Μπορεί και να τον γκουγκλάραμε τον Νταμιάν Μπονάρ, τον Γάλλο πρωταγωνιστή της νέας, εικοσάλεπτης, βουβής και μαυρόασπρης ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου, που συνοδεία μουσικής παίζεται στην Λυρικη Σκηνη (σήμερα και αύριο, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, οι τελευταίες μέρες, μην τη χάσετε, στις 6μμ, στις 8μμ και στις 10μμ).
Μπορεί και όχι.
Ο κάθε Ελληνας σινεφίλ κάπου, κάποτε, θα είχε θαυμάσει το ταλέντο και τη δύναμη αυτού του νέου, 43χρονου άνδρα, με το δυνατό πρόσωπο, που δεν έχει και πολλά χρόνια στο σινεμά. Λίγο πάνω από μια δεκαετία μόνο. Και ξεκίνησε με ρολάκια, σιγά-σιγά, ήταν και εικαστικός. Και μετά εκτινάχθηκε για να γίνει σήμερα ένα από τα μεγάλα, περιζήτητα ονόματα της γαλλικής τέχνης, να παίζει και εκτός εξαγώνου, όχι μόνο στον δικό μας, τον Λάνθιμο, στο πλευρό της σταρ Εμα Στόουν.
Αλλά και σε ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν («Δουνκέρκη»), του Ρομαν Πολάνσκι («Κατηγορώ»), του Γουές Αντερσον («Η Γαλλική Αποστολή»).
Διαβάστε αναλυτικά: Το Flix στη συνέντευξη Τύπου με τον Γιώργο Λάνθιμο και την Εμα Στόουν στην πρώτη προβολή της «Βληχής»
Ο Νταμιάν Μπονάρ δεν πρόλαβε, είχε γύρισμα στο Παρίσι, να έρθει την Πέμπτη στο θριαμβευτικό preview της «Βληχής», όπου δόθηκε και η συνέντευξη Τύπου από έναν ανοιχτό, ευχαριστημένο και γενναιόδωρο Γιώργο Λάνθιμο και μια απαστράπτουσα Εμμα Στόουν. Ισα που πρόλαβε και την χθεσινή, επίσημη πρεμιέρα. Ισα που πρόλαβε να μιλήσει και στο Flix, κυριολεκτικά με τη βαλίτσα στο χέρι από το αεροδρόμιο, μιάμιση ώρα πριν την πρεμιέρα στο Νιάρχος. Μπορει να μην είχαμε πολλή ώρα, αλλά χαλάλι του, τα λέει όλα.
Πώς σας ανακάλυψε ο Λάνθιμος; Από μια ταινία; Από περισσότερες; Είναι άλλωστε Γαλλίδα η γυναίκα του, η ηθοποιός Αριάν Λαμπέντ, παίζει και σε γαλλικές ταινίες.
Μα την γνωρίζω την Αριάν, είχαμε παίξει μαζί και σε μιά ταινία, στο «Voir du pays» των αδελφών Ντελφίν και Μιριέλ Κουλέν, που γυρίστηκε ολόκληρο στη Ρόδο. Εγώ, βέβαια, είχα ένα μικρό ρόλο, αυτή πρωταγωνιστούσε μαζί με τη Σοκό… Νομίζω ότι ο Γιώργος με ανακάλυψε, μαζί με όλη τη Γαλλία, στο «Rester Vertical» του Αλέν Γκιροντί, όπου είχα για πρώτη φορά τον κύριο ρόλο, ταινία του 2016, που ήταν και στο διαγωνιστικό των Καννών.
Πρέπει να ήταν για σας μεγάλη έκπληξη, γιατί συνηθίζει να παίρνει Αμερικανούς και Βρετανούς ηθοποιούς ή πολύ μεγάλα ονόματα από τη Γαλλία, όπως τη Λεά Σεντού.
