Ξεφυλλίζουμε μαζί με την Ορσαλία-Ελένη Κασσαβέτη το βιβλίο της «Ταχύτητα και Αγάπη» για το νέο εμπορικό κινηματογράφο των 80s και την αναγκάζουμε να απαντήσει σε όλες τις (δύσκολες) ερωτήσεις που αφορούν μια (δίκαια;) παρεξηγημένη εποχή του ελληνικού σινεμά.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα ένα μιούζικαλ τόσο επίκαιρο σήμερα όσο κι όταν πρωτοκυκλοφόρησε στις αίθουσες 60 χρόνια πριν.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα μια ταινία που, εάν δεν έχουμε φίλους, μπορούμε να δούμε και με αγνώστους.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα μια σπονδυλωτή ταινία που γυρίζει με δύναμη τον τροχό της μοίρας, της αγάπης, της προδοσίας.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα ενα φιλμ φαινομενικά παιδικό για τον μεγάλο κύκλο της φαινομενικά ενήλικης ζωής μας.
Τις δέκα τελευταίες μέρες του χρόνου, το Flix ψηφίζει τη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες του 2021. Σήμερα μια βαθιά υπόκλιση στην δημοσιογραφία που χάθηκε.
H νέα αριστουργηματική ταινία του Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν πέρασε κι έφυγε σαν να μην βγήκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Είδος υπό εξαφάνιση κι αυτή, όπως και οι θεατές της;
Με αφορμή την προβολή των «Απέναντι» στην πρεμιέρα του Midnight Express το Σάββατο μετά τα μεσάνυχτα στον κινηματογραφο Ριβιέρα, ξαναδιαβάζουμε το κείμενο του Χρήστου Βακαλόπουλου για την εμβληματική ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου.
Ο Νικόλας Γιατρομανωλάκης μίλησε με ειλικρίνεια για τη σχέση της Πολιτείας με το ελληνικό σινεμά, παρουσιάζοντας το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα φετινά βραβεία Ιρις της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η αλήθεια, τουλάχιστον, είναι πάντα μια καλή αρχή για να πάμε λίγο παραπέρα.
Εν μια νυκτί, η ελληνική κινηματογραφική κοινότητα έπαψε να είναι κοινότητα - αν ήταν ποτέ. Αφορμή στάθηκε μια καταγγελία προς το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, αλλά η πραγματική αιτία οφείλει να αναζητηθεί στις παθογένειες που συνεχίζουν να τρέφουν με ασίγαστη όρεξη την ελληνική κοινωνία.
Ενα κείμενο του Σωτήρη Ζήκου από το 1985, την εποχή που οι θερινοί κινηματογράφοι εξαφανίζονταν για δώσουν τη θέση τους στην νέα εποχή των γυμναστηρίων. Ευτυχώς τα θερινά ζουν ακόμη και να που τα γυρίσματα του χρόνου τα φέρνει στην πρώτη γραμμή της διάσωσης της κινηματογραφικής αίθουσας και της εκγύμνασης των θεατών.