Οι συνεντεύξεις με τους συντελεστές του «Downton Abbey» έχουν την ενέργεια και το κέφι της πενταήμερης εκδρομής. Η πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι που συνεργάστηκαν στενά, καθημερινά, επί έξι χρόνια και, τρία χρόνια μετά τον συγκινητικό αποχαιρετισμό τους, έκαναν ένα κινηματογραφικό reunion.
Δείτε ακόμη: «Σας περιμέναμε». Πρώτο τρέιλερ για το (κινηματογραφικό) «Downton Abbey»
Στην αίθουσα μπαινοβγαίνουν σε γκρουπ για να μιλήσουν με τους δημοσιογράφους – ακόμα περισσότερο, να τα πουν μεταξύ τους, ν’ αγκαλιαστούν, να αλληλο-κοροϊδευτούν. Ολοι εξαιρετικά καλοντυμένοι και φωτογενείς, οι παλιοί γνώριμοι και οι λίγοι νεοφερμένοι, ανταλλάσσουν κουβέντες, χαμόγελα και αναμνήσεις – έκπληξη που δεν προσκλήθηκαν στο wrap party της ταινίας (δεν έγινε ποτέ!), γέλια για το πώς ο Τζούλιαν Φέλοουζ, σεναριογράφος και εμπνευστής της σειράς, απαγορεύει ρητά όποιον αυτοσχεδιασμό («αν πεις μια λέξη που δεν είναι στο σενάριο, έρχεται ένας κύριος και σε παρακαλεί να τη διορθώσεις»), πειράγματα απανωτά («το ωραιότερο πράγμα σ’ όλο το “Downton Abbey” είναι οι αστράγαλοι του Χιου Μπόνεβιλ»), χαριτωμένες εξομολογήσεις από τον Τζιμ Κάρτερ (που υποδύεται τον μπάτλερ Κάρσον) και την Ιμέλντα Στόντον (νέα προσθήκη η «εξαδέλφη Μοντ» στην ταινία), που αποτελούν πολύχρονο ζευγάρι στη ζωή.
Είκοσι άνθρωποι πέρασαν από μπροστά μας και μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους – όλοι εκείνοι που έδωσαν ζωή, πίσω ή μπροστά από την κάμερα, στο κινηματογραφικό «Downton Abbey», εκτός από τον Μάθιου Γκουντ, που στο φιλμ κάνει μόνο μια μικρή εμφάνιση προς το φινάλε και, φυσικά, την Dame Μάγκι Σμιθ, που στις συνεντεύξεις έλαμψε μέσα από τις εξιστορήσεις και των θαυμασμό των υπολοίπων.
Παρακάτω, φτιάχνουμε ένα ψηφιδωτό από τις όλο κέφι (και λίγο Brexit) συναντήσεις μας με τους δημιουργούς και τους ηθοποιούς της ταινίας «Ο Πύργος του Downton».
To Downton είναι ακριβώς ό,τι και το κυριακάτικο ψητό. Ενα κυριακάτικο ψητό στην παμπ.»
Στην ταινία «Ο Πύργος του Downton», συναντάμε τους γνωστούς ήρωες της τηλεοπτικής σειράς - φαινόμενο εκεί όπου τους αφήσαμε στο φινάλε, το 2016. Το σπιτικό, όμως, είναι ανάστατο: η επικείμενη επίσκεψη του Βασιλιά Γεωργίου Ε΄ της Μεγάλης Βρετανίας και της Βασίλισσας Μαίρης όχι μόνο προκαλεί ταραχή στην οικογένεια (τους «πάνω») και το υπηρετικό προσωπικό (τους «κάτω»), αλλά φέρνει στον πύργο κι ένα τσούρμο νέων ηρώων (αντίστοιχα «πάνω» και «κάτω»), που προκαλούν από τρακ, έως έρωτες, έως… ταξική επανάσταση!