Ηταν όντως μεγάλη έκπληξη. Με πήρε τηλέφωνο, μού πρότεινε να παίξω στη «Βληχή» και μου έστειλε και το σενάριο, που ήταν λίγες μόνο σελίδες.
Τι καταλάβατε, λοιπόν, διαβάζοντας αυτήν την περίεργη ιστορία; Καταλάβατε τίποτα;
Νομίζω ότι κατάλαβα πολλά. Εντάξει, δεν την έχω δει ακόμα την ταινία, δεν ξέρω τι τελικά κάναμε, σήμερα θα την πρωτοδώ, αλλά είχα αμέσως την αίσθηση ότι η ιστορία που διηγείται μιλάει για την αδυναμία να συναντηθεί ένα ζευγάρι, στον έρωτα αλλά και στον θάνατο. Η γυναίκα ξαναβρίσκει τον άνδρα της ενώ είναι νεκρός, αλλά πεθαίνει κι αυτός ξαναζεί και ο κύκλος συνεχίζεται. Ενοιωσα ότι είναι μια ιστορία για την δυσκολία να βρεί ο ένας τον άλλο.
Είπατε «ναι» αμέσως; Ξέρατε το έργο του Λάνθιμου;
Φυσικά και είπα αμέσως «ναι». Ηξερα το έργο του από πολύ καιρό, με ενδιέφερε πάρα πολύ η δουλειά του. Αλλά τα είχα χάσει πραγματικά με την πρότασή του. Μόλις είχε κάνει με τεράστια επιτυχία την «Ευνοούμενη» και ήξερα ότι είχε γυρίσει και μια μικρού μήκους με τον Ματ Ντίλον και τη Δάφνη Πατακιά. Μου άρεσε πολύ που ένας τέτοιος σκηνοθέτης κάνει μεγάλες ταινίες και στα ενδιάμεσα επιστρέφει σε πεδία πιο μικρά και πειραματικά. Για μένα αυτό έδειχνε πόσο πλούσιος είναι μέσα του και πόσο ευφυής. Επιπλέον, με δελέασε πολύ ότι η «Βληχή» θα ήταν μια βουβή ταινία, που θα προβαλλόταν απαραίτητα με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής από ορχήστρα.
Σκηνή από τη «Bληχή»
Είναι καλό, βέβαια, για την καριέρα σας μια συνεργασία με τον Λάνθιμο, έτσι δεν είναι;
Ναι, αλλά αυτό που κυρίως με τραβούσε στον Λάνθιμο είναι ότι κάνει ένα σινεμά διαφορετικό. Ξέρετε, εγώ προέρχομαι από τις πλαστικές τέχνες, άργησα να μπώ στο σινεμά, οι σπουδές μου ήταν στη Σχολή Καλών Τεχνών...
Το σκέφτηκα αυτό. Το γεγονός ότι μπήκατε στο σινεμά από το χώρο των εικαστικών ίσως σας φέρνει πιο κοντά στον προσωπικό, πιο αφηρημένο και ποιητικό κόσμο του Λάνθιμου.
Ακριβώς αυτό. Και κάτι ακόμα. Το σενάριο, που ήταν, όπως σας είπα, ελάχιστες σελίδες, μου θύμισε τα σενάρια των πρώτων, πρωτοπόρων κινηματογραφιστών, ο Μελιές έγραφε μια σελίδα μόνο και γύριζε μια ολόκληρη ταινία. Τώρα το σενάριο έγινε ένα αντικείμενο πολύ σοβαρό και βαρύ, απαραίτητο για όλες τις λεπτομέρειες της παραγωγής. Αλλά ο Γιώργος ήξερε ακριβώς τι ήθελε να κάνει. Και ήταν πολύ ενδιαφέρον να τον παρακολουθείς την ώρα της δουλειάς, να νοιώθεις ότι έχει ήδη στο μυαλό του το μοντάζ, να τον βλέπεις να διαλέγει με ακρίβεια τα μηχανικά μέσα του, τριάντα δευτερόλεπτα σταθερής κάμερας, ένα λεπτό σε ράγες και μετά στον ώμο… Είχε στο μυαλό του με ακρίβεια δευτερολέπτου την αισθητική της ταινίας.
