Στην ταινία του Σαφί Νεμπού «Ποια Νομίζεις Οτι Είμαι», η Ζιλιέτ Μπινός υποδύεται μια καθηγήτρια πανεπιστημίου που υιοθετεί μια ψεύτικη ταυτότητα στο Facebook για να καλύψει το κενό που νιώθει στη ζωή της. Ο άντρας της την έχει εγκαταλείψει για μια νεότερη γυναίκα, ο εραστής της είναι αδιάφορος, τα παιδιά της μεγαλώνουν... Θα ερωτευτεί έναν πολύ νεότερό της άντρα χωρίς να τον έχει δει ποτέ και, παίζοντας με τη φωτιά, θα πιστέψει ότι η ζωή θα βρει τον τρόπο για να κρατήσει το νέο της «παιχνίδι» ζωντανό για πάντα. Η διαδρομή της θα είναι ταυτόχρονα μια διαδρομή ωρίμανσης αλλά και μια απόδειξη για το πόσα λίγα χωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα και την αλήθεια από τη φαντασία.
Στο Flix, η Ζιλιέτ Μπινός μιλάει για τη σημασία του να κοιτάζεις με τρυφερότητα την ηλικία σου, με την ίδια νεανική τρέλα τον έρωτα και με την ίδια αγάπη τον εαυτό σου. Και μας προκαλεί να την ακολουθήσουμε στο προσωπικό της λογαριασμό στο instagram που είναι η δική της εμμονή με τα social media.
Με τα νέα μέσα επικοινωνίας, ζούμε σε ένα κόσμο περισσότερο ελεύθερο αλλά και πιο εξαρτημένο. Προκαλούν την επιθυμία μας, αλλά ταυτόχρονα μας εγκλωβίζουν σε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων, ψεμάτων.
Φτιάχνουμε ψεύτικες ταυτότητες για να μπορέσουμε να αναζητήσουμε τη χαμένη δική μας. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας, η Κλερ, είναι μια γυναίκα που βιώνει την εγκατάλειψη. Ο άντρας της την έχει εγκαταλείψει για μια νεότερη γυναίκα. Ο εραστής της την έχει εγκαταλείψει, τα παιδιά της μεγαλώνουν και απομακρύνονται από αυτήν. Προσπαθεί να βρει ένα τρόπο να μην νιώθει έτσι, να κρατηθεί από κάπου. Το Facebook της δίνει την ευκαιρία να αποκτήσει μια νέα ταυτότητα και να σταματήσει να πονάει, να σταματήσει να νιώθει αυτή την μοναξιά της εγκατάλειψης. Της δίνει μια κάποια αξιοπρέπεια. Και όταν το παιχνίδι αυτό μετατρέπεται σε εμμονή, αρχίζει να το διασκεδάζει. Είναι μια γυναίκα έξυπνη, με καριέρα, δύναμη, αλλά συναισθηματικά είναι ένα ερείπιο, μοιάζει με ένα κορίτσι τεσσάρων ετών. Το κενό ανάμεσα σε αυτούς τους δύο κόσμους είναι τόσο μεγάλο που ο χρόνος που «ζει» μέσα στο Facebook τουλάχιστον αναπληρώνει την ευτυχία της.
Υπάρχει μια συγκεκριμένη διαδρομή ωρίμανσης στον κάθε άνθρωπο. Τον τελευταίο καιρό με ενδιαφέρει η φιλοσοφία της Καμπάλα και το δέντρο των Σεφιρώθ. Εκεί υπάρχει η έννοια της κατανόησης πως υπάρχουν τρια στάδια που αν δεν περάσεις σαν άνθρωπος μένεις πάντοτε εγκλωβισμένος στην εφηβεία σου. Δεν καταφέρενει ποτέ να ωριμάσεις και συνεπακόλουθα να νιώσεις ελεύθερος. Αυτά είναι η επιθυμία για εξουσία, η δύναμη και η έκσταση.
Εχω λογαριασμό στο Instagram. Και είναι υπέροχο. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να μοιράζεσαι πράγματα. Εγινα ηθοποιός ακριβώς γιατί θέλω να μοιράζομαι πράγματα, οπότε το «share» είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Στην αρχή ο ατζέντης μου με προειδοποίησε να προσέχω τι ποστάρω, αλλά τώρα πια δεν ανησυχώ. Οταν νιώθω ότι υπάρχει κάποια προσωπική επίθεση, δεν τη διαβάζω ή τη διαγράφω αμέσως αν ξεπερνά τα όρια. Υπάρχει κάτι σκοτεινό στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά την ίδια στιγμή είναι μια πλατφόρμα για σπουδαία πράγματα: άμεση πρόσβαση στους άλλους, ανταλλαγή πληροφοριών, έναρξη ουσιαστικών δράσεων χωρίς την απειλη λογοκρισίας.
Η ηλικία είναι κάτι που πρέπει να κατακτήσεις. Δεν είναι εύκολο. Αλλά αν σταθείς απέναντί της με ειλικρίνεια, είμαι σίγουρη πως αυτό που ακολουθεί είναι η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας. Μπορεί να χάνεις την εξωτερική ομορφιά που προσφέρει η νεότητα, αλλά κερδίζεις μια άλλου είδους ομορφιά την οποία για πρώτη φορά στη ζωή σου μπορείς να νιώσεις.»
Δεν μπορείς να είσαι λογικός στον έρωτα. Ο έρωτας είναι κάτι τόσο ανεξέλεγχτο. Πρέπει να σε βρίσκει έτοιμο για τα πάντα. Ο αληθινός έρωτας είναι το υπέρτατο. Και ο αληθινός έρωτας είναι παντού. Αληθινός έρωτας είναι να μπορούμε να ερωτευόμαστε όχι μόνο έναν άνθρωπο... Αληθινός ερωτας είναι να ξέρεις ότι ο μόνος τρόπος για να νιώσεις πραγματικά αισθήματα είναι να μην φοβάσαι να πληγωθείς.
Η ηλικία είναι κάτι που πρέπει να κατακτήσεις. Δεν είναι εύκολο. Αλλά αν σταθείς απέναντί της με ειλικρίνεια, είμαι σίγουρη πως αυτό που ακολουθεί είναι η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας. Μπορεί να χάνεις την εξωτερική ομορφιά που προσφέρει η νεότητα, αλλά κερδίζεις μια άλλου είδους ομορφιά την οποία για πρώτη φορά στη ζωή σου μπορείς να νιώσεις. Δεν θα ήθελα με τίποτα να ξαναγίνω 20 ετών. Οταν είσαι νέος δεν είσαι ανεξάρτητος. Δεν είσαι ελεύθερος. Δεν ξέρεις ποια είσαι. Θέλεις να είσαι αποδεκτή. Κυριεύεσαι από φοβίες που μόνο μεγαλώνοντας, αποκτώντας εμπειρία, μπορείς να ξεπεράσεις.
Αυτό που φοβάμαι όσο μεγαλώνω, είναι μήπως δεν έχω ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου. Δουλεύω πολύ. Θέλω συνεχώς να νιώθω ότι κάνω κάτι. Θέλω να νιώθω ζωντανή. Το κάνω πάντα με αγάπη και με την αίσθηση ευθύνης που μου αναλογεί. Αλλά θα έπρεπε να προσέχω λίγο περισσότερο τον εαυτό μου.