Πενέλοπι Γουίλτον
Πώς… μεταφέρθηκε ο «Πύργος του Downton» από τη μικρή στη μεγάλη οθόνη;
Πενέλοπι Γουίλτον (Ιζομπελ) Όταν γυρίζεις μια σειρά, όπως όλοι ξέρουμε, η ταχύτητα είναι μεγάλη, πρέπει να βγάλεις πολλές σκηνές μέσα σε μια μέρα. Στο σινεμά, σε μια ταινία που έχει μια κεντρική ιστορία και όχι απαραίτητα δέκα παράλληλες, έχεις περισσότερο χρόνο, η βιασύνη δεν είναι κάτι που απαιτείται. Μ’ αυτή την έννοια, τα γυρίσματα της ταινίας ήταν πρωτοφανώς ξέγνοιαστα!
Αλεν Λιτς (Τομ Μπράνσον) Ο περισσότερος χρόνος σημαίνει και μεγαλύτερη τόλμη. Μπορείς να ρισκάρεις να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό, γιατί αν δεν πετύχει, μπορείς να το κάνεις αλλιώς. Υπέροχη πολυτέλεια.
Αλεν Λιτς
Μισέλ Ντόκερι (Μέρι) Το γεγονός ότι τώρα κάναμε όλοι μαζί μια ταινία με ηλέκτριζε. Μοιάζει τόσο προνομιούχο, περάσαμε τόσο καιρό κάνοντας μια εκπληκτική σειρά και τώρα την κάνουμε ταινία. Πέρασα όλο το διάστημα των γυρισμάτων σε μια κατάσταση εντατικού ενθουσιασμού!
Λόρα Κάρμαϊκλ (Ιντιθ) Από την αρχή, η απόφαση όλων μας ήταν να συνεχίσουμε όπως πριν, δηλαδή η ταινία να είναι απολύτως πιστή στο συναίσθημα και το ύφος της σειράς. Κι εμείς, μετά το τρακ των πρώτων 20 λεπτών απέναντι στο κινηματογραφικό συνεργείο, κάναμε ακριβώς αυτό.
Μάικλ Φοξ (Αντι) Οι σκηνές μας ήταν σκηνοθετημένες με μια μεγαλύτερη άνεση χρόνου, ήταν περισσότερο χορογραφημένες, ειδικά οι σκηνές με πολύ κόσμο, είτε συνέβαιναν «πάνω», στα σαλόνια της οικογένειας, είτε «κάτω», στους χώρους του προσωπικού. Ηταν πολύ περισσότερο σαν ένα μπαλέτο, ένας χορός.
Λέσλι Νίκολ (κυρία Πάτμορ) Η κουζίνα ήταν λιγάαακι μεγαλύτερη, δηλαδή ήταν ολόιδια με λίγο περισσότερο χώρο, απλώς για να χωράει το κινηματογραφικό συνεργείο.
Κέβιν Ντόιλ
Σόφι ΜακΣίρα (Ντέιζι) Είχαμε και κάποιους νέους χώρους στο σκηνικό, που ο fans της σειράς θα αναγνωρίσουν. Για χρόνια μιλούσαμε για δωμάτια του σπιτιού που δεν υπήρχαν και κατασκευάστηκαν τώρα, για την ταινία. Για πρώτη φορά έχουμε την κάβα, αυτή για την οποία μιλά ο Κάρσον πάντα. Ηταν μάλιστα το δικό μας πρώτο γύρισμα, στην κάβα, στο κελάρι των κρασιών, όπου οι «κάτω» διοργανώνουν τη δράση τους για την έλευση του βασιλικού ζεύγους.
Ο Κέβιν Ντόιλ, ως πάντα συναισθηματικά πληθωρικός Μόουζλι, έχει μια από τις πιο κωμικές σκηνές της ταινίας, όταν από υπερβολικό ζήλο απευθύνει το λόγο – μεγάλη απρέπεια – στον Βασιλιά.
Κέβιν Ντόιλ (Μόουζλι) Ηξερα ότι ήταν μια σημαντική σκηνή, γιατί μεγάλο μέρος της δράσης της ταινίας οδηγούσε προς τα εκεί. Είχα πολύ άγχος, συν το ότι ήταν όλοι εκεί μπροστά, όλοι οι ηθοποιοί, το μεγάλο συνεργείο. Χάρηκα που τελείωσα, αυτό που θυμάμαι κυρίως είναι ότι ήπια μια μεγάλη μπίρα μετά! Αν το πιστέψετε, αυτό που αντέγραψα για τη σωματική κωμικότητα της σκηνής, είναι κάποιες απίθανες, εξωφρενικές υποκλίσεις και κινήσεις της Τερέζα Μέι.
Δείτε τι εννοεί, εδώ:
Η παμπ του Μπάροου και του Μπράνσον
Ρόμπερτ Τζέιμς Κόλιερ (Μπάροου) Στην ταινία, ο Μπάροου είναι ο μόνος που δεν παίρνει μέρος στο βασιλικό πανηγύρι. Αποσύρεται για λίγο για ν’ αναλάβει τη θέση του μπάτλερ ο Κάρσον, οπότε έχει τη δυνατότητα να… κινηθεί αλλού. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να διερευνήσει περισσότερο τα προσωπικά του θέματα, το πώς θα διαχειριστεί το γεγονός ότι, ως ομοφυλόφιλος, εκείνη την εποχή είναι παράνομος στην Αγγλία, όποια ρομαντική συνάντησή του μπορεί να καταλήξει στη φυλακή.
Αλεν Λιτς (Τομ Μπράνσον) Είμαι σίγουρος ότι αν η ταινία «Ο Πύργος του Downton» έχει σίκουελ, ο Μπάροου θα κάνει το outing του στον Τομ που είναι πάντα ανοιχτόμυαλος και μαζί θα ιδρύσουν την πρώτη γκέι-ιρλανδική παμπ στη βόρεια Αγγλία. Κι η Μέρι θα χορεύει πάνω στα τραπέζια.
Λέσλι Νίκολ
Μαθήματα μη-μαγειρικής
Λέσλι Νίκολ (κυρία Πάτμορ) Η Πάτμορ και η Ντέιζι εξακολουθούν και στην ταινία ν’ αποτελούν ένα αξιολάτρευτο δίδυμο γεμάτο αντιθέσεις, μόνο που τώρα η Ντέιζι έγινε πιο… γλωσσού! Παλιά εγώ ήμουν η κυρίαρχη ηρωίδα αλλά, ακριβώς επειδή αυτή η σχέση έχει την ατμόσφαιρα της σχέσης μητέρας – κόρης, όπως και στη ζωή, στην ταινία η μικρή γίνεται πιο δυναμική από την κυρία Πάτμορ, κάτι που ποτέ δεν θα συνέβαινε παλιότερα. Ακριβώς όπως συμβαίνει στις οικογένειες, η δυναμική άλλαξε, η αγάπη έμεινε.
Σόφι ΜακΣίρα (Ντέιζι) Τώρα οι δυο τους είναι σχεδόν ίσες – εννοείται η Πάτμορ είναι πάντα το αφεντικό, αλλά αυτή η σπουδαία φιλία τους τώρα δεν είναι τόσο τρομακτική όπως στην αρχή, πέρασε από την αντίδραση κι έφτασε στο η Ντέιζι να προστατεύει την Πάτμορ με ωριμότητα και τρυφερότητα.
Σόφι ΜακΣίρα Δεν ξέρουμε καθόλου να μαγειρεύουμε, αλλά μάθαμε πάρα πολύ καλά να κάνουμε ότι μαγειρεύουμε. Η Λέσλι κάνει πολύ καλά ότι βάζει μυρωδικά κι ότι δοκιμάζει, εγώ ότι χτυπάω κάτι ή ανακατεύω δυνατά. Είναι μια φανταστική χορογραφία, δεν έχουμε ιδέα τι κάνουμε, απλώς προσπαθούμε να κρατάμε το continuity, ν’ ακουμπάμε το τηγάνι στο σωστό μάτι.
Λέσλι Νίκολ (κυρία Πάτμορ) Εγώ τώρα ξεκίνησα μόλις να κάνω μαθήματα μαγειρικής. Βίγκαν! Η Πάτμορ θα ήταν έξαλλη μαζί μου…
Ελίζαμπεθ ΜακΓκάβερν, Μισέλ Ντόκερι, Λόρα Καρμάικλ
Για την Dame Μάγκι Σμιθ
Τζούλιαν Φέλοουζ (σεναριογράφος, εμπνευστής) Η Λαίδη Βάιολετ, ως ηρωίδα, βασίστηκε στη μεγαλύτερη αδελφή του παππού μου, που ήξερα πολύ καλά – τον παππού μου δεν τον γνώρισα γιατί πέθανε στον Μεγάλο Πόλεμο το ‘29, αλλά η αδελφή του ζούσε όσο μεγάλωνα κι ήταν πολύ αυταρχική και πολύ πιο σκληρή, ανθεκτική απ’ ό,τι όλοι εμείς οι υπόλοιποι μαζί. Εκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει τις παραδόσεις ζωντανές, ενώ ταυτόχρονα ήταν μια πανέξυπνη, δυναμική γυναίκα. Ενα από τα πολύ ωραία πράγματα που ανακαλύψαμε στην πορεία, ήταν ότι στη δημιουργία της Βάιολετ, μαζί με τον εκπληκτικό τρόπο που την ερμηνεύει η Μάγκι, αγγίξαμε ένα στερεότυπο: Εχω χάσει το λογαριασμό πόσοι άνθρωποι κάθε εθνικότητας μου λένε, όποτε βλέπω τη Βάιολετ βλέπω την πεθερά μου, τη θεία μου την τάδε, αυτές τις δυνατές γυναίκες που ανέλαβαν να συνεχίσουν τη ζωή όταν οι άνδρες δεν ήταν εκεί, για όποιο λόγο.
Ρόμπερτ Τζέιμς Κόλιερ (Μπάροου) Καταλαβαίνεις την ποιότητά της από το γεγονός ότι θέλει να τη φωνάζουμε απλώς Μάγκι, σκέτο. Εχει ξεκινήσει από το θέατρο ρεπερτορίου, έμαθε με το σκληρότερο τρόπο τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός, είναι αληθινά μέρος της ομάδας, του ensemble. Αυτό αποτελεί τρομερή έμπνευση για μας. Πήρε μέρος με την Πενέλοπι Γουίλτον σ’ ένα φιλανθρωπικό θεατρικό μου για παιδιά. Δεν κάνω πλάκα, για να το κάνεις αυτό σημαίνει ότι ξέρεις να παίζεις για την ομάδα. Είναι η προσωποποίηση της κομψότητας, απ’ έξω κι από μέσα.
Πενέλοπι Γουίλτον (Ιζομπελ) Η σχέση μου με τη Λαίδη Γκράνθαμ θα έλεγα ότι είναι… σπιρτόζα! Με τη Μάγκι γνωριζόμαστε χρόνια και διασκεδάζουμε τρομερά τις σκηνές μας μαζί, είναι πάντα απόλαυση για μας. Επιπλέον, θεωρώ ότι η Μάγκι έφερε τεράστια χαρά σε άφθονους ανθρώπους, παίζοντας μια ηλικιωμένη γυναίκα που κάνει κουμάντο.
Μισέλ Ντόκερι (Μέρι)Θεωρώ προνόμιο την όποια σκηνή έχω παίξει με τη Μάγκι. Αλλά ειδικά σ’ αυτή την ταινία, έχουμε μαζί μια σκηνή πολύ ιδιαίτερη, μοναδική, συναισθηματικά φορτισμένη. Όχι μόνο σεναριακά. Ηταν για μένα πολύ σπουδαίο να παίξω αυτή τη σκηνή μαζί της. Ημουν απόλυτα απορροφημένη. Είναι σκέτη χαρά να δουλεύεις μαζί της, αλλά αυτή ήταν μια στιγμή στην καριέρα και στη ζωή μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Ρόμπερτ Τζέιμς Κόλιερ
Ένα ραντεβού που άργησε τρία χρόνια
Κέβιν Ντόιλ (Μόουζλι) Είναι πάρα πολύ παράξενο να ξαναπιάνεις ένα ρόλο μετά από τρία χρόνια. Διαβάσαμε το σενάριο, ξέρω ότι όλοι ενθουσιαστήκαμε, και με την προοπτική της ταινίας και που θα ξαναδουλεύαμε όλοι μαζί και, την πρώτη μέρα γυρίσματος, ήρθε το άγχος: έτσι ακουγόμουν; έτσι πρέπει ν’ ακούγομαι; Τρομερό άγχος.
Πενέλοπι Γουίλτον (Ιζομπελ) Αν ζεις με κάποιον για πολλά χρόνια – κι εγώ ζω με την Ιζομπελ από το 2010 – δεν είναι δύσκολο να ξαναπιάσεις τον ειρμό της σχέσης. Μπήκα εύκολα στο σώμα της κι είναι και το γράψιμο του Τζούλιαν που το κάνει ακόμα πιο εύκολο.
Ταυτιζόμαστε με το συναίσθημα των ανθρώπων που πάντα προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο.»
Λέσλι Νίκολ (κυρία Πάτμορ) H πρώτη δική μας σκηνή, των «κάτω» ήταν στο κελάρι, όπου βρεθήκαμε όλοι μαζί κι αμέσως πήραμε το βάπτισμα. Μάλιστα ιδρύσαμε κι ένα book club. Το χειρότερο book club στην ιστορία. Δεν ξανακάναμε ούτε μια συνάντηση για το βιβλίο!
Αλεν Λιτς (Τομ Μπράνσον) Είχα ζήσει μ’ αυτούς τους ανθρώπους για 6 χρόνια, όταν τελείωσε η σειρά αναρωτιόμαστε πότε θα ξαναβρεθούμε. Οταν προέκυψε η αφορμή, ήταν αυτονόητο να πω ναι και να επιστρέψω στην οικογένειά μου. Ηταν μεγάλη χαρά – λατρεύουμε ο ένας τον άλλον, αρκεί να βρισκόμαστε για μέχρι 12 εβδομάδες σερί, όχι παραπάνω!
Ιμέλντα Στόντον, Τζιμ Κάρτερ
Οι νεοφερμένες
Ιμέλντα Στόντον (Μοντ) Ενιωσα από την αρχή άνετα, με την Πενέλοπι έχουμε κάνει μαζί θέατρο κι άλλους ηθοποιούς τους γνώριζα ήδη κι εγώ έχω και τον Κάρσον να γυρίζει σπίτι κάθε βράδυ εδώ και χρόνια (οι δυο ηθοποιοί είναι παντρεμένοι από το 1983). Το άγχος μου ήταν να μην προδώσω τη γοητεία του Downton, το στοίχημα είναι όχι ν’ ανταπεξέλθεις, αλλά και να προσφέρεις το παραπάνω. Θα μου άρεσε να είμαι στους «κάτω» και να κάνω τη ζωή του Κάρσον κόλαση, αλλά είχα καλή παρέα επάνω, με τους συμπρωταγωνιστές μου, με τη Μάγκι, είναι σαν να είσαι στο σαλόνι με τον Φέντερερ και τον Ναδάλ μαζί.
Τάπενς Μίντλτον (Λούσι Σμιθ) Αισθάνθηκα αμέσως μέλος της οικογένειας, όλοι έκαναν το παν ώστε κι εγώ και οι άλλοι «πρωτοεμφανιζόμενοι» στο Downton να νιώσουν άνετα. Βέβαια η πρώτη μέρα ήταν σοκ, είναι ένα τόσο μεγάλο καστ. Αλλά επειδή έβλεπα τη σειρά, ένιωθα ότι τους ήξερα κι έτσι… έκοψα δρόμο!
Φίλις Λόγκαν (Χιουζ) Ημουν ενθουσιασμένη που θα τους ξανάβλεπα όλους. Ενιωθα σαν να πρόκειται για reunion, από το σχολείο, ή απ’ τις σπουδές. Που σε δικό μου reunion δεν έχω πάει ποτέ, αλλά εδώ πήγα.
