Ο «Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο» του Κώστα Φέρρη προβάλλεται τη Δευτέρα 28 Μαΐου στις 21:00 στο τελευταίο πρόγραμμα προβολών της Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά για τη φετινή χρονιά, αφιερωμένο στις αρχαίες τραγωδίες που το ελληνικό σινεμά είδε... αλλιώς.
Στο παρακάτω κείμενο, ο Γιάννης Βεσλεμές γράφει για την ποπ παρακατήθηκη της ταινίας του Κώστα Φέρρη.
Διαβάστε αναλυτικά: Τραγωδίες made in Greece στη Χαμένη Λεωφόρο του Ελληνικού Σινεμά
Το «Ο Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο» αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας άτυπης τριλογίας του Κώστα Φέρρη («Φόνισσα», «Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο», «Οh Babylon») πάνω στην κινηματογραφική ψυχεδέλεια, τη συνειρμική, ελεύθερη και ερευνητική καταβύθιση στη φόρμα με σκοπό να ξύσει την επιφάνεια στο θέμα που τον απασχολεί και στις τρεις ταινίες, το πρόσωπο της εξουσίας.
Στην «Φόνισσα» του 1974 με αφορμή το χαρακτήρα της Φραγκογιαννούς, με κορεσμένα χρώματα και ηλεκτρονική μουσική , εργαλεία φαινομενικά αταίριαστα με το φολκλόρ του Παπαδιαμάντη, συνθέτει μια φούγκα πάνω στην ομηρία αυτής της γυναίκας από την κοινωνική συνθήκη που μεγάλωσε, μια ιδέα που την οδηγεί σε φόνους μικρών κοριτσιών, που την φέρνει αντιμέτωπη τελικά με όλη την κοινωνία, τις αρχές αλλά και το λαό. Στο «Οh Babylon» (1989) o διανοούμενος πρωταγωνιστής, είναι όμηρος του ίδιου του του εαυτού, με την άρνηση του να παραδοθεί - όπως η υπόλοιπη οικογένεια του - σε ένα σπίτι που έχει κατακλυστεί από τη Βακχική μανία και τον ηδονισμό.
Στον «Προμηθέα σε Δεύτερο Πρόσωπο» του 1975 η τιμωρία του είναι δεδομένη, αποτέλεσμα της ύβρης του στους θεούς. Ο αφηγητής κάπου στη μέση της ταινίας θα δώσει τη σκυτάλη στο κοινό. «Ο Προμηθέας είσαι συ θεατή».
Για τον Φέρρη το ξύσιμο της επιφάνειας είναι αρκετό, αυτή είναι άλλωστε η απελευθερωτική δύναμη της ποπ. Μας δίνει όλα τα εργαλεία για να κλείσουμε εμείς τις τρύπες του μύθου, να συμπληρώσουμε τα κενά που αφήνει η φαντασμαγορία του Προμηθέα, μια από τις λίγες φορές που το ελληνικό πειραματικό σινεμά συνάντησε την ελευθερία μιας ροκ όπερας.»
H σχέση του Φέρρη με τη ροκ κουλτούρα είναι άλλωστε γνωστή. Το 1972 έγραψε τους στίχους στο 666 των Αphrodite’ s Child, ένα από τα πιο επιδραστικά διεθνώς ροκ άλμπουμ. Την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Σταύρο Λογαρίδη (συνθέτη της Φόνισσας) στον ομώνυμο δίσκο των Ακρίτας. Μια κινηματογραφική συνέχεια αυτού του διαλόγου, με τη μουσική πια του Σταμάτη Σπανουδάκη, είναι ο Προμηθέας.
Oλες οι τέχνες συνυπάρχουν στα 70 λεπτά της ταινίας. Στο χορό και τα πρόσωπα θα δούμε μια ελληνική μεταγραφή του ιαπωνικού θεάτρου Νο (εδώ ως αινιγματικό Θέατρο Ρε). Φωτογραφικά θα επιστρατευτούν «ηλεκτρονικές» τεχνικές του solarization & posterization - μια προσπάθεια ήδη από τα 60s να προσομοιάσει η κινηματογραφική εικόνα την ψυχοτροπική εμπειρία. Στα κοστούμια και τις μάσκες θα βρει κανείς αναφορές σε όλο το φάσμα των αρχαίων πολιτισμών.
Ο «Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο» παίχτηκε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη το 1975, όπου βραβεύτηκε για την μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη.
Προμηθέας σε Δεύτερο Πρόσωπο του Κώστα Φέρρη | 1975 | 75´ | Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΣΤΕΦΙ Φιλμ | Διασκευή Σεναρίου: Κώστας Φέρρης, Κώστας Βρεττάκος (Αρχική Πηγή: Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης») | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Σταύρος Χασάπης | Μουσική Σύνθεση: Σταμάτης Σπανουδάκης Παίζουν οι: Κώστας Βρεττός, Γιάννης Κανουράκης, Μυρτώ Παράσχη, Βαγγέλης Μανιάτης, Γιώργος Βούρος, Κώστας Φέρρης κ.α. | Βραβεία - Διακρίσεις: Βραβείο Μουσικής - Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975
