«Πολλές από τις ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου μου έδωσαν την ευκαιρία να πειραματιστώ πάνω στην ηχητική μπάντα και να ξεκαθαρίσω, στην πράξη πλέον, διάφορα θέματα που αφορούν τις σχέσεις εικόνας και ήχου και τον ρόλο του τραγουδιού ή τον ρόλο του χορού μέσα στο φιλμ, σαν ανεξάρτητα στοιχεία από το σενάριο, τη σκηνοθεσία, τις πλοκές, τον μύθο και την εποχή.»
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος (1939-2023) ξεκίνησε στην πραγματικότητα τη μουσική του διαδρομή από το σινεμά και, αν και σταμάτησε αφιερώνοντας χρόνο στην πρωτοπόρα και επιδραστική συνθετική του καριέρα, συνέχισε να γράφει για το σινεμά μέχρι και τη δεκαετία του '90.
Για το σινεμά έγραψε από λαϊκά χιτς που έγιναν τεράστιες επιτυχίες μέχρι αυτοσχέδια σέικ, ενώ δοκίμασε τις σήμα κατατεθέν τεχνοτροπίες του (μείξη παραοδιασκών οργάνων με ορχηστρική μουσική) για να δώσει ένα προσωπικό στιλ σε ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου.
Οι πρώτες του μουσικές για το σινεμά ήταν για το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Νάυπλιο» του Ερρίκου Θαλασσινού το 1960, για το «Ποια είναι η Μαργαρίτα» του Ντίμη Δαδήρα το 1961, για το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Μάρου «Τραγωδία στο Αιγαίο» το 1961 και τον «Αρχοντα του Κάμπου» του Μανώλη Βλαχάκη, κι αυτό το 1961. Μέχρι και το 1967 όπου αυτοεξόριστηκε στο Λονδίνο έγραψε περισσότερες από 30 ταινίες για τον κινηματογράφο με διάσημες τις συνεργασίες του με τον Νίκο Κούνδουρο (για τις «Μικρές Αφροδίτες» του 1962 απέσπασε το βραβείο στην Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη) και τον Γρηγόρη Γρηγορίου («Ο Διωγμός», «Οχι Κύριε Τζόνσον» και «Η Μοίρα ενός Αθώου» το 1964 για την οποία βραβεύθηκε ξανά στη Θεσσαλονίκη).
Ακούστε εδώ ένα θέμα από τις «Μικρές Αφροδίτες»:
Εγραψε ακόμη μουσική για το «Φόβο» του Κώστα Μανουσάκη, για τον «Ψαρόγιαννο» του Βασίλη Μαριόλη και τα δύο το 1966, για το «Θάνατο του Αλέξανδρου» του Αλέξανδρου Κολλάτου το 1966, για το «Ντάμα Σπαθί» και το «Εκείνος κι Εκείνη» του Ερρίκου Ανδρέου το 1967, για το «Πρόσωπο της Μέδουσας» του Νίκου Κούνδουρου το 1967, για την «Κραυγή Γυναικών» του Ζιλ Ντασέν το 1976 και την τελευταία του μεγάλη κινηματογραφική μουσική για το «Μπάιρον, Η Μπαλάντα ενός Δαίμονα» του Νίκου Κούνδουρου το 1992.
Ανάμεσα στα πιο διάσημα τραγούδια του για τον κινηματογράφο συγκαταλέγονται το «Ποιος Δρόμος είναι Ανοιχτός» με τις φωνές του Στέλιου Καζαντζίδη και της Μαρινέλλας από το «Οι Αδίστακτοι» του Ντίνου Κατσουρίδη το 1965, το διάσημο «Πέρα από τη Θάλασσα» που τραγουδάει η Βίκυ Μοσχολιού στο «Κατηγορώ τους Ανθρώπους» του Ντίνου Δημόπουλου το 1966, τα «Χαράματα» με τον Γιάννη Πουλόπουλο από το «Ντάμα Σπαθί» του 1966, όλα τα τραγούδια από το «Το πιο Λαμπρό Αστέρι» του Κώστα Καραγιάννη το 1967 και φυσικά το «Ζαβαρακατρανέμια» όπως ακούγεται στην «Επίχειρηση Απόλλων» του Γιώργου Σκαλενάκη το 1967.
Ακούστε εδώ το «Ποιος Δρόμος Είναι Ανοιχτός» από το «Οι Αδίστακτοι», 1965:
Ακούστε εδώ το «Πέρα από τη Θάλασσα» από το «Κατηγορώ τους Ανθρώπους», 1966:
Ακούστε εδώ το «Χαράματα» από το «Ντάμα Σπαθί», 1966:
Ακούστε εδώ το «Κατερίνα» από το «Πιο Λαμπρό Αστέρι», 1967
Το «Ζαβαρακατρανέμια», μέρος ενός ανέκδοτου έργου έγινε εμβληματική σκηνή στο «Επιχείρηση Απόλλων», από τις πιο διάσημες στην κινηματογραφική ιστορία του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Δείτε εδώ και τη σκηνή με το «Χορό κάτω από την Ακρόπολη» από την «Επιχείρηση Απόλλων»:
Υπάρχουν ακόμη μουσικές του Γιάννη Μαρκόπουλου για το σινεμά που δεν είναι δισκογραφημένες (ανάμεσα σε αυτές και ο «Φόβος» του Κώστα Μανουσάκη). Το 1988 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Ο Γιάννης Μαρκόπουλος στον Ελληνικό Κινηματογράφο» από τη MINOS, ενώ το 2015 κυκλοφόρησαν τρεις συλλογές με τα κινηματογραφικά του Γιάννη Μαρκόπουλου (Vol.1, Vol. 2, Vol. 3) από τη Feelgood Records.
Ακούστε εδώ ολόκληρη τη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου για το «Επίχείρηση Απόλλων»:
