Χθες βράδυ, Κυριακή 3 Απριλίου, έκανε πρεμιέρα το «Super Mammy» η νέα «κωμική» σειρά του Μάρκου Σεφερλή στον ΑΝΤ1 (με πρωταγωνιστές τον ίδιο και τους Ελενα Τσαβαλιά, Γιάννη Καπετάνιο, Τάνια Τρύπη και Δημήτρη Σταρόβα). Ακολουθώντας ένα ξένο φορμάτ, αλλά προσαρμόζοντάς το στο κάφρικο χιούμορ Δελφιναρίου, ο Σεφερλής μεταμφιέστηκε σε «Χαρίκλεια», στερεότυπο Ελληνίδας μάνας που πετάει φτηνά κλισέ για εύκολο γιέλιο.
Δυστυχώς όμως το «εύκολο γέλιο» δεν είναι και τόσο αθώο. Μέσα από το χαβαλέ, συνεχίζει να προάγεται η ρητορική του μίσους, καθώς συνήθως αντικείμενα του «χιούμορ» είναι οι γκέι, οι γυναίκες, οι χοντροί, οι μετανάστες - ό,τι διαφορετικό έχει μάθει (από ανάλογα παραδείγματα υποκουλτούρας) να φοβάται και να βρίζει η μάζα. Κάπως έτσι, ο Σεφερλής τους κερδίζει, κι, αν είχαν λίγες τύψεις τους καθησυχάζει: ελάτε να γελάσουμε εμείς κι αφήστε τους καθωσπρέπει να λένε ό,τι θέλουν για «πολιτικές ορθότητες». Εμείς είμαστε απλά, λαϊκά παιδιά. Οι άλλοι είναι «πισωγλέντηδες». Γκόμενες που δεν μπορούν να ανεχτούν πια ένα αστείο.
Χθες λοιπόν, ακούστηκαν οι εξής ατάκες, γραμμένες φυσικά από τον ίδιο: «Είδα στο δρόμο έναν βιαστή ..έτρεχα έτρεχα ...αλλά δεν τον πρόλαβα»
Η βότκα είναι λιπαντικό για να κατεβάζουν οι γυναίκες τα βρακιά τους και να γκαστρώνονται»
Δεν θα ασχοληθούμε για τα πώς και τα γιατί, ένας κωμικός επιμένει σε αυτό το μοτίβο "χιούμορ". Κάποιος που μπορεί να ενημερωθεί πλέον εντελώς ανοιχτά και αναλυτικά μετά από 4 χρόνια #metoo διαλόγου, για το πόσο κακοποιητική είναι η αυτή η "κωμωδία", πόσο επικίνδυνη, πόσο υπαίτια για τη συντήρηση και απενοχοποίηση της κουλτούρας του βιασμού, πόσο εκπαιδεύει τους τηλεθεατές να αντιμετωπίζουν τις γυναίκες με λάθος, λοξά πρότυπα, μάλλον δεν ενδιαφέρεται να ενημερωθεί. Οχι, o κύριος Σεφερλής μάλλον αποδεικνύεται υπεράνω κάθε κοινωνικής ευαισθησίας. Το μόνο που επιθυμεί είναι να ταΐζει τα πιο ποταπά μας ένστικτα και να βλέπει τις τηλεθεάσεις να ανεβαίνουν. Ολοι έχουν πρόσβαση στο φτηνό. Και εκείνος το φοράει στο πέτο, σαν παράσημο.
Κάποια στιγμή όμως θα θέλαμε να βλέπαμε σε αυτή τη χώρα έναν θεσμό όπως το Ελληνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο να παίρνει σαφή θέση για το τι θεωρεί επικίνδυνο, κατακριτέο, και συνεπώς, τιμωρητέο. Ενα ΕΣΡ που θα κοιτά μπροστά, στα πρότυπα μιας Ευρώπης που λέμε ότι θέλουμε να ανήκουμε. Σ' έναν κόσμο σεβασμού, που η ψυχαγωγία δεν μπορεί να είναι συνώνυμη ενός τόσο ευτελούς κανιβαλισμού, τόσο "παλιού", επιθετικού, κακοποιητικού ανέκδοτου.
