Η Ζιλιέτ Μπινός βρέθηκε στο 69ο Φεστιβάλ Καννών, πριν από ένα χρόνο, για την ταινία του Μπρουνό Ντιμόν, την κωμωδία «Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ» - αλλά όχι μόνο. Η Μπινός είναι μια από τις μεγαλύτερες Γαλλίδες σταρ των ημερών μας, απόλυτα διεθνής, μια γυναίκα απολαυστική και ταλαντούχα, που η κάθε συζήτηση μαζί της είναι μάθημα entertainment. Και, μιλώντας επιτέλους για μια κωμωδία, μπόρεσε να εκφράσει όλο το κέφι της που κρύβει μόνο στους δραματικούς ρόλους της!
Ομως η Ζιλιέτ Μπινός δεν έκανε μόνο αυτό: μίλησε ζεστά για το σινεμά, για τη ζωή, μας τραγούδησε (το «Always Look on the Bright Side of Life»), μας συγκίνησε, μας διασκέδασε, αποδεικνύοντας ότι κατέχει όχι μόνο την τέχνη της υποκριτικής, αλλά και του πώς να ελέγχει και να ψυχαγωγεί η ίδια το κοινό της, ακόμα κι όταν πρόκειται για βιαστικούς δημοσιογράφους. Και μέσα σ' όλα αυτά, πρόλαβε να μας πει πόσο απεχθάνεται την γκρίνια («θεωρώ ότι δείχνει απλώς έλλειψη καλλιέργειας») και πώς, με τον δικό της τρόπο, φροντίζει τον εαυτό της στα 52 της χρόνια. Σημειώστε...
Διάθεση για κωμωδία
Οσο κάναμε την «Καμίλ Κλοντέλ 1915», έλεγα στον Μπρουνό, πρέπει να κάνουμε μια κωμωδία – επειδή ήμασταν, ξέρετε, στον πάτο του πηγαδιού μ’ εκείνη την ταινία, με όλο το τραύμα και τα ζητήματα εγκατάλειψης που ζούσε η ηρωίδα μου, το να σκέφτομαι μια κωμωδία μου έδειχνε λίγο φως να βγαίνει απ’ το πηγάδι, κάπου. Και τελικά, τι αστείο, συνέβη. Αλλά εγώ πιστεύω ότι αν στείλεις μια προσδοκία έξω στον κόσμο, θα επιστρέψει σ’ εσένα. Δημιουργείται μια πρόθεση. Δεν πιστεύω ότι ο Μπρουνό θα έλεγε ποτέ πως κάναμε μια κωμωδία χάρη σ’ αυτά που του έλεγα τότε, νομίζω πως θα του έπεφτε πολύ να το πει, αλλά ήταν η ευχή μου και πραγματοποιήθηκε.
Διαβάστε ακόμη: O Μπρουνό Ντιμόν μιλάει στο Flix: «Το γκροτέσκο είναι ένας μεγεθυντικός φακός της ανθρώπινης φύσης»
Αν το ευχηθείς, θα γίνει
Πιστεύω ότι έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργούμε, μέσα από την πρόθεσή μας, το λόγο μας, αυτά που θέλουμε. Είναι σαν προσευχή κι εγώ πιστεύω στην προσευχή. Αν προσευχηθείς, η πρόθεση το κάνει να συμβεί. Εχουμε τόση δύναμη, τη φαντασία μας, την καρδιά, το πνεύμα μας και η πρόθεση δημιουργείται. Αυτό είναι που κάνουμε και στην υποκριτική, πρέπει να πιστέψουμε αρκετά κάτι και θα συμβεί. Γιατί εμείς, το σώμα, το βιώνουμε. Γι’ αυτό ζούμε τόσες ζωές. Κι είμαστε τόσο κουρασμένοι στο τέλος της καθεμιάς!
Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί κάνω όλα αυτά τα δράματα στο σινεμά και στη ζωή είμαι ζωντανή και χαρούμενη και γελάω όλη την ώρα. Γιατί αυτή είναι η φύση μου.»
