Οι ταινίες με σκυλάκια είναι συνήθως ακαταμάχητες, με animation σκυλάκια ακόμα περισσότερο, τα οποία, σε συνδυασμό με την κωμικότητα / γραφικότητα της 93χρονης Βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας θα μπορούσαν ν' απογειωθούν στη σφαίρα της απόλαυσης. Αλλά όχι, ο Βέλγος Μπεν Στάσεν χάνει την ευκαιρία για μια εύστροφη κωμωδία και, δυο χρόνια μετά τον «Γιο του Μεγαλοπατούσα», παρουσιάζει μια ταινία κινουμένων σχεδίων αποκλειστικά για μικρά παιδιά.
Η αγάπη της Βασίλισσας Ελισάβετ για τα ζώα και ειδικά για τα σκυλάκια κόργκι είναι τόσο γνωστή ώστε να περάσει στην ποπ κουλτούρα. Αλλά το πιο αγαπημένο της, στην ταινία, είναι ο μικρούτσικος Ρεξ, δώρο από τον βασιλικό σύζυγο, Φίλιπ, προσθήκη στην ήδη τριμελή σκυλοοικογένεια. Ο Ρεξ είναι σκανταλιάρης, γρήγορα κακομαθημένος και αλαζόνας. Με ευκαιρία την επίσκεψη του Προέδρου της Αμερικής, Ντόναλντ Τραμπ, της Πρώτης Κυρίας, Μελάνια και της δικής τους, νυμφομανούς σκυλίτσας, ένα άλλο σκυλάκι του Μπάκιγχαμ θα παρασύρει τον Ρεξ στον «έξω κόσμο». Το κουτάβι θα παγιδευτεί σ' ένα αμφίβολο καταφύγιο σκύλων, θα πάρει μέρος σε κυνομαχίες και θα μάθει, με τη βοήθεια των νέων του, ημίαιμων φίλων τη σημασία της αντίστασης στην καταπίεση και της ομαδικότητας.
Μ' ένα απλό, καλοφτιαγμένο, παραδοσιακό animation, ο Στάσεν χτίζει σκυλίσιους ήρωες, από τους οποίους κανείς δεν είναι συμπαθητικός - χωρίς αυτό, καν, ν' αποτελεί ζήτημα στο σενάριό του. Οσο τα κόργκι του παλατιού είναι ανταγωνιστικά και υπεροπτικά, τόσο τα σκυλιά του καταφυγίου είναι απεικονίσεις στερεοτύπων της «λαϊκής» μάζας: το λαμόγιο, ο νταής, η γόησσα. Το ίδιο απλοϊκοί είναι και οι άνθρωποι-ήρωες, μια και η ιστορία στήνει μια σχεδόν άλαλη Ελισάβετ, έναν γκρινιάρη Φίλιππο, ένα επιτελείο του παλατιού που πάνω από τρεις φορές θα δει μια γαλοπούλα να ίπταται, ως κωμικό gag, έναν Ντόναλντ Τραμπ του οποίου το μόνο χαρακτηριστικό είναι το χρυσό του αυτοκίνητο, γιατί είναι πάρα πολύ πλούσιος και λίγο κακόγουστος.
Περισσότερο κι απ' αυτό, η πλοκή της ταινίας είναι απολύτως προβλέψιμη, μια «σκυλίσια μέρα» με περιπετειώδες happy end, που θα κάνει το παιδικό κοινό να περάσει μιάμιση ευχάριστη ώρα (άλλωστε η ταινία βγαίνει στην Ελλάδα μόνο μεταγλωττισμένη), χωρίς να καλλιεργήσει ούτε την αισθητική του, ούτε την κοινωνική σκέψη του - ούτε, καν, τη φιλοζωία του ιδιαίτερα!