Αυτά όμως είναι επικίνδυνα πράγματα, έτσι δεν είναι; Αν κάτι πρόσβαλε τα χρηστά ήθη, θα ήταν απλό. Τώρα, όταν απλώς πρόκειται για έννοιες σεβασμού προς όλους, κοινωνικής αλληλεγγύης, ισότητας, θυμόμαστε την «ελευθερία του λόγου». Και πώς να τα βάλεις με κάτι τόσο ισχυρό. Ενα επιχείρημα που βρίσκουν καταφύγιο τόσοι και τόσοι κακοποιητές. Εδώ ολόκληρη ελληνική δικαιοσύνη και δεν τολμά να χαράξει μία σαφή θέση.
Διαβάστε κι αυτό: Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου διέγραψε τον Δημήτρη Δανίκα από τα μέλη της
Πριν από λίγο καιρό η Ελενα Ακρίτα είχε κατηγορήσει (σε άρθρο της στα ΝΕΑ) τον Μάρκο Σεφερλή για τα κείμενά του, τονίζοντας ότι προάγουν την ομοφοβία, τον σεξισμό, την ξενοφοβία. Ο Σεφερλής της έκανε μήνυση ζητώντας 100.000 ευρώ. Η Ακρίτα έχασε, αλλά το δικαστήριο κατέβασε το πρόστιμο στις 8.000. Αυτό μπορεί να μην είναι "νίκη" για να την πανηγυρίζει ο Σεφερλής, αλλά και πάλι, ένα ελληνικό δικαστήριο αρνήθηκε να δει τη διαφορά ανάμεσα στην «ελευθερία του λόγου» και την «επικίνδυνη ρητορία του μίσους».
Η ίδια η Ακρίτα ανακοίνωσε τη δικαστική απόφαση στο λογαριασμός της στα social, συνεχίζοντας να πολεμά αυτού του είδους «το χιούμορ» και κλείνοντας ραντεβού στο Εφετείο.
Αυτό είναι το κείμενό της:
Ο Μάρκος Σεφερλής κέρδισε την αγωγή που είχε κάνει εναντίον μου και εναντίον της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ. Προφανώς ο δημόσιος λόγος του δεν κρίθηκε από το δικαστήριο ούτε ομοφοβικός, ούτε ρατσιστικός. Οι δε δημοσιογράφοι οφείλουν να αυτολογοκρίνονται μην και ενοχλησουν τους οπαδούς του κακοποιητικου λόγου.
Η σκοταδιστική αυτή απόφαση μάς γυρίζει χρόνια πίσω: ενθαρρύνει τον ρατσιστικό λόγο προς τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας ή τα άτομα που το ύψος, τα κιλά και το σώμα τους δεν συμφωνούν με την ’κανονικότητας’ του κάθε Προκρούστη. Ο Σεφερλής και οι όμοιοι του μπορούν ανενόχλητα πλέον να χλευάζουν τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.
Στα πρακτικά τώρα. Ο Σεφερλής είχε ζητήσει 100.000 € αποζημίωση και του επιδικάστηκαν οι 8.000 €. Επίσης δεν έγινε δεκτό το αίτημα του να μάς βάλει (τους υπεύθυνους της εφημερίδας κι εμένα) φυλακή.
Για να τελειώνουμε. Από το επίμαχο κείμενο μου δεν αλλάζω ούτε ‘και’. Υποστηρίζω μέχρι κεραίας αυτά που έγραψα. Και θα συνεχίσω τον αγώνα μου για να καταδικαστεί επιτέλους η ρητορική μίσους από τον δημόσιο λόγο.
Εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο του σίριαλ όπου με το γνωστό του κακοποιητικό τρόπο υποδύεται μια γυναίκα.
Σας ευχαριστώ για την αγάπη, σας ευχαριστώ για τη στήριξη και δεν χανόμαστε βρε. Χέρι χέρι θα προχωράμε στους ίδιους δρόμους, χέρι-χέρι θα διεκδικούμε ίσα δικαιώματα για όλους-ες-α, μέχρι η ρητορική μίσους να πάει εκεί που είναι η θέση της. Στον υπόνομο της Ιστορίας.
Πάμε παρακάτω. Στο εφετείο.
Διαβάστε κι αυτό: «Μήπως ήσουν πάντα αναίσθητος;» Ο Μαρκ Μάρον απαντάει σε όσα είπε ο Τοντ Φίλιπς για την κωμωδία στην politically correct εποχή μας