Είναι πιο εύκολη η κωμωδία από τα δράματα;
Δεν ξέρω αν μου ήταν πιο εύκολο να κάνω κωμωδία, αλλά σίγουρα μου φάνηκε πιο φυσικό. Ο πατέρας μου ήταν μίμος και τον αντέγραφα μικρή, οπότε ένιωσα σαν να είμαι παιδί, να φτιάχνω ήρωες και να είμαι ζωντανή και να παίζω. Την εσωστρέφεια χρειάστηκε να τη μάθω, γιατί ως κορίτσι ήμουν πιο εξωστρεφής. Γι’ αυτό ο κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί κάνω όλα αυτά τα δράματα και στη ζωή είμαι ζωντανή και χαρούμενη και γελάω όλη την ώρα, γιατί αυτή είναι η φύση μου. Οπότε, όταν επιτρέψω στον εαυτό μου να είμαι έτσι και στη δουλειά μου, είναι πολύ διασκεδαστικό. Και ο Μπρουνό μου έφερε ένα ρόλο, μια ηρωίδα, που πηγαίνει σ’ όλους γύρω της και τους πιέζει και τους λέει, εγώ είμαι καλύτερη από εσάς. Αυτό δεν θα το έκανα ποτέ στ’ αλήθεια. Η μόρφωσή μου κι η υπερηφάνεια μου δεν θα μου το επέτρεπαν. Αλλά το ότι μου είπε, κάν' το, προκάλεσέ τους, ήταν για μένα απόλαυση.
Πού τη βρίσκει τόση χαρά;
Ετσι γεννήθηκα. Είναι η χαρά της ζωής, αυτό μου έλεγε τουλάχιστον η μητέρα μου. Δεν μπορείς να εξηγήσεις τη χαρά. Απλώς υπάρχει, όπως το να είσαι άνθρωπος, να είσαι ζωντανός, να μπορείς να βλέπεις, να οσφραίνεσαι, ν’ ακούς. Πρέπει να γνωρίζεις όλα τα χρώματα, αλλά η χαρά έχει το δικό της. Το ζω με τον πατέρα μου που μεγαλώνει και το σώμα του γίνεται πιο αδύναμο κι έχει όλα αυτά, ξέρετε, που δεν μπορεί να κάνει το ένα και δεν μπορεί να κάνει το άλλο, αλλά μπορεί να κάνει κάτι απ' όλα, οπότε πρέπει να ξέρεις πού πρέπει να κοιτάξεις και πώς να ζήσεις αυτό που σου έχει δοθεί. Η επιλογή είναι δική σου. Η συνήθεια της γκρίνιας είναι φρικτή, πρέπει να την προσέχουμε, είναι θέμα καλλιέργειας. Γκρίνια για τον καιρό, γκρίνια για το φαγητό, για ό,τι να’ ναι. Τα μικρά πράγματα μπορούν να σε κάνουν πολύ ευτυχισμένο, κατά τη γνώμη μου. Βέβαια κι εγώ έχω τα κυκλοθυμικά μου, μπορεί να νοιώθω γκρίζα και σκατά, αλλά εξαρτάται από τη μέρα.
Δεν φοβάμαι τίποτα, δεν έχω τίποτα να χάσω, ό,τι αποφασίσω, το κάνω, σαν να πηδάω από γκρεμό.»
Η ίδια αγαπά να βλέπει κωμωδίες ή δράματα στο σινεμά;
Οταν είσαι χαρούμενη, δεν έχεις ανάγκη τις κωμωδίες, ούτε να τις βλέπεις, ούτε να τις κάνεις. Γιατί είσαι χαρούμενη, τόσο απλό. Λατρεύω να βλέπω κωμωδίες, αλλά δεν είναι μια ανάγκη για μένα. Μ’ αρέσει να εξερευνώ την ανθρωπότητα μέσα από διαφορετικούς τρόπους, μπορεί να είναι τραγωδίες, ή κωμωδίες. Οταν προετοιμαζόμουν για την Αντιγόνη του Σοφοκλή, που έκανα στο θέατρο, διάβασα ότι η τραγωδία είναι απαραίτητη γιατί σε αναγκάζει να κάνεις πρόβα κάτι που ενδέχεται να συναντήσεις στη ζωή σου, χαχαχα! Να, με κάνει να γελάω αυτό: σε προετοιμάζει αν χρειαστεί να ζήσεις κάτι τραγικό, οπότε το έχεις ξαναβιώσει συναισθηματικά. Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεσαι ούτε κωμωδίες, ή τραγωδίες για να προετοιμαστείς για τη ζωή. Χρειάζεσαι μόνο... ξέρετε... all you need is love, pam, param, param...
