Εχοντας ήδη δείξει την αγάπη του για τον ανθρώπινο πόνο, στο σενάριο του «Sweet November» (και όχι στην άλλη σκηνοθετική προσπάθειά του, «Μπάντι, ο Ροκ Σταρ»), ο Κερτ Βέλκερ μαζεύει τέσσερις θαυμάσιους ηθοποιούς δύο γενεών και στήνει μια ιστορία για την απώλεια και τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, αρχικά χαριτωμένη και γλυκόπικρη και, σταδιακά, τόσο δραματική που απωθεί τον θεατή.
Ο Μπιλ έχει πρόσφατα χάσει την αγαπημένη του σύζυγο από καρκίνο κι αποφασίζει να πάρει τον 17χρονο γιο του, Γουες και να μετοικίσει σε άλλη πολιτεία, για μια νέα αρχή. Εκεί, οι δυο άντρες θα γνωρίσουν δυο γυναίκες - ο Μπιλ την καθηγήτρια γαλλικών του σχολείου όπου ξεκινά να διδάσκει κι ο Γουες μια emo συμμαθήτριά του - οι οποίες θα τους βοηθήσουν να έρθουν σ' επαφή με τη θλίψη τους και ν' ανοίξουν την πόρτα στη χαρά, απρόθυμα.
Ο Βέλκερ σκηνοθετεί με καθαρότητα και μια γοητευτική ατμόσφαιρα αμερικανικής ζεστασιάς. Οι ερμηνευτές του είναι ο ένας πιο απολαυστικός από τον άλλον, με αποκορύφωμα τον Τζέι Κέι Σίμονς που με κάθε του ρόλο αποδεικνύει το χαμηλών τόνων μεγαλείο του.
Ωστόσο, μην μπορώντας ν' αντισταθεί στο βαρύ μελόδραμα, ο Βέλκερ εξωθεί τους ήρωές του σε δραματικές επιλογές, έως και το ηλεκτροσόκ ως θεραπεία στο πένθος, που ανεβάζουν την ιστορία κατά αρκετές κλίμακες στο τραγικό κρεσέντο, επιστρέφοντας καταχρηστικά σ' ένα γλυκερό χάπι εντ, αφότου, όμως, έχει ξετινάξει την υπομονή του θεατή που ζει το δράμα χωρίς να ξέρει την αιτία.