Είχατε συνηθίσει σε ρόλους ρεαλιστικούς, σε χαρακτήρες με σαφή ιστορία και ψυχολογία. Πώς προσεγγίσατε τον άνδρα της «Βληχής»; Σας εξήγησε ο Λάνθιμος; Σας ζήτησε συγκεκριμένα πράγματα;
Τίποτα από όλα αυτά. Εναν χορό έμαθα. Αυτό. Από κει και πέρα βοήθησαν νομίζω άλλα πράγματα. Τα κοστούμια, που είχαν μια πολύ έντονη παρουσία και υλικότητητα. Ακόμα και ο ίδιος ο τόπος, όπου κάναμε γύρισμα, μίλαγε από μόνος του. Ολα αυτά με έβαζαν μέσα στην κατάσταση. Το ίδιο και η μουσική που μας έβαζε να ακούσουμε λίγο πριν το γύρισμα, με οδηγούσαν στο συναίσθημα που έπρεπε να έχω.
Η σχέση σας με την Εμα Στόουν, που, πώς να το κάνουμε, είναι σταρ, ήταν εύκολη και απλή;
Μα η Εμα είναι διάνοια, μια απίστευτη ηθοποιός και συνεργάτης. Η συνάντησή μου μαζί της ήταν μια ευτυχία, άλλωστε, μετά την «Βληχή» ξανασυναντηθήκαμε, έκανα ένα μικρό πέρασμα και από την νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου.
Μακάρι στην επόμενη ταινία του να έχετε και μεγάλο ρόλο.
Θα το 'θελα πολύ. Οσο και να μου αρέσει το γαλλικό σινεμά, η ζωή είναι μικρή, είναι σημαντικό να δουλεύεις με ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν και, όπως προέρχομαι από τις πλαστικές τέχνες, με δελεάζουν οι σκηνοθέτες που δεν αφηγούνται απλώς μια καλή ιστορία, αλλά εκείνοι που η εικόνα τους λέει ακόμα περισσότερα. Ο Γιώργος είναι ένας από τους διαδόχους του Κιούμπρικ. Για μένα δυο είναι οι σκηνοθέτες που πήραν τη σκυτάλη από αυτόν, ο Πόλ Τόμας Αντερσον και ο Λάνθιμος. Και με τραβάει πολύ και η ελληνική του πλευρά.
Και μιάς και πέσαμε πάνω στην Ελλάδα, εμείς εδώ επρεπε να γκουγκλάρουμε για να μάθουμε ότι «Βληχή» σημαίνει βέλασμα. Πώς θα είναι αραγε ο γαλλικός τίτλος της ταινίας;
(Γελάει). Δεν τοχα σκεφτεί, “Bellement”, φαντάζομαι.
Δεν σας στενοχωρεί που η ταινία θα παίζεται μόνο σε…όπερες και αίθουσες συναυλιών; Που δεν θα μπορεί να τη δει εύκολα ο κάθε κινηματογραφόφιλος; Και είναι τόσο σπουδαία ταινία.
Το αντίθετο. Χαίρομαι όταν μπαίνει το σινεμά σε άλλους χώρους, όταν συνομιλεί με άλλες τέχνες. Και ίσως κάποια στιγμή, αφού κάνει έναν πρώτο κύκλο η «Βληχή», να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή της με πιο κλασικούς κινηματογραφικούς τρόπους.