Σόφι ΜακΣίρα
Πόσο… βρετανικό είναι το Downton;
Πενέλοπι Γουίλτον (Ιζομπελ) Νομίζω ότι ο κόσμος απολάμβανε τη σειρά – και θ’ απολαύσει και την ταινία – επειδή ακολουθεί ό,τι συμβαίνει στους ήρωες που αγαπά περισσότερο, μέσα σ’ αυτή τη «φούσκα» που λέγεται Downton. Ιστορικά καλύπτει από το ’12 ως μετά τον Α’ Παγκόσμιο, το ’26, αλλά η ζωή δεν ήταν έτσι, ούτε το ‘12 ούτε το ‘26, βλέπουμε τη Βρετανία μέσα από ένα ροζ φίλτρο κι επειδή και τώρα ζούμε σε μια αρκετά σκοτεινή εποχή, προσφέρει αυτή τη διαφυγή που έχουμε ανάγκη. Κι επιπλέον, ταυτιζόμαστε με το συναίσθημα των ανθρώπων που πάντα προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο. Είναι καλοπροαίρετο, αλλά δεν νομίζω ότι μπορείς να το πεις και ρεαλιστικό.
Ιμέλντα Στόντον (Μοντ) Νομίζω ότι το κλειδί βρίσκεται στο ότι η ιστορία πολλών από τους ήρωες έχει να κάνει με την τιμή και το καθήκον. Είτε ο Λόρδος Γκράνθαμ προσπαθεί να είναι καλός προύχοντας, είτε ο Κάρσον να βάλει τα δυνατά του να είναι ο καλύτερος μπάτλερ που μπορεί. Κι όλοι στη ζωή μας θέλουμε κάποιον να μας πει, θα σου πω τι να κάνεις για να πετύχεις αυτό που θέλεις. Ολοι θέλουμε να είμαστε η καλύτερη βερσιόν του εαυτού μας κι αυτή τη βλέπουμε στο Downton.
Χιου Μπόνεβιλ (Ρόμπερτ Κρόλεϊ) Θεωρώ πως έχω κάνει δυο πολύ παρόμοιους, πολύ «βρετανικού» ρόλους πατέρα. Στο «Downton» και στο «Πάντινγκτον». Πρόκειται για την ίδια ερμηνεία, με άλλα κοστούμια. Και στις δυο ο μπαμπάς προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την οικογένεια: στη μία περίπτωση αυτή είναι μια μαλλιαρή αρκούδα, στην άλλη η Μισέλ Ντόκερι.
Χιου Μπόνεβιλ
Λόρα Κάρμαϊκλ (Ιντιθ) Για μένα το πιο αυθεντικό στοιχείο του Downton είναι αυτό το camp χιούμορ που έχουμε οι Βρετανοί: που θέλουμε μην παίρνουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά, ενώ την ίδια στιγμή να υποκρινόμαστε ότι τον παίρνουμε πάρα πολύ στα σοβαρά.
Μισέλ Ντόκερι (Μέρι) To Downton είναι ακριβώς ό,τι και το κυριακάτικο ψητό. Οταν δουλεύω μακριά, αυτό μου λείπει. Το κυριακάτικο ψητό στην παμπ.
Ελίζαμπεθ ΜακΓκάβερν (Κόρα) Το Downton αντιπροσωπεύει μια επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν κι αυτό αρέσει – μόνο που δεν υπάρχει αυτό το ένδοξο παρελθόν, είναι ένα εξαιρετικό κομμάτι entertainment κι είμαι πολύ περήφανη που παίρνω μέρος σ’ αυτό, αλλά δεν είναι ντοκιμαντέρ για τη ζωή στο ’20. Εχουμε, ευτυχώς, προχωρήσει τόσο πολύ από τότε. Ακόμα και μια ηρωίδα σαν την Κόρα, ευνοημένη, δεν έχει λόγο για το πεπρωμένο της. Μου άρεσε πολύ να «ζω» στο Downton και στο τέλος του γυρίσματος να επιστρέφω στη ζωή μου.
**Τζιμ Κάρτερ (Κάρσον) Η σειρά κι η ταινία δείχνουν το ‘20 με πολύ ρομαντικό τρόπο. Οι εργαζόμενοι τότε δεν είχαν καμία ασφάλιση. Ο Χιου – Λόρδος Γκράνθαμ είναι ο καλύτερος εργοδότης στον κόσμο, είναι οριακά αδύνατον να σε απολύσει! Μόνο που τότε δεν υπήρχε κανένα δίχτυ ασφαλείας στ’ αλήθεια. Από την άλλη, θα πω ένα κλισέ, αγαπώ τους καλούς τρόπους, δεν κοστίζουν τίποτα κι αυτό θα κρατούσα από τα ‘20ς του Downton. Και τ’ αυτοκίνητα!
