Χωρίς υπερβολή, ο Λετονός Γκιντς Ζιλμπαλόντις διασχίζει με το «Flow» - παγκόσμια πρεμιέρα στο τμήμα «Eνα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών και ιλιγγιώδης πορεία που φτάνει σήμερα μέχρι τις δύο υποψηφιότητες για Οσκαρ στην κατηγορία του Animation και της Διεθνούς Ταινίας - σχεδόν την ίδια ριψοκίνδυνη διαδρομή ανάμεσα σε αναφορές και τεχνοτροπίες με τη διαδρομή επιβίωσης που επιχειρεί η ηρωίδα του, μια γάτα η οποία γίνεται ο μάρτυρας του τέλους του κόσμου. Ή της αρχής του…
Με σχέδιο που θυμίζει τις πιο σκοτεινές στιγμές του studio Ghibli, αλλά και με μια ρεαλιστική εικαστική ματιά που φέρνει εικόνες από τη σκανδιναβική αλλά και την αμερικάνικη ζωγραφική παράδοση, το «Flow» αφηγείται - χωρίς λόγια - στην πραγματικότητα ξανά την ιστορία της Κιβωτού του Νώε, αν κάποιος αφαιρούσε από την εξίσωση το βιβλικό μέγεθος και τον… άνθρωπο.
Εδώ οι πρωταγωνιστές είναι μόνα τους τα ζώα - επιβάτες σε μια βάρκα που διασχίζει έναν κόσμο που έχει πλημμυρίσει, σύμβολα μιας διαιρεμένης κοινωνίας που πρέπει να κάνει στην άκρη τις διαφορές της (βλ. ακόμη και τα ένστικτά της) προκειμένου να μπορέσει όχι μόνο να κοιτάξει κατάματα τις ομοιότητές της, αλλά και να μπορέσει κάπως να συνεχίσει. Ο τρόπος που ο Ζιλμπαλόντις τα οδηγεί ανάμεσα σε τοπία καταστροφής που υπό συνθήκες θα μπορούσαν να είναι μικρά θαύματα, είναι και «αναγεννησιακός», γεμάτος ελπίδα για τη συνέχεια των πραγμάτων, αλλά θυμίζει και θρήνο για όλα όσα αφήνουμε ερήμην μας στο βυθό της λήθης.
Τα διαπεραστικά βλέμματα της πρωταγωνίστριας γάτας αλλά και των υπόλοιπων ζώων, ειδικά όταν η ταινία δεν έχει ίχνος διαλόγου, αρνούμενη να δώσει στα ζώα την ντισνεϊκή ανθρώπινη φωνή (με όλο το κόστος που αυτό φέρει σε επίπεδο ταύτισης ή συναισθηματικής ένωσης του θεατή με τα όσα συμβαίνουν στην οθόνη), η διαρκής προσπάθεια για αν(τ)οχή μέσα στο χάος, το βαθύ αίσθημα «ανθρωπιάς» που γίνεται το μεγάλο μήνυμα πίσω από το μεγαλύτερο που είναι η δύναμη που κρύβουμε μέσα μας, όλα όσα αποτελούν τα σπάνια υλικά του «Flow» είναι ταυτόχρονα η προσφορά του σε έναν κόσμο που τελειώνει όσο γράφονται αυτές οι γραμμές: είτε από την κλιματική αλλαγή, είτε από την ανθρώπινη ασυδοσία.
Ας αφήσουμε τα ζώα (και τα όμορφα animation) να μας δείξουν το δρόμο…