
Κώστας Γαβράς: «Νιώθω γαλήνη απέναντι στο θάνατο»
Η Βένα Γεωργακοπούλου συνομιλεί με τον Κώστα Γαβρά για την τελευταία του ταινία, «Τελευταία Πνοή», τα γηρατειά, την ευθανασία και το... Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι.
Η Βένα Γεωργακοπούλου συνομιλεί με τον Κώστα Γαβρά για την τελευταία του ταινία, «Τελευταία Πνοή», τα γηρατειά, την ευθανασία και το... Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα μια ταινία που, εάν δεν έχουμε φίλους, μπορούμε να δούμε και με αγνώστους.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα μια σπονδυλωτή ταινία που γυρίζει με δύναμη τον τροχό της μοίρας, της αγάπης, της προδοσίας.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα ενα φιλμ φαινομενικά παιδικό για τον μεγάλο κύκλο της φαινομενικά ενήλικης ζωής μας.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα μια βαθιά υπόκλιση στην δημοσιογραφία που χάθηκε.
Το πρόβλημα με τα «ελληνικά» βραβεία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε τη Δευτέρα που μας πέρασε, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου υπερασπίστηκε το ρόλο και την αποστολή του.
H νέα αριστουργηματική ταινία του Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν πέρασε κι έφυγε σαν να μην βγήκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Είδος υπό εξαφάνιση κι αυτή, όπως και οι θεατές της;
Με αφορμή την προβολή των «Απέναντι» στην πρεμιέρα του Midnight Express το Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα στον κινηματογραφο Ριβιέρα, ξαναδιαβάζουμε το κείμενο του Χρήστου Βακαλόπουλου για την εμβληματική ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου.
Ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης μίλησε με ειλικρίνεια για τη σχέση της Πολιτείας με το ελληνικό σινεμά, παρουσιάζοντας το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα φετινά βραβεία Ιρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η αλήθεια, τουλάχιστον, είναι πάντα μια καλή αρχή για να πάμε λίγο παραπέρα.
Ο Βασίλης Κεκάτος αφιερώνει στην αγαπημένη του ταινία ένα κείμενο ρομαντικό κι αισθαντικό, όπως και το δικό του σινεμά.
Εν μια νυκτί, η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα έπαψε να είναι κοινότητα - αν ήταν ποτέ. Αφορμή στάθηκε μια καταγγελία προς το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αλλά η πραγματική αιτία οφείλει να αναζητηθεί στις παθογένειες που συνεχίζουν να τρέφουν με ασίγαστη όρεξη την ελληνική κοινωνία.
Ενα κείμενο του Σωτήρη Ζήκου από το 1985, την εποχή που οι θερινοί κινηματογράφοι εξαφανίζονταν για δώσουν τη θέση τους στην νέα εποχή των γυμναστηρίων. Ευτυχώς τα θερινά ζουν ακόμη και να που τα γυρίσματα του χρόνου τα φέρνει στην πρώτη γραμμή της διάσωσης της κινηματογραφικής αίθουσας και της εκγύμνασης των θεατών.
Ανθρωποι του σινεμά, σκηνοθέτες, ηθοποιοί και θεσμικοί, βλέπουν ταινίες πειρατικά, εκφράζουν άποψη γι' αυτές και προσκαλούν κι άλλους να τις δουν και να μιλήσουν γι' αυτές.
Οι κλειστές αίθουσες και οι ειδικές συνθήκες της πανδημίας είναι ικανός λόγος για να καταστρατηγηθεί η επαγγελματική ηθική της κριτικής κινηματογράφου; Ή μήπως μοιάζει με κλωτσιά σε κάποιον που έχει σκοντάψει;