Εχει αλλάξει ο τρόπος που επιλέγει ταινίες σήμερα;
Φυσικά, έχω ένα μεγάλο και σατανικό επαγγελματικό σχέδιο, να κατακτήσω το Χόλιγουντ! Χαχα! Είναι καλό ν’ αναρωτιέσαι μόνος σου, κάθε τόσο, για ποιο λόγο κάνεις ταινίες, ή κάνεις τη δουλειά σου. Ξέρω ότι για μένα το επείγον είναι οι άνθρωποι να έχουν συνείδηση των συναισθημάτων τους. Αλλά η τάση είναι ν’ απομακρύνεσαι απ' αυτά, γιατί είναι δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Οπότε οι ηθοποιοί έχουν την ευκαιρία να στραφούν, συχνά, στον εαυτό τους. Κι αυτό είναι το επείγον και σημαντικό. Το να διαλέξεις θέμα ή ιστορία που θα σε κάνουν να αισθανθείς ή αν καταλάβεις τη μεταμόρφωση που μπορεί να βιώσεις στη ζωή σου, αυτός είναι ο σκοπός. Αν είναι μικρή ή μεγάλη ταινία δεν έχει για μένα σημασία. Σημασία έχει πόσο μπορείς ν’ αλλάξεις μέσα απ’ αυτή. Κατά τα άλλα, δεν φοβάμαι τίποτα, δεν έχω τίποτα να χάσω, ό,τι αποφασίσω, το κάνω, σαν να πηδάω από γκρεμό. Ειδικά όταν εμπιστεύεσαι τον σκηνοθέτη σου, είναι σαν να μπαίνεις στη βάρκα του, σε πηγαίνει όπου θέλεις αυτός.
Τι κάνετε για να διατηρείτε αυτή την αισιοδοξία και τη λάμψη σας;
Μη νομίζετε, πολύ συχνά δείχνω σαν σκατά (like shit!). Η καρδιά και το πνεύμα είναι που σε κρατούν σε καλή κατάσταση. Αλλά θέλετε, να σας πω τι κάνω εγώ για το δέρμα μου; Θέλετε; Το έχω βρει μόνη μου! Είναι δική μου συνταγή και είναι φανταστική. Να σας την πω; Λοιπόν, παίρνετε ένα μπουκάλι χωρητικότητας 100ml, βάζετε κάποιο λάδι ως βάση, όπως αμυγδαλέλαιο, τζοτζόμπα, ό,τι σας αρέσει. Και προσθέτετε αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλου, το τούρκικο είναι το καλύτερο, ή αλλιώς βουλγάρικο, 6 σταγόνες. Λιβάνι, 10 σταγόνες. Λεβάντα, 10 σταγόνες. Χαμομήλι, 10 σταγόνες. Μέντα, 2 σταγόνες. Αυτό είναι. Το γράψατε; Ανακατεύετε και το βάζετε στο πρόσωπο και στο λαιμό σας, κάθε μέρα, πρωί και βράδυ. Αυτό είναι! -Και θα γίνουμε όμορφες σαν κι εσάς; -Χαχαχαχαχα, χαχαχα, τι τρέλες...
Διαβάστε ακόμη: O Μπρουνό Ντιμόν μιλάει στο Flix: «Το γκροτέσκο είναι ένας μεγεθυντικός φακός της ανθρώπινης φύσης»
