Λογοτέχνης και θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, ο Νικολά Μπεντός δηλώνει ότι ήδη από τα 13 ονειρευόταν να κάνει σινεμά. Fast forword κάμποσα χρόνια μετά, όταν σε ένα εστιατόριο στην rue des Petits-Champs θα γνωρίσει την Ντοριά Τιλιέρ, η οποία όταν δεν σερβίρει για να κερδίσει τα προς το ζην, σπουδάζει υποκριτική. Οι δυο τους θα γίνουν ζευγάρι και μαζί θα ανακαλύψουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις σινεμά, είναι μαζί με κάποιον άλλον. Μπορεί ο Νικολά να υπογράφει την σκηνοθεσία αλλά το σενάριο είναι γραμμένο κι από τους δύο και μαζί πρωταγωνιστούν στους ρόλους του Βίκτορ και της Σάρα Αντελμάν σε μια ιστορία αγάπης που μπορεί να μην είναι ακριβώς η δική τους, μα που όπως παραδέχονται η ουσία της δεν απέχει πολύ από την δική τους ζωή. Ή τον δικό τους τρόπο να φαντάζονται το μέλλον τους. Ακριβώς όπως κάνουν σινεμά: μαζί.
Αισθάνομαι πως το να κάνετε αυτή ως πρώτη ταινία, πιθανότατα θα ήταν λίγο τρομακτικό για εσάς, τόσο λόγο θέματος, όσο και λόγω των φιλοδοξιών της.
Νικολά: Ηξερα ότι το να κάνεις την πρώτη σου ταινία είναι από μόνο του τόσο μεγάλη υπόθεση και τόσο δύσκολο που ήθελα να είναι κάτι αληθινά φιλόδοξο και μεγάλο. Κάτι μεγαλύτερο από εμάς, εφόσον ήξερα εκ των προτέρων ότι θα ήταν κάτι που θα πάρει πολύ καιρό.
Ηταν οι χαρακτήρες η αφετηρία της ταινίας, ή κάτι μεγαλύτερο; Η ευκαιρία να αφηγηθείτε μια μεγάλη ιστορία αγάπης για παράδειγμα;
Νικολά: Ξεκινήσαμε διασκεδάζοντας με μια σειρά από αυτοσχεδιασμούς μεταξύ μας, με μια συλλογή από ιδέες και σκέψεις τις οποίες σιγά σιγά συγκεντρώσαμε σε μια αφήγηση που τις συνέδεε. Ηταν ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε και να μιλήσουμε για δυο ανθρώπους που αποφάσισαν ότι θέλουν να χτίσουν μια σχέση για μια ζωή και το πόσες αλλαγές μπορούν να συμβούν στην διάρκεια της και πως η δυναμική ενός ζευγαριού αλλάζει μέσα στον χρόνο.
Θα λέγατε πως εξετάζοντας από κοντά τα υποθετικά σενάρια μιας τόσο μακροχρόνιας σχέσης σας βοήθησε να ανακαλύψετε τι την κάνει να λειτουργεί πετυχημένα; Ξέρετε τώρα κάτι περισσότερο απ όσα ξέρατε όταν ξεκινήσατε να δουλεύετε την ταινία;
Νικολά: Οχι (γέλια). Δεν νομίζω ότι έμαθα τίποτα παραπάνω, απλά μας έδωσε μια καλή αίσθηση κι ελπίζω ότι το ίδιο θα συμβεί και με τους θεατές της πολυπλοκότητας και της πολυμορφίας μιας σχέσης στην διάρκεια του χρόνου. Θέλαμε να δούμε όλες τις συναισθηματικές αποχρώσεις τους ψυχολογικούς τόνους που μπορείς να βιώσεις στην ζωή σου. Δυστυχώς δεν νομίζω ότι μάθαμε πως μπορούμε να αποφύγουμε τα λάθη που όλοι αναπόφευκτα κάνουμε στις σχέσεις μας. Αν όμως υπάρχει κάτι που το φιλμ λέει είναι ότι είναι ουσιώδες να μοιράζεσαι έναν στόχο με κάποιον άλλο και πως είναι σημαντικό να τον εμπιστεύεσαι, να σέβεσαι την φύση του συντρόφου σου και την ίδια στιγμή να δίνεις χαρά τόσο στον εαυτό σου όσο και στον άλλον. Στην δική μας σχέση, μοιραζόμαστε την εκτίμηση και τον σεβασμό που έχουν οι πρωταγωνιστές μας, ο ένας για τον άλλον. Αυτό νομίζω είναι το σημαντικότερο κοινό στοιχείο ανάμεσα στην ταινία και την αληθινή ζωή μας.
Κατά κάποιο τρόπο αυτό ακούγεται και σαν απαραίτητο στοιχείο μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας. Του να κάνεις μια ταινία μαζί με κάποιον άλλον. Πως ήταν για εσάς η διαδικασία;
Ντοριά: Δεν είχαμε σχεδόν καμιά διαφωνία σε καλλιτεχνικό επίπεδο σε όσα θέλαμε να πούμε μέσω του φιλμ κι όταν υπήρχαν αντιρρήσεις από τον έναν ή τον άλλον πάντα βρίσκαμε την λύση μέσω της συζήτησης. Και οι δυο ξέραμε τι είδους ταινία θέλαμε να κάνουμε και βλέπαμε πάντα την μεγαλύτερη εικόνα. Ασφαλώς υπήρχαν διαφωνίες και μερικές φορές κι εκνευρισμός αλλά όχι κάτι ουσιαστικό.
