλογίζει το «Thieves’ Highway», ή αλλιώς «Aνθρωποι του Aίματος», το προτελευταίο νουάρ που γύρισε ο Τζούλιους Σάμιουελ Ντασέν στις ΗΠΑ πριν μπει στη μαύρη μακαρθική λίστα και αυτοεξοριστεί στη Γαλλία. Μιλάει για την θυελλώδη καριέρα του Ντασέν αλλά και του ελληνοαρμένικης καταγωγής σεναριογράφου Aλμπερτ Ισαάκ Μπεζερίδη -κοινώς Μπαζ- που έγραψε το φιλμ, μας προετοιμάζει για τον κάπως στερεοτυπικό τρόπο που παρουσιάζονται οι Ελληνοαμερικανοί στην ταινία του 1949 (οι ήρωες του Μπεζερίδη ήταν κατά κανόνα Eλληνες της Νέας Υόρκης), μας προειδοποιεί για το ευτυχές, γυρισμένο από άλλον σκηνοθέτη φινάλε πού επέβαλε το στούντιο. Η κουβέντα θα συνεχιστεί, με το κοινό πλέον, και μετά το τέλος της προβολής αυτού του κατά τα άλλα θαρραλέου αντισυστημικού νουάρ, με τον Ρίτσαρντ Κόντε στο ρόλο ενός φορτηγατζή και μεσάζοντα ειδών μαναβικής που σχεδιάζει να εκδικηθεί τον μεγαλέμπορο που σακάτεψε τον πατέρα του.
Αυτά στο πλαίσιο της δράσης «Alexander Payne Presents», ειδικής προβολής σε επιμέλεια του Αλεξάντερ Πέιν, που οι διοργανωτές του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αιγίου «Θόδωρος Αγγελόπουλος» εγκαινίασαν στην τέταρτη έκδοσή του. Το διάλειμμα, αμέσως μετά, μας δίνει την ευκαιρία να περιηγηθούμε στα τρία περίπτερα που στεγάζουν αρχειακό υλικό -έντυπα και αντικείμενα- από τον «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το πανωφόρι της Εύας Κοταμανίδου, σελίδες από το πρωτότυπο σενάριο με αλλαγές και διορθώσεις, ένα βίντεο συνέντευξης με τον παραγωγό Γιώργο Παπαλιό που «τρέχει» σε μια οθόνη, φιλμ από μια κατεστραμμένη από πλημμύρα μπομπίνα και αποκόμματα από δημοσιεύσεις της εποχής βρίσκονται ανάμεσα στα εκθέματα, σε μια προσεχτικά επιμελημένη έκθεση που έστησαν στον κήπο του Πολύκεντρου οι Ανδρέας Aννινος και Θοδωρής Πανουτσόπουλος, οι διοργανωτές του φεστιβάλ, σε συνεργασία με την συμβία και παραγωγό του αείμνηστου δημιουργού, Φοίβη Οικονομοπούλου.
Το σούρουπο βαθαίνει, οι προβολές ξεκινούν. Δέσμη ταινιών από το Διεθνές Διαγωνιστικό Animation, με έργα εξεζητημένων εικαστικών αναζητήσεων κυρίως, και το ελληνικό «Προικοσύμφωνο» των Ντόλαν Μπέιλι, Λεονάρντο Νταλ Φάμπρο, Αλεχάντρα Ντιάζ και Ελενας Γαζή και το «Κρύα Σούπα», ένα ευφάνταστο φεμινιστικό statement από την Πορτογαλέζα Μάρτα Μοντέιρο, να ξεχωρίζουν. Ακολουθεί το Διεθνές Διαγωνιστικό Ντοκιμαντέρ, με επιλογές ενδιαφέρουσες αν και κάποιες μάλλον ανοικονόμητες σε διάρκεια, και το «Coming Soon» της Λίζας Θεμελή να μας συγκινεί με μια τελευταία ξενάγηση στον κινηματογράφο Ιντεάλ και τους ανθρώπους που από δεκαετίες τον έτρεχαν.
Φυσικά, έχουν προηγηθεί η συναυλία της κυριακάτικης βραδιάς έναρξης με την Ρένα Μόρφη στον κατάμεστο από κόσμο κήπο -ένα ξεσηκωτικό μελάνζ από διασκευές, παλιότερα σουξέ της ερμηνεύτριας αλλά και τραγούδια από νέο άλμπουμ της-, το δευτεριάτικο lineup του Εθνικού Σπουδαστικού Διαγωνιστικού (στα υπόψιν τα σωστά ορθογραφημένα «Assist» της Μαρίας Τσιώλη, «Στελιάνα» του Γιάννη Μπλέτα, «Αχέροντας» της Κωνσταντίνας Παπαδοπούλου ή «Κλημεντίνη» του Γιώργου Σταγάκη) και η διημερίδα «Μεθοριακές ζώνες: πραγματικά και φαντασιακά όρια», ένας κύκλος ομιλιών που το φεστιβάλ διοργάνωσε σε συνεργασία με το «Ερευνητικό Δίκτυο για το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου».
Το πρόγραμμα συνεχίζει το ίδιο πλούσιο σε δράσεις και προβολές και κορυφώνεται με την παρουσίαση του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος Μυθοπλασίας, πριν το φεστιβάλ ολοκληρωθεί την ερχόμενη Κυριακή με την απονομή των βραβείων και την προβολή της ταινίας λήξης, το «Arcadia» του Γιώργου Ζώη.
