Ενας μεγάλος ιπτάμενος δίσκος σταματά να ίπταται, πάνω από τη Γη, σκιάζει όλη την επιφάνειά της με φονική διαστημική ενέργεια και διαχέει κύματα εξωγήινων πλασμάτων που καταλαμβάνουν και μεταλλάσσουν ανθρώπους χωρίς να φαίνονται. Σ' αυτό το υγιές περιβάλλον ζει την εφηβεία της η 16χρονη Κάσι - με τους δυο γονείς της να έχουν σκοτωθεί σε προηγούμενα κύματα, τώρα που ο κόσμος περιμένει με τρόμο το 5ο και μοιραίο, προσπαθεί να διασχίσει το Οχάιο για να ξανανταμώσει με τον μικρούλη αδελφό της και να του πάει το αρκουδάκι του - κι είναι εξαρχής σίγουρο ότι θα φτάσει, γιατί μαζί του βρίσκεται και το αγόρι που της άρεσε στο σχολείο όταν όλα ήταν «κανονικά».

Βασισμένη στο young adult best seller του Νικ Γιάνσι, η ταινία είναι μια εφηβική περιπέτεια επιβίωσης, με όλα τα κλισέ που καθορίζουν το είδος. Η Κάσι ανακαλύπτει μέσα της δυνάμεις που δε γνώριζε ότι διέθετε, η «εξουσία» είναι διπρόσωπη και βρώμικη, οι σκηνές δράσης είναι έντονες, πειστικές στα εφέ τους αλλά διασκεδαστικά μη πειστικές στη ροή τους. Εκείνο που δίνει, όμως, στο «5ο Κύμα» μια κάποια έξτρα απόλαυση, είναι ότι, ταυτόχρονα με τον παγκόσμιο αφανισμό, η 16χρονη ηρωίδα ζει τις εφηβικές ανησυχίες της.

Ο σύμμαχός της στο ταξίδι είναι κορμάρα και την ελκύει σ' ένα θαυμάσιο ρομάντζο ενώ ο κόσμος, κυριολεκτικά, καίγεται, η Κάσι δεν αφήνει ποτέ να παραπέσει το κοριτσίστικο back pack της που περιέχει το όπλο της, το αρκουδάκι-σύμβολο και τα οικογενειακά αναμνηστικά της, το οποίο σακίδιο είναι μάλλον του Σπορτ Μπίλι γιατί η Κάσι αλλάζει συχνά πυκνά looks που ιδέα δεν έχουμε πού αλλού περιέχονται, ενώ ποτέ δεν παραλείπει να φρεσκάρει το lip balm της. Παράλληλα, οι άλλοι ήρωες είναι εξίσου χαριτωμένα στερεοτυπικοί, ο μικρούλης αδελφός ανδρώνεται στον «πόλεμο», ο πρώην ωραίος του σχολείου ανακαλύπτει το ηγετικό προφίλ του και το αγοροκόριτσο είναι goth κι είχε υποστεί και bullying στην τάξη.

Πολύ μακριά από το όραμα ενός «Hunger Games», ή από την κοινωνική κριτική και το φανταστικό στοιχείο ενός «Divergent», το «5ο Κύμα» μοιάζει περισσότερο μ' ένα «Independence Day», αν ο Γουιλ Σμιθ ήταν 16χρονο κορίτσι. Το φανταστικό στοιχείο είναι περιορισμένο, το survival story κυρίαρχο. Κάτι, ωστόσο, στο γοργό ρυθμό της δράσης και στην απίθανη αφέλεια της χαρτογράφησης της ηρωίδας, δίνει στο «5ο Κύμα» προστιθέμενη ψυχαγωγική αξία και φρεσκάδα, σ' ένα είδος τόσο ζοφερό όσο η εφηβεία.