Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα, η Άνταλαϊν Μπόουμαν ήξερε πως ποτέ δεν θα κατάφερνε να πάρει μια γεύση από τη μαγεία του 21ου αιώνα, μέχρι που ένα σχεδόν μοιραίο τροχαίο ατύχημα αλλάζει μια για πάντα τη ζωή της. Η Άνταλαϊν, μέσα σε μια φαινομενικά μαγική στιγμή, καταφέρνει να γλιτώσει οριακά από τον θάνατο και κατακτά την αιώνια νιότη. Στην ηλικία των 29 ετών, η νεαρή γυναίκα σταματά να μεγαλώνει, για τις επόμενες οκτώ σχεδόν δεκαετίες. Ζει μια ζωή μοναχική, προσπαθώντας να κρατήσει κρυφό το μυστικό της, το οποίο γνωρίζει μόνο η ηλικιωμένη, πια, κόρη της. Όμως, μια τυχαία συνάντηση με τον χαρισματικό Έλις Τζόουνς αναβιώνει το πάθος της για ζωή και έρωτα, και η Άνταλαϊν για πρώτη φορά μοιάζει έτοιμη να μοιραστεί τη ζωή της με κάποιον. Όταν το μυστικό της κινδυνεύει κατά τη διάρκεια ενός σαββατοκύριακου στο σπίτι των γονιών του, η Άνταλαϊν παίρνει μια απόφαση που θα αλλάξει την ζωή της για πάντα.

Η πρώτη σκέψη που θα σας έρθει στο μυαλό διαβάζοντας και μόνο την υπόθεση του «Μυστικού της Ανταλαϊν», θα είναι πιθανότατα «η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον», όμως αντίθετα από την ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ, το φιλμ του Λι Τόλαντ Κρίγκερ, δεν φιλοδοξεί να είναι τίποτα παραπάνω από ένα στιλάτο, ελαφρύ μελόδραμα.

Και η αλήθεια είναι ότι τόσο στο στιλ όσο και στην ελαφρότητα τα καταφέρνει θαυμάσια. Η Μπλέικ Λάιβλι από μόνη της θα ήταν αρκετή για να δώσει class στην ταινία και της το προσδίδει με το παραπάνω, ντυμένη σε υπέροχα κοστούμια που διασχίζουν την μόδα δεκαετιών και με μια αξιοπρεπή ερμηνεία που δίνει βάρος σε μια ηρωίδα, που συγνώμη, αλλά δεν μπορείς ούτε στιγμή να την πάρεις στα σοβαρά.

Κι εδώ ακριβώς είναι που ερχόμαστε στην «ελαφρότητα». Την οποία το εξωφρενικό σενάριο, την παίρνει τόσο σοβαρά, ώστε κυριολεκτικά απογειώνεται μίλια ψηλά από την επιφάνεια οποιασδήποτε πειστικότητας, στην στρατόσφαιρα του σχεδόν γελοίου, το οποίο ματαίως προσπαθεί να επενδύσει με μια ιδέα ψευδοεπιστημονικής εγκυρότητας και παιχνιδιών της μοίρας.

Ναι, η πρώτη αντίδραση στα βάσανα της Ανταλαϊν και κυρίως στον τρόπο που αντιμετωπίζει την αγάπη και τον Κύριο Τέλειο που φυσικά θα γνωρίσει -γιατί όσα χρόνια και να ζήσεις τα κλισέ δεν πεθαίνουν ποτέ- είναι να βάλεις τα γέλια. Και ναι, είναι μια καθ΄όλα δικαιολογημένη αντίδραση.

Από την άλλη, ακόμη κι αν βρείτε την ιστορία τρυφερή και συγκινητική, θα είναι κι αυτό μια αντίδραση απόλυτα κατανοητή. Το φιλμ του Κρίγκερ δεν φοβάται να γίνει ρομαντικό πέρα από κάθε όριο κι ως γνωστών, για χρόνια οι άνθρωποι συντηρούν εκδοτικές βιομηχανίες φτηνού ποπ ρομαντισμού και κινηματογραφικές ταινίες βασισμένες σε βιβλία του Νίκολας Σπαρκς.

Οποια κι αν είναι η αντίδρασή σας όμως, δεν νομίζω πως κανείς θα διαφωνήσει -όσο διασκεδαστικό κι αν το βρει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- πως το «Μυστικό της Ανταλαϊν» είναι ένα φιλμ ψεύτικο και κούφιο. Δεν είναι απλά μια αφράτη όμορφη μαρέγκα, αλλά σχεδόν μια αφράτη, όμορφη, πλαστική μαρέγκα φτιαγμένη για να πρωταγωνιστήσει σε ένα στιλιζαρισμένο διαφημιστικό. Χαζέψτε την απλώς...