Νικολά: Υποθέτω ότι τα γυρίσματα μιας ταινίας για ένα ζευγάρι, από δυο δημιουργούς που είναι οι ίδιοι ζευγάρι μπορεί να κάνει την σχέση τους “υπερτροφική”, μια ξεχωριστή οντότητα ικανή να τους καταπιεί, αλλά όχι, τα καταφέραμε μια χαρά.
Είχατε από την αρχή αποφασίσει ότι θα είστε εσείς που θα πρωταγωνιστείτε στην ταινία;
Ντοριά: Απολύτως, γιατί το σενάριο γράφτηκε μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς που κάναμε οι δυο μας, ήταν η ενσάρκωση της επιθυμίας δυο ηθοποιών να “παίξουν”, δεν ξεκινήσαμε να γράφουμε ένα σενάριο, το υποδυθήκαμε πρώτα και μετά το γράψαμε.
Νικολά: Και στην πραγματικότητα ήταν κάτι δύσκολο να κάνουμε, να πείσουμε τους χρηματοδότες να μας εμπιστευθούν γιατί δεν είμαστε τόσο αναγνωρίσιμοι ηθοποιοί και η αλήθεια είναι ότι υπήρξε ένας παραγωγός με τον οποίο δεν κατορθώσαμε να συνεργαστούμε γιατί δεν είχε πεισθεί ότι μπορούμε να φέρουμε εις πέρας την ταινία ως ηθοποιοί. Κι αυτό ήταν κάτι που δεν διαπραγματευόμασταν Ηταν ένα από τα ζητούμενα, να είμαστε εμείς οι πρωταγωνιστές
Το ότι αυτό που ξεκίνησε ως ένα δικό σας παιχνίδι και στην πορεία μεταμορφώθηκε σε κάτι πολύ μεγαλύτερο μια ταινία με προϋπολογισμό και ένα κοινό που θα την έβλεπε κάποια στιγμή στο μέλλον, στέρησε από εσάς την αίσθηση της διασκέδασης;
Ντοριά: Οσο γυρίζαμε την ταινία δεν είχαμε καν χρόνο να σκεφτούμε τίποτα απ΄όλα αυτά. Ηταν δουλειά, δουλειά, δουλειά και σκληρή δουλειά. Μπορώ να πω ότι απέκτησε στο μυαλό μας την αίσθηση μιας εμμονής.
Νικολά: Και η αλήθεια είναι ότι το μπάτζετ μας ήταν αρκετό περιορισμένο οπότε υπήρχε κι ένα επιπλέον άγχος, ο φόβος ότι δεν θα μπορέσουμε να έχουμε την δυνατότητα να πετύχουμε όλα όσα θέλουμε, η αγωνία να γυρίσουμε όσα θέλαμε με τις λιγότερες δυνατές λήψεις.
το φιλμ λέει είναι ότι είναι ουσιώδες να μοιράζεσαι έναν στόχο με κάποιον άλλο και πως είναι σημαντικό να τον εμπιστεύεσαι, να σέβεσαι την φύση του συντρόφου σου και την ίδια στιγμή να δίνεις χαρά τόσο στον εαυτό σου όσο και στον άλλον.
Το φιλμ μιλά για την δημιουργική διαδικασία για το πως πίσω από κάθε πετυχημένο καλλιτέχνη υπάρχει αν όχι μια δυνατή γυναίκα -κάτι που ακούγεται κλισέ- τότε άνθρωποι που τους βοηθούν από τα “παρασκήνια”. Θα λέγατε ότι είναι μια ιδέα με την οποία συμφωνείτε;
Νικολά: Θα έλεγα πως ναι. Δεν έχει να κάνει με το φύλο, μπορεί να είναι ένας άντρας πίσω από μια ισχυρή γυναίκα ή το αντίθετο. Ολοι μας νομίζω χρειαζόμαστε κατανόηση και υποστήριξη σε όσα κάνουμε και κάποιον με τον οποίο να μοιραζόμαστε τα όνειρα και τις αγωνίες μας. Ξέρω ότι ισχύει για μένα, ξέρω ότι ισχύει για τον πατέρα μου που είναι γνωστός καλλιτέχνης ή για την πεθερά μου, που είναι μια πετυχημένη δικηγόρος.
Ντοριά: Δεν είμαι σίγουρη ότι συμφωνώ Ασφαλώς χρειάζεσαι υποστήριξη, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο καθένας μπορεί να δουλέψει μόνος του. Είμαι σίγουρη ότι ακόμη κι αν ο Νικολά βρισκόταν μόνος σε ένα ερημικό νησί θα μπορούσε να γράψει ένα σπουδαίο βιβλίο
Νικολά: Ναι αλλά μπορεί να μην είχα την διάθεση να το κάνω.
Μιλώντας για βιβλία, υπάρχουν φορές που διαβάζεις ένα από αυτά και σκέφτεσαι ότι θα έκανε μια καλή ταινία. Στην δίκη σας περίπτωση βλέπεις το φιλμ και σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να είναι επίσης ένα πολύ καλό βιβλίο.
Νικολά: Η αλήθεια είναι ότι είμαι περισσότερο γνωστός ως συγγραφέας παρά ως σκηνοθέτης ή ηθοποιός, οπότε είναι λογικό η πρώτη μου ταινία να έχει κάτι το “λογοτεχνικό”, οπότε παίρνω την παρατήρησή σας ως κομπλιμέντο.
