Το σώμα του είναι ένα τέλεια προπονημένο και ισορροπημένο εργαλείο. Επαγγελματίας body builder έχει χτίσει κάθε μυ, ξέρει πώς να παρουσιάσει, να τονίσει, να ελέγξει κάθε σπιθαμή του γιγαντιαίου κορμιού του. Πώς είναι δυνατόν, στα 38 του χρόνια, να μην έχει ανάλογα αναπτύξει την προσωπικότητα, τις σχέσεις, τη ζωή του; Ο Ντένις πλησιάζει τα 40, αλλά ζει ακόμα στο πατρικό του με την μητέρα του, σε μία μικρή κωμόπολη έξω από την Κοπεγχάγη. Μία μητέρα καταδυναστευτική, ψυχρή χειραγωγό, η οποία τον έχει παγιδεύσει σε μία σχέση απειλητικής αλληλεξάρτησης και συμπλεγματικής ενοχής. Ενας αγαθός, ντροπαλός, άτολμος γίγαντας που δεν μπορεί να μιλήσει στα κορίτσια στα ραντεβού κι όταν επιστρέφει σπίτι, απολογείται στην μαμά που «ανησύχησε» και αποχωρεί, σκυφτός, για το δωμάτιό του. Οταν ένας θείος του πηγαίνει για «τουρισμό» στην Ταϊλάνδη κι επιστρέφει παντρεμένος, ο Ντένις πιστεύει ότι αυτή είναι και η δική του διέξοδος από την μοναξιά. Ομως μπορεί ένας απονήρευτος παρθένος ετών 40 να επιβιώσει του σεξοτουρισμού και να επιστρέψει στη χώρα του πραγματικά ευτυχισμένος; Και η μητέρα του, τι θα επιτρέψει από όλα αυτά;
Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Δανού Μαντς Ματίεσεν, βασισμένο στην ομώνυμη μικρού μήκους ιδέα του, έχει μία δωρική απλότητα στην αφήγηση, τη δομή και τους χαρακτήρες του, αλλά μία βαρέων βαρών ψυχή. Δεν πρόκειται για μεγάλη ταινία, και ούτε πλασάρεται ως τέτοια. Εξετάζοντας την αρχέγονη προβληματική του άκοπου ομφάλιου λώρου, επιλέγει να παραμένει σιωπηλό εκεί που πρέπει, ενώ ταυτόχρονα παίζει με τα σύμβολα και τα μεγέθη. Οπως και το «Bullhead» του Μάικλ Ρόσκαμ παρουσίαζε την αντίθεση ανάμεσα σ' έναν γεμάτο τεστοστερόνη αρσενικό και την σεξουαλική του ανικανότητα, έτσι κι εδώ ο Ματίεσεν ρίχνει τον προβολέα του σ' έναν τεράστιο άντρα-αρκούδο, που στην ουσία είναι ένα άκακο teddy bear.
Κι αυτή είναι η δύναμη της ταινίας. Σιωπηλά και χωρίς πολλές αναλύσεις σε βάζει να σκέφτεσαι την προοπτική από την οποία παρατηρείς τα πράγματα. Ο ρωμαλέος δεν είναι απαραίτητα δυνατός, η μινιόν ηλικιωμένη σίγουρα δεν είναι αβοήθητη, εκείνος που παρουσιάζεται ως απειλή μπορεί να είναι αθώος κι ο πραγματικός κίνδυνος να βρίσκεται στο σπίτι σου, να μοιράζεται το επίθετο και το DNA σου.
Τίποτα από όλα αυτά δεν λέγεται μεγαλόστομα. Ο Ματίεσεν (βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Sundance) αφήνει τα συμπεράσματα στο θεατή και εμπιστεύεται τον πραγματικό body builder και πρωτοεμφανιζόμενο ηθοποιό Κιμ Κολντ να μεταγγίσει βουβά και συνεσταλμένα τον εγκλωβισμό του ήρωά του σ' ένα σώμα που φούσκωσε, έπνιξε, αλλά δεν συρρίκνωσε την καρδιά του. Ο Κολντ κερδίζει την συμπάθειά μας και αναγάγει την ταινία σε κάτι σπουδαιότερο από ό,τι πραγματικά είναι με το ταπεινό, αλλά γεμάτο λαχτάρα βλέμμα του, που μαρτυρά ότι όταν επιτέλους μεγαλώσει θέλει να γίνει πραγματικός άντρας.
