Η Κλερ είναι μία χωρισμένη μητέρα δύο παιδιών και καθηγήτρια πανεπιστημίου, η οποία μόλις έχει χωρίσει από τον νεαρό εραστή της, Λουντό. Στο διαδίκτυο, όμως, έχει επινοήσει μία άλλη, πιο επιθυμητή περσόνα για να κατασκοπεύσει τον πρώην της: αυτή είναι η Κλάρα, μία όμορφη και ξέγνοιαστη 20άρα, που σύντομα θα γνωριστεί με τον φίλο και βοηθό του Λουντό, Aλεξ. Η επικοινωνία τους ξεκινά αθώα, γρήγορα όμως η έλξη τους είναι ακαταμάχητη και ο Aλεξ πιέζει την Κλερ να συναντηθούν από κοντά. Εγκλωβισμένη στο πλασματικό της «πρόσωπο», η Κλερ είναι σε αδιέξοδο. Πού, όμως, σταματά το ψέμα και πού ξεκινά η αλήθεια;

Απ όταν το «Catfish» μας έδειξε (και στο σινεμά, διότι στην αληθινή ζωή το είχαμε ήδη ανακαλύψει), ότι τα social media μπορούν κι έχουν μια πολύ πιο σκοτεινή πλευρά από αυτή των follow και των like, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έκαναν σαφές πως είναι έτοιμα για το κοντινό τους. Κι αν στις περισσότερες περιπτώσεις οι οθόνες των κινητών ή των υπολογιστών και οι τρεις τελίτσες που αναβοσβήνουν στην οθόνη τους όταν ένα μήνυμα ετοιμάζεται να αποσταλεί, έδωσαν αρχικά την αφορμή για μια σειρά από νεανικά θρίλερ, είναι πλέον σαφές ότι δεν είναι μόνο η νεότερη γενιά που ανακαλύπτει τη γοητευτική πλευρά του να κατασκευάζεις από την αρχή έναν ψηφιακό εαυτό δημιουργημένο για να κερδίζει likes και κλικς εύκολης αγάπης.

Διότι στην πραγματικότητα -κι αυτό είναι κάτι που κάνει σαφές το φιλμ του Σαφί Ναμπού- σε οποιαδήποτε «πλατφόρμα», είτε αυτή της πραγματικότητας είτε εκείνη της ψηφιακής ζωής, είναι η ανθρώπινες αδυναμίες που «κάνουν παιχνίδι», ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας απαντά στο κάλεσμα των πιο μύχιων και βασικών ενστίκτων του.

Η Κλερ της Ζιλιέτ Μπινός στο «Ποια Νομίζεις Οτι Είμαι», πιστεύει ότι είναι πιο εύκολο να αγαπηθεί υποδυόμενη μια άλλη κι αν ο τρόπος της είναι μάλλον ακραίος, στην πραγματικότητα, δεν είναι πολύ διαφορετικός από αυτό που όλοι οι χρήστες των social media κάνουν, ο καθένας στο μέτρο των δικών του αδυναμιών. Κι είναι αυτά ακριβώς τα ψήγματα μιας κοινής συμπεριφοράς όλων μας στον θαυμαστό καινούργιο ψηφιακό κόσμο, που κάνουν την ταινία του Ναμπού τόσο ανατριχιαστικά γοητευτική -πριν μια δόση υπερβολής και μια επιμονή να κλείσει επεξηγηματικά την ιστορία την αφήσει δυστυχώς, τελικά, μετέωρη.

Λίγο πολύ τα όσα βλέπεις στην οθόνη είναι «ιστορίες τρόμου από τα social media» που αν (ελπίζουμε) δεν έχεις ζήσει, έχεις τουλάχιστον ακούσει να συμβαίνουν και η ταινία τις ξετυλίγει με αληθινά ενδιαφέροντα τρόπο με μια προσεγμένη σκηνοθεσία που ποντάρει τόσο στο σασπένς όσο και στο συναισθηματικό αντίκτυπό τους. Και φυσικά σε μια όπως πάντα αξιοπρόσεκτη ερμηνεία από την Ζιλιετ Μπινός. Εστω και σε κόντρα ρόλο μιας γυναίκας που στα πενήντα της δεν θα μπορούσε να γοητεύσει έναν πολύ μικρότερό της άντρα.

Και κάπως έτσι, το «Ποια Νομίζεις Οτι Είμαι», όσο ο ιστός της πλοκής του χτίζεται και πριν η αλήθεια αρχίζει να κάνει την εμφάνισή της, βρίσκει μια ενδιαφέρουσα ισορροπία ανάμεσα στο ρομαντικό δράμα, το χιτσκοκικό θρίλερ, μια εξερεύνηση της σύγχρονης ανασφάλειας κι ένα ελαφρώς διαταραγμένο ψυχόδραμα με έναν εξαιρετικά σύνθετο γυναικείο χαρακτήρα στο κέντρο του. Και είναι κρίμα που οι προσδοκίες που χτίζει δεν δικαιώνονται (αν δεν ακυρώνονται), στην τελευταία, υπερβολική πράξη του φιλμ. Δυστυχώς, όπως και οι ψεύτικες περσόνες στο διαδίκτυο, συχνά ακόμη και οι πιο καλοστημένες κινηματογραφικές κατασκευές δεν μπορούν να μείνουν «online» για πάντα.

Διαβάστε τη συνέντευξη της Ζιλιέτ Μπινός στο Flix: Η Ζιλιέτ Μπινός ξέρει ακριβώς ποια (νομίζουμε ότι) είναι**