Σκηνή από το «Rester Vertical» του Αλέν Γκιροντί
Η ταινία στην οποία χρωστάτε την αναγνώριση, την αποδοχή, την καριέρα σας, ποια είναι τελικά; Γιατί έχω την αίσθηση ότι ο μέσος Ελληνας θεατής μάλλον σάς λάτρεψε από τον μπάτσο,που παίζατε στο καταπληκτικό «Les Miserables» («Οι Αθλιοι») του Λατζ Λι, γύρω στο 2019.
Το «Rester Vertical» του Αλέν Γκιροντί oπωσδήποτε. Τότε ήταν που αποχαιρέτησα τους μικρούς ρόλους. Μπορεί με το «Les Miserables» του Λατζ Λι να έγινα πολύ γνωστός, γιατί η ταινία παίχτηκε παντού με μεγάλη επιτυχία. Αλλά όλα ξεκίνησαν με τον Γκιροντί.
Και να που ήρθαν οι ταινιες με τον Κρίστοφερ Νόλαν, τον Πολάνσκι, τον Γουές Αντερσον.
Μα προσπαθώ να δουλεύω παντού,να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν άλλη κουλτούρα. Δεν ξέρετε πόσο χάρηκα που δούλεψα στην Ελλάδα με Ελληνες, η χώρα σας είναι το λίκνο του κόσμου, έχετε τα πάντα, όχι μόνο τον Λάνθιμο. Ιστορία, φιλοσοφία, τέχνη, μυθολογία. Και έχω και φίλους Ελληνες καλλιτέχνες, που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα, κάνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Οσο για τη χώρα, μετά την Τήνο, θα ήθελα να γνωρίσω καλά και όλες τις Κυκλάδες...
Αρα δεν μετανοιώσατε που εγκαταλείψατε τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το βίντεο, δεν ξέρω τι κάνατε, αλήθεια τι ακριβώς κάνατε ως εικαστικός;
Ολα αυτά που λέτε, τα πάντα. Για την ώρα τα έχω αφήσει, αλλά σκέφτομαι ότι είναι καιρός να τα ξαναπιάσω. Αυτό που με ενδιαφέρει τώρα είναι η περφόρμανς, είναι πιο κοντά στην τωρινή μου δουλειά, κοντά στην ερμηνεία. Λίγη μόνο ζωγραφική ξαναέκανα όταν γυριζα το «Les intranquilles» του Ζοακιμ Λαφός, όπου έπαιζα έναν ζωγράφο…
The Artist on the Composer | Βληχή του Γιώργου Λάνθιμου | Επιμέλεια προγράμματος The Artist on the Composer: Γιώργος Κουμεντάκης (Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΕΛΣ) – Ελίνα Κουντούρη (Διευθύντρια ΝΕΟΝ) | Δεύτερη ανάθεση Γιώργος Λάνθιμος: Βληχή | 6, 7, 8 Μαΐου 2022 | Ώρες: 18.00, 20.00, 22.00 | Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ | Παραγωγή, σενάριο, σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος | Πρωταγωνιστούν: Έμμα Στόουν, Νταμιάν Μποννάρ | Μουσική: Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ / Κνουτ Νύστεντ, Τόσιο Χοσοκάβα | Τσίμπαλο: Αγγελίνα Τκάτσεβα | Σενγκ: Γου Γουέι | Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος | Με τη συμμετοχή του κουαρτέτου «Μαρία Κάλλας» και της Χορωδίας της ΕΡΤ | Σκηνικά: Άννα Γεωργιάδου | Κοστούμια: Άγγελος Μέντης | Χορογραφία: Χρήστος Παπαδόπουλος | Διεύθυνση φωτογραφίας: Θοδωρής Μιχόπουλος | Μοντάζ: Γιώργος Μαυροψαρίδης | Executive producer: Ρεμπέκκα Σκίννερ | Παραγωγός: Ελένη Κοσσυφίδου | Εισιτήρια: 10 ευρώ (το εισιτήριο στηρίζει το έργο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής) | Προπώληση: ticketservices.gr, Ταμεία ΕΛΣ – ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 09.00-21.00)
