Ισως οι κάπως μεγαλύτεροι σε ηλικία να γνωρίζουν τον Doraemon, τον χαρακτήρα που δημιούργησε ο μανγκάκα Φούτζικο Φ. Φούτζιο το 1969 και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα μάνγκα και άνιμε με τεράστια επιτυχία στις ασιατικές χώρες. Πρωταγωνιστής είναι ο Νόμπιτα Νόμπι, ένα δεκάχρονο τεμπέλικο αγόρι με καλή καρδιά, αλλά κάκιστη απόδοση στο σχολείο. Μία μέρα, ο δισέγγονός του από τον 22ο αιώνα στέλνει ένα μπλε ρομπότ σε μορφή γάτας, τον Doraemon, για να βοηθήσει τον Νόμπι να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για τον ίδιο και τους απογόνους του.
Η σειρά μάλιστα έχει κυκλοφορήσει συνολικά 45 τόμους, η ιστορία του Doraemon και του Νόμπιτα έχει μεταφερθεί τρεις φορές στην τηλεόραση και έχει αποκτήσει πάνω από 40 κινηματογραφικές ταινίες. Και μια από αυτές, η πιο πρόσφατη, έχει τον τίτλο «Doraemon the Movie: Nobita's Earth Symphony» και παρότι φαίνεται να στήνει μια μαγική ενορχήστρωση κάτω από μια σύνθεση γεμάτη φαντασία, σκοντάφτει πολλές φορές πάνω στην εκτέλεσή της.
Η μουσική είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, αλλά τι θα συνέβαινε αν εξαφανιζόταν; O Ντόρεμον, ο Νόμπιτα και οι φίλοι τους ξεκινούν μια νέα περιπέτεια για να επαναφέρουν τη μουσική και να σώσουν τον κόσμο.
Ακομα και αν δεν γνωρίζεις απολύτως τίποτα για τους, πραγματικά αξιαγάπητους, ήρωες που δημιούργησε ο Φούτζιο, η ταινία βοηθά αρκετά στο να κατανοήσεις τους ίδιους αλλά και τη σχέση μεταξύ τους - τον Τζιαν, ένα δυνατό, ηγετικό και κυριαρχικό αγόρι, πάντα πιστό στους φίλους του, τον Σουνέο, είναι ένα πλούσιο και κακομαθημένο αγόρι που χρησιμοποιεί τη φιλία του με τον Τζιαν για να κερδίσει το σεβασμό των άλλων συμμαθητών του και τη Σίζουκα, ένα ευγενικό κορίτσι, με το οποίο ο Νομπίτα είναι ερωτευμένος.
Και η νέα τους περιπέτεια μας μιλά για την αξία της μουσικής, της μελωδίας και του ήχου στη ζωή μας, προκειμένου να κάνει μικρούς και μεγάλους να την αγαπήσουν και να μάθουν τη σπουδαιότητά της. Είναι πράγματικα μια αρκετά καλή ιδέα, γεμάτη από πολλά ενδιαφέροντα σημεία, τα οποία μεταφράζονται υπέροχα πολλές φορές στις σκηνές τις γεμάτες από φαντασία και ρυθμό, με έναν πλανήτη κατοικημένο από ρομπότ με ονόματα που θυμίζουν τον Μότσαρτ, τον Μπαχ, τον Σοπέν και τον Μπετόβεν, ο οποίος αργοπεθαίνει χωρίς τη μουσική.
Ομως μια καλή ιδέα δεν φέρνει τη... μελωδία της ευτυχίας όταν δεν υπάρχει και μια σωστή εκτέλεση. Η ταινία διαρκεί αρχείαστα πολύ, δυο ώρες σχεδόν, με την πλοκή να βαλτώνει σε πολλά σημεία όπου πολλές φορές δεν γίνεται απολύτως τίποτα με τους χαρακτήρες απλώς να περιφέρονται, με τις ωραίες μελωδικές στιγμές της να χάνονται σ' έναν άσκοπο θόρυβο. Ισως αν ήταν πολύ μικρότερη σε διάρκεια αυτές οι στιγμές να έδιναν μια άλλη βαρύτητα και να την έκαναν να σε ταξιδέψει.
Μπορεί η ταινία «Doraemon the Movie: Nobita's Earth Symphony» να μην είναι η βιρτουόζικη ταινία που θα περίμεναν οι φανς και οι μη, αλλά σίγουρα κάτι θα βρεις για να χαθείς για λίγο στη μουσική που ζωγραφίζει, ακόμα κι αν αυτό είναι για λιγότερο από ό,τι θα ήλπιζαν.
