Συχνά οι ταινίες που δίνουν... καταχρηστική συνέχεια σε αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές που τελείωσαν, ευχόμαστε να μην είχαν γίνει ποτέ. Το «Downton Abbey» δεν είναι μια τέτοια περίπτωση - χωρίς να φτάνει τις στιγμές μεγαλειώδους φλέγματος και κοινωνικού κυνισμού της μικρής οθόνης, η ταινία είναι μια απολαυστική πρόσκληση σ' ένα reunion, όπου κανείς δεν έχει μεγαλώσει μέρα.
Τόσο τέλεια (οριστικά και εξωφρενικά happy) είχε ολοκληρώσει ο Τζούλιαν Φέλοουζ τα storylines όλων των ηρώων της σειράς, που, στην ουσία, δεν έχει κάπου αλλού να τους πάει - γι' αυτό και φέρνει στην ιστορία νέα πρόσωπα. Από το ίδιο το βασιλικό ζεύγος του Γεωργίου και της Μαίρης που αποφασίζουν να επισκεφτούν το Downton και σπέρνουν πανικό, ενθουσιασμό και ψήγματα κοινωνικής επανάστασης. Μέχρι το δικό τους υπηρετικό προσωπικό που θα ξυπνήσει στους εργαζόμενους του Πύργου από εκρηκτικό ανταγωνισμό μέχρι έρωτα.
Η ιστορία ξεκινά εκεί όπου τελείωσε η σειρά. Στον Πύργο του Downton ζουν γαλήνια η οικογένεια του Λόρδου Γκράνθαμ (με τακτικές επισκέψεις από τη μητέρα του, τη Λαίδη Βάιολετ της Μάγκι Σμιθ), μόνο που τώρα τα ηνία έχει πάρει η πρωτότοκη κόρη Μέρι, με σίγουρο χέρι και στιγμές ανασφάλειας. Στο «κάτω πάτωμα», των υπηρετών, τίποτα δεν έχει αλλάξει: η Πάτμορ μαγειρεύει λιγουρευτά, ο Μπάροου έχει αναλάβει χρέη Μπάτλερ, η Ντέιζι ετοιμάζεται να παντρευτεί. Αυτή την περίοδο αρμονίας θα ταράξει η βασιλική επίσκεψη και θα φέρει τον κάθε ήρωα αντιμέτωπο με τη θέση που θέλει να έχει στο μέλλον του.
Διαβάστε ακόμη: «Η ταινία “Downton Abbey” είναι… ένα exit από το Brexit!» Το Flix συνάντησε τους συντελεστές στο (ηλιόλουστο) Λονδίνο
Προερχόμενη από μια τηλεοπτική σειρά που αποτέλεσε pop φαινόμενο και με την πεποίθηση ότι κι η ίδια θα σημειώσει μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, η ταινία «Downton» έχει την εξυπνάδα και την εντιμότητα να επενδύσει σε τέχνη και budget. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Μάικλ Ενγκλερ, υπεύθυνος για μπόλικα από τα τελευταία επεισόδια της σειράς, τη φωτογραφία ο Μπεν Σμίδερν που, με το έμπειρο μάτι του, τυλίγει τη βρετανική έπαυλη και τους ανθρώπους της με ζεστό φίλτρο που με μαγικό τρόπο μοιάζει ρεαλιστικό. Η Ανα Ρόμπινς βρίσκεται και πάλι εδώ για να σχεδιάσει φορέματα που ανήκουν στη σφαίρα του ονείρου.
Κυρίως, ο Τζούλιαν Φέλοουζ φροντίζει να μπολιάσει το σενάριό του με επιδερμικές, έστω, δόσεις φεμινισμού, ταξικής επαναστατικότητας, gay ακτιβισμού και μ' ένα διάλογο της Μάγκι Σμιθ με τη (Μέρι) Μισέλ Ντόκερι που θα μείνει στην Ιστορία για πολλούς λόγους και δεν θ' αφήσει μάτι χωρίς δάκρυα.
Κι αν το αυτονόητο της δημιουργίας της στερεί από την ταινία κάτι από τη σπιρτάδα της τηλεοπτικής βάσης της, ο κινηματογραφικός «Πύργος του Downton» έρχεται σαν μια καθησυχαστική κούπα με τσάι, γεμάτος ομορφιά, κέφι και πρόθεση για το καλό. Και μια αμετάκλητη πίστη στο βρετανικό σθένος, ακριβώς τη στιγμή που η χώρα αναλογίζεται εάν θα καταρρεύσει με το Brexit, σίγουρη ότι, σε κάθε περίπτωση, όλους μας περιμένει ένα καλύτερο αύριο, έστω και με βροχή.
