Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας Ινδών, οι οποίοι, κυνηγημένοι από την πατρίδα τους αναγκάζονται να μετακομίσουν στη Νότια Γαλλία. Εκεί θα κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, θα ξεκινήσουν ένα υπέροχο Ινδικό εστιατόριο το οποίο και θα εξοπλίσουν με όλη την αγάπη και το πάθος που έχουν για τη μαγειρική. Μόνο που δεν έχουν υπολογίσει μια σημαντική λεπτομέρεια… Τον ανταγωνισμό! Ακριβώς απέναντί τους, υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια ένα επιτυχημένο ακριβό εστιατόριο, βραβευμένο με αστέρι Μισελέν. Μεταξύ των δυο “ανταγωνιστών”, λοιπόν, θα ακολουθήσει μια γαστρονομική μάχη, η οποία δοκιμάζει τη δύναμη της αγάπης, της αφοσίωσης και της πίστης στο πλαίσιο της οικογένειας.
Γιατί κάθε ταινία που έχει έστω κι έναν Ινδό χαρακτήρα θα πρέπει να έχει μουσική γραμμένη από τον Α. Ρ. Ραμάν; Από τις πρώτες ίσως εικόνες και νότες αυτού του «Ταξιδιού», απορίες που έχουν να κάνουν με την επανάληψη κουρασμένων κλισέ και γνώριμων συνταγών, έρχονται στο μυαλό.
Και δυστυχώς τις πιο πολλές φορές, όσο περισσότερο το δυτικό σινεμά προσπαθεί να προσεγγίσει κουλτούρες και πολιτισμούς που μοιάζουν να απέχουν από τα όσα ξέρει καλά, τόσο περισσότερο μοιάζει να οπισθοχωρεί στην βεβαιότητα των συμβάσεων και του τετριμμένου.
Το «Ενα Ταξίδι 30,5 Μέτρα Μακριά» δυστυχώς δεν αποφεύγει αυτή την παγίδα, αλλά με κάποιο τρόπο είναι ούτως ή άλλως χτισμένο πάνω σε μια μεγαλύτερη σύμβαση, επιφυλάσσοντας την ίδια μεταχείριση τόσο στους Ινδούς χαρακτήρες του φιλμ, όσο και στου δυτικούς, όσο και σε ολόκληρη την γαλλική επαρχία που μοιάζει βγαλμένη από τις ρομαντικές και γαστριμαργικές φαντασιώσεις καλοβαλμένων, εκλεπτυσμένων τουριστών.
Λέγοντας όλα αυτά όμως και παρά τις όποιες αντιρρήσεις, το μόνο που χρειάζεται για να απολαύσεις το φιλμ δεν ειναι παρά ένα μόνο κλικ, μια μικρή αποδοχή της σύμπαντος και του τρόπου σκέψης που του δίνει ώθηση. Αν δεν έχεις πρόβλημα με μια απόλυτα στρογγυλεμένη ταινία που στοχεύει να υγράνει τον ουρανίσκο και να «γλυκάνει την καρδιά» (δεν μπορείς παρά να χρησιμοποιήσεις τέτοιου είδους εκφράσεις για να την περιγράψεις), τότε το φιλμ του Χάλστρομ είναι αυτό που ψάχνεις.
Και η αλήθεια είναι πως στην ταινία υπάρχουν κάμποσα πράγματα για να απολαύσεις. Μπορεί η καλοπροαίρετη ιστορία να αγγίζει τα όρια του απλοϊκού, όμως οι ερμηνείες των βασικών πρωταγωνιστών με την πάντα εξαιρετική Ελεν Μίρεν και τον θαυμάσιο Ομ Πουρί να αποτελούν τους δυο βασικούς πόλους έλξης, σε αποζημιώνουν, όπως φυσικά και τα πλάνα στην κουζίνα, ο τρόπος που ο Χάλστρομ κινηματογραφεί την ιεροτελεστία της προετοιμασίας του φαγητού.
Δίχως να πηγαίνει ούτε εκατοστό πέρα από τα 30,5 μέτρα των προσδοκιών σου, αλλά και την ίδια στιγμή υπηρετώντας αξιοπρεπέστατα τις προσθέσεις του και τις διαθέσεις των υποψήφιων θεατών, το «Ενα Ταξίδι 30,5 Μακριά» μπορεί να μην σε χορταίνει, αλλά δεν υπολείπεται σε γεύση και νοστιμιά, αφήνοντας μεν ένα κενό, αλλά τουλάχιστον και μια απολαυστική επίγευση.