Φίλις Λόγκαν
Οι στόχοι της ταινίας «Ο Πύργος του Downton»
Μάικλ Ενγκλερ (σκηνοθέτης) Υπάρχει διάχυτη η νοσταλγία για μια εποχή όπου οι άνθρωποι ένιωθαν δεσμούς στην κοινότητά τους. Επειδή τώρα η κοινωνία μας είναι τόσο τεμαχισμένη, θέλουμε αυτή την «ασφάλεια» να το βλέπουμε στο φιλμ.
Λιζ Τρούμπριτζ (παραγωγός) Είναι μεγάλη, πάρα πολύ αγχωτική ευθύνη να πάρεις μια πολυαγαπημένη σειρά τηλεόρασης και να την κάνεις ταινία. Αυτή την ευθύνη όλοι την είχαμε διαρκώς στο νου μας. Γι’ αυτό οπλιστήκαμε με τα σπουδαιότερα εργαλεία. Συνεργαστήκαμε με τον διευθυντή φωτογραφίας Μπεν Σμίδαρντ, που έχει την εκπληκτική ικανότητα να κάνει τη φαντασία πραγματικότητα, ή στα κοστούμια με την Ανα Ρόμπινς γιατί η γνώση της και προσοχή στη λεπτομέρεια ξεπερνά, πραγματικά, οποιουδήποτε άλλου.
Μάικλ Ενγκλερ
Γκάρεθ Νίμι (παραγωγός) Συζητούσαμε για το ενδεχόμενο της ταινίας πολύ καιρό, γιατί ξέραμε ότι υπήρχε πολύ υλικό στην ιστορία των ηρώων κι ότι το κοινό θα τη στήριζε, ειδικά αν ήταν μια σωστή, πλούσια παραγωγή. Κι οι ηθοποιοί το ήξεραν επίσης. Επιπλέον, κόψαμε και τη σειρά λίγο νωρίτερα απ’ ό,τι μπορούσαμε, στην έκτη σεζόν. Ξεκινώντας την ταινία, η πρώτη πρόκληση ήταν ν’ αλλάξεις τη δομή, αλλά να διατηρήσεις στο απόλυτο την ταυτότητα. Η δεύτερη ήταν να συνδυάσουμε 20 πρωταγωνιστές που όλοι πια κάνουν καριέρες παντού στον κόσμο κι ήταν ή έχουν γίνει διάσημοι και περιζήτητοι.
Τζούλιαν Φέλοουζ (σεναριογράφος) Η ταινία Downton δεν είναι μια ταινία για το Brexit. Είναι, αντίθετα, ελπίζω, ο τρόπος με τον οποίο όλοι μπορούν να ξεφύγουν για δυο ώρες από το Brexit. Εν τέλει, κάθε σειρά ή ταινία είναι πετυχημένη ανάλογα με το αν το κοινό ενδιαφέρεται για τους ήρωες. Είτε είναι διαφημιστές στη Λεωφόρο Μάντισον, είτε πολιτικοί στον Λευκό Οίκο. Αν ενδιαφέρεσαι τι θα κάνουν, θέλεις να τους δεις και την άλλη βδομάδα. Κι αν όχι, όχι. Ο κόσμος μιλά για τη «βρετανικότητα» του Downton, αλλά αυτό που κάναμε, μάλλον λίγο σκόπιμα και λίγο τυχαία, είναι μια ιστορία με ήρωες για τους οποίους οι άνθρωποι νοιάζονται.
Τζούλιαν Φέλοουζ
Δείτε ακόμη: Ο,τι πιο αστείο θα δείτε σήμερα - το καστ του «Downton Abbey» παίζει ένα βρωμόστομο επιτραπέζιο
Tags: downton abbey, μάγκι σμιθ
