Η ταινία
Η Μαρία, μία νεαρή τυφλή κοπέλα με αυτισμό, προσπαθεί να βρει εσωτερική γαλήνη μέσα από το θεραπευτικό κόσμο της μουσικής. Με οδηγό το ταλέντο της, μάς καλεί να μοιραστούμε το δικό της τραγούδι πάνω στην σκηνή.
Ο σκηνοθέτης
Ο Γιάννης Πόθος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε κινηματογράφο και τηλεόραση στη Σχολή Λυκούργου Σταυράκου, απ’ όπου αποφοίτησε το 2002 με δίπλωμα Σκηνοθεσίας. Εχει σκηνοθετήσει δύο μικρού μήκους ταινίες. Το «Οταν Αρχίζει το Τραγούδι» είναι η τρίτη του ταινία. Εχει δουλέψει σε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είναι κάτοχος πτυχίου μουσικής αρμονίας και πιάνου. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική και τη σύνθεση μουσικής.
Πέντε ερωτήσεις για το «Οταν Αρχίζει το Τραγούδι»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Γιατί τώρα ένιωσα πιο ώριμος να μιλήσω για την ιδιαιτερότητα της αδερφής μου μέσα από την τέχνη μου. Μεγαλώνοντας μαζί, στο ίδιο σπίτι με έναν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες, σίγουρα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Συγχρόνως, όμως, η συμβίωση αυτή έχει να σου διδάξει τόσα πολλά για τη ζωή και να σε κάνει να δεις αυτούς τους ανθρώπους όχι με τα δικά σου μάτια, αλλά με τα μάτια της ψυχής τους. Οταν αποφάσισα λοιπόν να έρθω πιο κοντά στο δικό της κόσμο, έκπληκτος ανακάλυψα έναν κόσμο γεμάτο ταλέντο και μουσική. Την πρώτη φορά που είδα τη Μαρία να κρατά μικρόφωνο και να τραγουδάει με ψυχή μπροστά σε κοινό, ένιωσα ένα κόμπο στο λαιμό και μια βαθιά συγκίνηση από περηφάνια γι’ αυτήν. Ηθελα εκείνη τη στιγμή να μοιραστώ αυτό το συναίσθημα με ολόκληρο τον κόσμο. Τότε, λοιπόν, μου γεννήθηκε η ιδέα ενός κινηματογραφικού πορτραίτου, όπως μου αρέσει να αποκαλώ την ταινία αυτή, αφιερωμένου στη Μαρία και στο ταλέντο της στο τραγούδι.
Πως θα περιγράφατε την ταινία σας σ’ έναν υποψήφιο θεατή;
Ως βιωματική. Κάθε της πλάνο είναι στιγμές από την καθημερινότητα της αδερφής μου που μπορεί να στερήθηκε το φως της και να ζει σε έναν αυτιστικό κόσμο όπου ήχοι και συναισθήματα διογκώνονται, δημιουργώντας μια διαταραχή μέσα της, αλλά όταν έρχεται η στιγμή να τραγουδήσει, όλα κατευνάζονται και τότε η Μαρία βρίσκει την ισορροπία που της λείπει.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Θα ήθελα να σταθούμε στον παράγοντα μουσική και στο θεραπευτικό του ρόλο σε άτομα με αναπηρίες.
Πως είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Είναι σαν να κάνεις ποδήλατο για πρώτη φορά χωρίς βοηθητικές ρόδες. Θα πέσεις, αλλά μετά θα ξανασηκωθείς και θα συνεχίσεις. Δεδομένης της σημερινής, δυσμενούς οικονομικής κατάστασης που επικρατεί, οι νέοι κινηματογραφιστές καθώς και κάποιοι παλιότεροι επιμένουν και προσπαθούν να βρουν εύφορο έδαφος να αναπτύξουν την τέχνη τους. Οταν έχεις συνεργάτες δίπλα σου που αγαπούν τη δουλειά τους και σε εμπιστεύονται, όλα γίνονται, ακόμη και χωρίς λεφτά.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Το φεστιβάλ της Δράμας είναι για εμένα μια αφετηρία για να ξεκινήσει το ταξίδι της μια μικρού μήκους ταινία. Είναι πολύ σημαντικό για έναν νέο Ελληνα κινηματογραφιστή να ξέρει ότι υπάρχει μια «οικογένεια» που μπορεί να τον στηρίξει και να του δώσει ώθηση να συνεχίσει να κάνει τα όνειρα του ταινίες.
info
Σκηνοθεσία, σενάριο, παραγωγή : Γιάννης Πόθος / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αντώνης Κουνέλλας / Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου / Ηχοληψία: Μάκης Ασημακόπουλος, Θωμάς Καρδακάρης / Ηχητικός σχεδιασμός-μιξάζ: Βάλια Τσέρου / Μουσική τραγουδιού: Πελίνα Ευαγγέλου / Στίχοι : Αντώνης Κωτάκης / Βοηθοί Σκηνοθέτη: Αντζελα Βαλασσοπούλου, Νατάσα Παπαδάκη, Ελενα Δημητρακοπούλου / Οργάνωση-εκτέλεση Παραγωγής: Θάνος Ψυχογυιός / Πρωταγωνιστούν : Μαρία Πόθου, Γιάννης Ποντίκης
Δείτε στο gallery περισσότερες φωτογραφίες και την αφίσα του «Οταν Αρχίζει το Τραγούδι».
