Οταν τον στέλνουν στο Μπανγκλαντές για να σώσει τον γιο ενός ναρκοβαρόνου που έχει απαχθεί, η αποστολή ενός σκληρού μισθοφόρου, σε ψυχολογική και προσωπική κρίση, θα γίνει αγώνας περισυλλογής και επιβίωσης.
Οι αδελφοί Ρούσο των «Εκδικητών» στην παραγωγή (κι ο ένας εκ των δύο στο σενάριο), ο πρώην επικεφαλής των stunt της Marvel στην σκηνοθεσία κι ο ίδιος ο Θορ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν δείχνουν να είναι αρκετοί για να μεταμορφώσουν αυτή την ταινία ακατάπαυστης δράσης σε κάτι που ενδιαφέρεσαι να παρακολουθήσεις, αντί απλά να χαζεύεις.
Ο ελληνικός τίτλος του φιλμ, που προτάσσει το όνομα του ήρωα του, σαν να πρόκειται για το πρώτο κεφάλαιο των περιπετειών του μας υποψιάζει ότι «Η Φυγάδευση» θα μπορούσε να έχει ακόμη και franchise φιλοδοξίες, αλλά αναρωτιόμαστε ποιος θα ήθελε μια ακόμη δόση από αυτό το μισοψημένο μείγμα βίας και μελοδραματισμού, δισδιάστατων χαρακτήρων και μάλλον βαρετής πλοκής.
Παρά την πάντα γοητευτική παρουσία του, ακόμη κι ο Κρις Χέμσγουορθ μοιάζει να μην έχει καμιά σπίθα, στον ρόλο ενός μισθοφόρου με ψυχολογικά και συναισθηματικά μπαγκάζια (τα οποία υποπτευόμαστε μέσα από θολά φλας μπακ) που αναλαμβάνει μια αποστολή που θα τον φέρει στο κατώφλι του θανάτου, αλλά που θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Με φόντο την Ντάκα του Μπαγκλαντές που κινηματογραφείται ως ένας ατέλειωτος λαβύρινθος από τρώγλες και θορυβώδεις ανθρώπους, το φιλμ στήνεται πάνω σε μερικές εντυπωσιακές σκηνές δράσης και καταδίωξης, χορογραφημένες εντυπωσιακά μεν, που καταλήγουν όμως επαναλαμβανόμενες και κουραστικές. Ενώ η απόπειρα του φιλμ να προσθέσει «καρδιά» στον σκληροτράχηλο μισθοφόρο ήρωά της, μέσα από τη σχέση που θα χτίσει με το νεαρό αγόρι που καλείται να σώσει, είναι πιο μελό και άβολη απ΄όσο θα μπορούσατε να φανταστείτε.
